Page 6 - Hand in Hand editie 10

HADJ M DE ALGERIJNSE DRIBBELKONING
In korte tijd heeft Anis Hadj Moussa een indrukwekkende ontwikkeling doorgemaakt: van de amateurs in België naar de Champions League als basisspeler van Feyenoord. Met zijn balgevoel en dribbels heeft hij zich in zijn eerste seizoen in het rood-witte shirt al nadrukkelijk laten gelden in De Kuip. Hoog tijd om onze rechtsbuiten beter te leren kennen.
“Op een gegeven moment veranderde de situatie: er kwam een nieuwe trainer met andere ideeën over mijn spel. Hij wilde dat ik veel behoudender ging spelen, zonder risico’s. Maar mijn spel draait juist om dribbelen, creatief zijn en initiatief nemen. Ik begrijp dat elke trainer zijn eigen visie heeft, maar ik merkte dat het op die manier niet werkte. Ik wil voetballen, maar ook mezelf kunnen zijn op het veld. Als ik in mijn kracht speel — met vrijheid en vertrouwen — dan kan ik het verschil maken.”
Spelen op amateurniveau
“Op een gegeven moment voelde
ik dat het tijd was voor een nieuwe stap. Er waren meerdere clubs die interesse toonden, ook uit Italië, maar bij Olympic Charleroi had ik meteen het beste gevoel. Daar voelde ik vertrouwen en zag ik mogelijkheden. Het was misschien niet de meest voor de hand liggende keuze — een club op het derde niveau in België — maar voor mij voelde het als de juiste stap.”
“Het was wel even wennen. Alles was anders dan wat ik gewend was: de speelstijl, de structuur binnen de club, zelfs de velden. We speelden vaak op kunstgras, iets wat ik nauwelijks kende.
“De passie voor voetbal zit diep in mijn familie. Het begon bij mijn opa, die op een behoorlijk hoog niveau speelde in Algerije. Hij gaf die passie door aan mijn vader, die het op zijn beurt weer aan mij meegaf. Toen ik jong was, nam mijn vader me vaak mee naar het park om te voetballen. Die momenten samen waren voor mij heel bijzonder. Later ging ik met mijn vriendjes naar het park en toen werd het pas écht leuk. De bal mocht nooit wegrollen; die moest altijd aan mijn voet blijven. We probeerden steeds beter te worden en die perfecte beweging te maken. Het voelde alsof de bal en ik één waren — ik kon er urenlang mee bezig zijn zonder het door te hebben.”
“Op het veld voelde ik me thuis; dat was mijn plek. Voor mij bestond er dan ook maar één optie: profvoetballer worden. Een plan B had ik niet, want alles draaide om dat ene doel. Wat
me daarin altijd heeft gedreven, is mijn liefde voor mooi voetbal — een spel dat niet alleen draait om winnen, maar ook om mensen te vermaken. Die passie vormt nog steeds de voetballer die ik ben.”
Ontwikkelen als jeugdspeler
“In mijn jeugd speelde ik voor verschillende clubs in de regio rond Parijs. In 2018 kwam RC Lens op
mijn pad. Zij zagen potentie in mij en namen me op in de jeugdopleiding. Dat voelde als een mooie stap — een club met naam en een goede organisatie.
In het begin ging het ook goed. Ik speelde veel in de jeugdelftallen, kreeg vertrouwen en kwam zelfs in beeld bij Algerije onder 17. Dat was bijzonder; je voelt dan dat je harde werk wordt opgemerkt. Uiteindelijk maakte ik
ook mijn minuten bij het tweede elftal van RC Lens. Dat was weer een stap dichter bij het echte werk.”