Page 71 - Hand in Hand - Editie 8

Het was een fantastische Champions League-reeks, met een enorme stunt in Milaan. Een tweede wonder zat er helaas niet in.
MIJN FEYENOORD
APRIL 2025
71
Tekst en beeld Jim Holterhuës
Ook dit seizoen houd ik weer een dagboek bij. Niet alleen van de dagen waarop Feyenoord speelt, maar ook van gewone dagen. Want Feyenoord speelt op de een of andere gekke manier vrijwel elke dag een rol in mijn leven. Of ik het nu leuk vind of niet.
Zaterdag 15 februari 2025
Een paar dagen na de verrassende 1-0 overwinning op AC Milan moeten we óók gewoon winnen bij promovendus NAC. Maar de matige wedstrijd eindigt zoals hij begon: 0-0. Vriend Bart is
er na afloop weer eens ‘helemaal klaar mee’. Op zijn OV-fiets rijdt hij als een jekko richting station Breda. Medesupporter Wim, die toch al het richtingsgevoel heeft van een garnaal, kan ons met moeite bijbenen.
Maandag 17 februari 2025
Nog even mijn dochtertje Olivia (11) naar de voetbaltraining brengen, voordat ik met de trein naar medesupporter Remco, die onder de rook van Arnhem woont, reis. Het logeerbed op de kamer van zijn zoon Niek is netjes opgemaakt met een mooi Feyenoord-dekbed.
Dinsdag 18 februari 2025
Na minder dan vier uur slaap gaat om 03.15 uur mijn wekker alweer. Snel douchen, koffie en een boterham met hagelslag naar binnen proppen, in
de auto springen en dan richting het vliegveld van Düsselfdorf, vanwaar we om 06.50 uur vertrekken.
Nu kan ik een stoer verhaal opschrijven hoe gék het was in Milaan, maar in werkelijkheid was
het allemaal niet zo heel spannend. Bij aankomst in de modestad eten
we ergens een broodje, nemen een fotootje van de Dom, droppen onze tassen in de Airbnb en begeven ons daarna naar de wijk Navigli, waar de meeste Feyenoord-supporters zich hebben verzameld. Daar schudden we wat handen met bekenden, drinken een biertje en de Feyenoord Eet Groep zondert zich even af voor een goede maaltijd, alvorens Arend, Remco en
ik op de (deel)fiets springen richting San Siro. Met gevaar voor eigen
leven laveren we door het Italiaanse verkeer. Ongeschonden bereiken we Stadio Giuseppe Meazza, waar we via een heel lang en omslachtig parcours, inclusief ticket- en ID-controle en een uitgebreide fouillering, uiteindelijk
het uitvak op de derde ring bereiken. Vooraf geef ik ons weinig kansen, maar – zoals vaker dit seizoen – zijn de voetbalwonderen de wereld nog niet uit en bereiken we dankzij een kopbal van Julián Carranza de achtste finale van de Champions League. Het Wonder van Milaan!
Na de wedstrijd springen Arend, Remco en ik wederom op een e-bike en fietsen terug naar Navigli. We eten ergens een pizzaatje en drinken wat biertjes in een gezellige kroeg, waar het toch nog een uurtje of twee wordt.