Page 79 - Ταξιδι ι στο υψος της αγαπης

ΣΤΙΓΜΕΣ
Λυγίζω πάνω στην γεύση σου
Τα χάδια σου τα κάνω δικά μου
Γυμνή η γλώσσα παλεύει να πιαστεί
ανάμεσα στο διάστημα
και στο ατελείωτο της τριγωνομετρίας.
Ανάμεσα στο αδιάκριτο ανάγκης
και συμβολικό της ζωής απόστημα,
αντανακλά το πάθος πάνω σε κραυγές .
Οι στιγμές θέλουν να κρατηθούν
Κλαψουρίζουν παρακαλώντας
να μαζευτούν από την ηδονή της στιγμής
Μαγεύει ο έρωτας των κορμιών
Εκστατικός στην άκρη του γκρεμού
Χάνονται οι αισθήσεις πάνω στην ηδονή
Χύνεται ο πόθος και καίει το κορμί
ΔΙΨΑΣΜΕΝΟ ΚΟΡΜΙ
Το διψασμένο κορμί
πάλλεται και παλεύει.
Δεν μπορεί να χειραγωγηθεί
στου έρωτα την καύλα.
Κάθαρμα στα δάχτυλα σου η ζωή μου
καθώς ετοιμάζεται να ξεχυθεί πάνω σου.
ΒΑΡΔΑΡΗΣ- ΧΑΝΘ
Αδικαιολόγητη η φαντασίωση
μέσα στο δρόμο του Βαρδάρη .
Έτρεξε, ανέβηκε
δύο δρόμοι μόνο
και η ρηχή υγρασία απωθούσε τα πάντα
Ακόμη και τη χαρά της αγάπης και της νοσταλγίας..
Και εγώ ήμουν εκεί να σε περιμένω
και εξακολουθώ να είμαι.
Η γλώσσα γλείφει τη χαμένη γεύση
(μου λείπει τόσο πολύ ...)
Τρελό το αποτύπωμα σου
και η κραυγή εκείνη τη νύχτα
ακόμη αντηχεί στα αυτιά μου...
Βαρδάρη ΧΑΝΘ και ένας αέρας να λυσσομανάει
πάνω στα κορμιά μας .
ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΣΕ ΠΙΩ
Στην καμπύλη των δαχτύλων σου
συνθλίβομαι
Και κλαψουρίζω
Και σε δαγκώνω
Δεν μπορώ να σε πιω
Να σε γευτώ Να χαθώ
Ο βόρειος άνεμος με σκοτώνει
και χοροπηδάει στην δίψα
καθώς ρέει από τα χείλη του
όλο το πάθος του κρασιού
ΚΑΙΓΟΜΑΙ
Αποφασισμένος να νιώσεις τον ουρανό,
τη γη και τη θάλασσα για άλλη μια φορά ...
Και το υπέρτατο ανδρικό συναίσθημα,
την διαβολεμένη κόλαση της φωτιάς που παίζεις
αποφασισμένος να σε κάψω και να καώ από έρωτα.
Και καίγομαι με την παρουσία σου.
Η αναπνοή σου όμορφο κάψιμο στο δέρμα μου
την ώρα που ξεσπάς από έρωτα .
ΣΚΕΨΕΙΣ
Έθεσα το κορμί μου σε ένα σπασμό των μηρών σου,
σιωπηλή ικεσία και θρηνώ
για ένα δάγκωμα των χειλιών που έμεινε μισό .
Το σώμα ευωδίαζε άρωμα από γιασεμί
Οι σκέψεις βροντερές,
σαν ζώο βγαλμένο απ’ την κόλαση
Η πύλη του Ηφαίστου βαριά σιδηροαμπαρωμένη,
που ρίχνει στην πυρά το κορμί
και εκείνο κραυγάζει για την λύτρωση του.
Τα χέρια γίνανε κλαδιά και τα κορμιά μαχαίρια
και στήσανε πάνω στου έρωτα το πάθος χορό ερωτικό.
