Page 8 - Hand in Hand editie 10

Dat heeft echt invloed op je bewegingen en je spel. Natuurlijk waren er ook momenten van
twijfel: was dit wel de juiste stap? Kon ik me hier echt ontwikkelen
tot profvoetballer? Maar ik bleef vertrouwen houden in mijn kwaliteiten en werkte elke dag keihard. Ik pushte mezelf om beter te worden, keek niet achterom, maar bleef vooruitgaan. En ik weet nu dat het de juiste keuze was, want zonder die stap stond ik nu niet waar ik sta.”
Uitdaging in de Eredivisie
“Na een jaar bij Olympic Charleroi maakte ik de overstap naar Patro Eisden Maasmechelen. In de winterstop kwam ineens Vitesse in beeld. Een mooie club, Eredivisie, een sterke competitie — dat zag ik wel zitten. Ik weet nog goed dat ik voor mijn eerste wedstrijd behoorlijk zenuwachtig was. We speelden tegen Go Ahead Eagles en ik viel in. Maar al snel merkte ik: dit past bij mij. Het spel in de Eredivisie is aanvallend en technisch, met ruimte voor creatieve spelers. Eerlijk gezegd had ik niet verwacht dat ik zó snel mijn stempel zou drukken. Dat gaf me vertrouwen. Ik voelde me steeds beter en genoot van de minuten die ik kreeg.”
“Steeds meer clubs toonden interesse. En toen kwam Feyenoord: zo’n grote club met fanatieke supporters. Dat was heel bijzonder. Ik kreeg een gesprek met Arne Slot en zijn woorden bleven mij bij. Hij zei: ‘Ik geloof in
jouw kwaliteiten. Ik weet dat je hier kunt slagen.’ Maar hij was ook eerlijk: ‘Spelen bij Feyenoord vraagt meer
dan alleen aanvallen. Hier moet je ook meeverdedigen, hard werken en alles geven voor het team. Als je dat niet kunt of wilt brengen, is Feyenoord misschien niet de club voor jou.’”
“Die woorden bleven hangen. Ik dacht, dit is precies de uitdaging die ik nodig heb. Want ik wéét dat ik het kan. En als een trainer als Arne Slot dat vertrouwen in je uitspreekt, geeft dat enorm veel motivatie. Dat was voor mij het moment waarop ik zeker wist: ik ga tekenen bij Feyenoord.”
Schitteren in de Champions League
“Niet lang nadat ik mijn contract had getekend, vertrok Arne Slot. Brian Priske had een andere filosofie, een ander systeem: meer met opkomende backs, minder met klassieke buitenspelers. Voor mij betekende
dat: geduld hebben. Mijn teamgenoten zeiden dan ook: ‘Blijf hard werken, blijf je momenten pakken — jouw tijd komt
wel’. En gelukkig klopte dat ook. Die eerste goal in de Champions League... dat moment vergeet ik nooit meer. Dáár doe je het voor.”
“Natuurlijk, als team wilden we meer. Het seizoen bracht uiteindelijk niet de prijzen waarop we hadden gehoopt. We begonnen met hoge verwachtingen — met de ambitie om tot het einde mee
te strijden om de landstitel en ver te komen in Europa. En eerlijk is eerlijk: we hebben ook prachtige momenten gekend. De wedstrijden in de Champions League waren bijzonder — met grote tegenstanders, volle stadions en een sfeer waar je als voetballer alleen maar van kunt dromen. Dat zijn wedstrijden waar je naar toe leeft, waar je als kind
al over fantaseert. Maar tegelijkertijd waren we niet constant genoeg. Door wisselvallige resultaten en een paar cruciale wedstrijden waarin het nét niet lukte, raakten we al snel achterop in
de competitie. Soms maakten we het onszelf moeilijk, soms zat het gewoon tegen — maar aan het eind telt alleen het resultaat. En dat is teleurstellend, zeker bij een club als Feyenoord, waar je altijd moet gaan voor het hoogste. Hier draait het om prijzen, om titels, om meestrijden aan de top. Alles daaronder voelt als een gemiste kans.”
8
HAND IN HAND