Page 2 - Aliye Rabia
        P. 2
     YELBİS GESARATSYAN (1830–1913)
               Melissa Bilal
               Yelbis  Gesaratsyan  1830’da  İstanbul’un  Beşiktaş  semtinde  doğdu.  Aldığı  eğitime  dair  çok
               fazla bilgimiz olmamasına rağmen, (sonradan Şuşi piskoposu olacak olan) dayısı Antreas Der
               Antreasyan’ın  Yelbis’e  Mkhitarist  rahiplerin  işlerini  okutarak  onu  Ermeni  dili,  edebiyatı  ve
               tarihi alanlarında yetiştirdiğini biliyoruz. Ayrıca genç Yelbis’in 18. yüzyıl sonu ve 19. yüzyılın
               ilk  yarısında  Avrupa  dillerinde  yazılmış  eserlere  de  aşina  olduğu  kaydedilmiştir.  Yine
               elimizdeki sınırlı kaynaklarda kendisinin rahibe ve öğretmen olduğu belirtilmektedır. Yüksek
               ihtimalle kentli üst sınıf bir aileye mensup olan Gesaratsyan’ın yazdığı şiirlerdeki ithaflardan
               anlaşılıyor ki kendisi dönemin Osmanlı Ermeni burjuvazisi ve aydınlarıyla iletişim halindeydi.
               Buna rağmen eline kalemi alıp kamusal alana çıkması şok etkisi yaratmış, bir kadın olarak
               Osmanlı  Ermeni  toplumunu  ve  tüm  Ermeniliği  ilgilendiren  meselelerde  fikir  beyan  etmesi
               tepkiyle karşılanmıştı.
               Gesaratsian,  32  yaşında  Gitar  isminde  bir  dergi  yayınlamaya  başladı.  1862-1863  yılları
               arasında yayınlanan bu derginin amacı, kadınları, cehaletten kurtulup haklarını öğrenmeye
               davet  etmekti.  Gitar  bir  yandan  cinsler  arasındaki  eşitsizliğe  ve  kadına  zayıf  diyen  bakış
               açısına karşı çıkarken, bir yandan da kadınları hem kendi hayatlarının yönünü hem de tüm
               Ermeni  halkının  kaderini  belirlemekte  özne  olmaya  çağırıyordu.  Gitar’ın  büyük  ihtimalle
               karşılaştığı  eleştirilerden  ve  de  yeterince  maddi  destek  görmemesinden  dolayı  kısa  süren
               yayın hayatının ardından Gesaratsyan bir süre bir şey yayınlamadı. 1879 yılında, Azkanıver
               Hayuhyats Ingerutyun’u    (Milletperver Ermeni Kadınlar Derneği) kuran bir grup genç kadın
               ondan yazılarını bir kitapta derlemesini istediler. Namagani Ar Intertsaser Hayuhis (Okumayı
               Seven  Ermeni  Kadına  Mektuplar,  1879)  kitabının  gelirini  derneğe  bağışladı.  Kitapta
               Gesaratsyan’ın  daha  önce  Gitar’da  yayınlamış  olduğu  yazılarının  yanı  sıra  yeni  şiirleri  ve
               düzyazıları da vardı. Özellikle mektuplar halinde yazdığı kısımda kadın erkek eşitliğine dair
               döneminin  çok  ilerisindeki  görüşlerini  ustalıkla  dile  getirdi.  Bu  kitaptan  bölümlerin  Türkçe
               çevirilerini Lerna Ekmekçioğlu ve Melissa Bilal. Bir Adalet Feryadı: Osmanlı’dan Türkiye’ye Beş
               Ermeni  Feminist  Yazar  (1862-1933),  Aras  Yayıncılık,  2006  kitabında  bulabilirsiniz.
               Gesaratsyan’ın 1906’da Kadıköy’de olduğunu, aynı yıl Dzağig (Çiçek) dergisinde yayınlanan