Μέχρι να καούν στην απλότητα των αισθήσεων
και των παραισθήσεων
χωρίς καμία εξάντληση των ποθητών στιγμών .
Τα χέρια να τρέμουν ν σε κάθε σφιχταγκάλιασμα
από τους μηρούς που σφίγγουν
Γλώσσα να γλείφει το μυαλό σε κάθε σκέψη ...
Και ο οργασμός να γίνεται
σχεδόν θάνατος ,γέννηση και λύτρωση
πίσω από την κλειστή πόρτα της αμαρτίας.
ΤΙΠΟΤΑ ΤΥΧΑΙΟ
Ποιος θα πει ότι είναι τυχαίο
ποτέ και τίποτα δεν είναι.
Υπάρχει λόγος για όλα
τα πράγματα που κάνει η καρδιά.
Και ποιος θα πει
ότι δεν υπάρχεις
Κανένας λόγος δεν υπήρχε
και όμως είσαι εδώ
για να γίνεις ο λόγος της ύπαρξης μου
Η μουσική άρπα χτύπησε τις χορδές
βγάζοντας μελωδικούς ερωτικούς ήχους
Τίποτα τυχαίο.
Και οι άρπιες πετάξανε μακριά από μας
σαν φοβισμένες όρνιθες
Τίποτα τυχαίο και όλα δυνατά για τον έρωτα
Όταν πεθαίνει για μια αγκαλιά φιλήδονη
ΜΕ ΤΑΞΙΔΕΥΩ ΜΕΣΑ ΣΟΥ
Ξανοίγω τον εαυτό μου και αναπνέω
μέσα από τους πόρους του κορμιού σου
χωρίς να μπορώ να σε χορτάσω
Όλη η ακολασία μου θέλω να σε καλύπτει.
Γυναίκα των κυμάτων και των θαλασσών μου έγινες
και με ταξιδεύω μέσα σου, παντού
σαν δαιμονισμένος σε ψάχνω διαρκώς
μέχρι την λύτρωση της ψυχής μου .
ΖΗΣΕ
Ζήσε σου είπα ...
Όλα στην ανάσα μας είναι
Ζήσε σήμερα
Αγκάλιασε με ξανά
Σφίξε με δυνατά
Μελωδία να γίνω και να γλιστράω πάνω σου
σαν αεράκι δροσερό
την ώρα που καίγεται το κορμί σου
από έρωτα
Ψίθυρος που σπάει
σε αφηρημένα γραφήματα θα γίνομαι...
Στέρηση και ναρκωτικό στην ώρα της απουσίας σου
νιώθω πως είμαι .
Μέσα σε σκουριασμένα ερείπια
σ’ αναζητώ την ώρα της αόρατης εγκατάλειψης .
Στερητικό σύνδρομο της άνοιας που φυσάει
όταν δεν είσαι δίπλα μου
Είσαι ο εθισμός μου
Είσαι γκρεμός που βαδίζουμε
από την αρχή πάνω στα γκρεμια της ζωής μας
Οι ρυθμοί σου τα ένστικτά μου
Όλα τα παράνομα τα αισθανθήκαμε
σε αυτή τη μελωδία των κορμιών μας
Όλα γίναν ιδέες που ακτινοβολούν
και αλλάζουν τη ζωή μας από ερείπια σε όαση
Ζώντας σε αυτόν τον ίλιγγο της τρέλας
και του έρωτα.
ΓΡΑΦΩ ΣΤΙΧΟΥΣ
Κοίταξε στα αδιανόητα γράμματα
με λέξεις που έχω γεμίσει.
Είμαι εδώ σε απόσταση αναπνοής -αναμονής.
Κοίταξε στην αίσθηση
που ψάχνει η ψυχή μου καθώς ρέει.
Τα χέρια μου τρέμουν.
Γράφω στίχους όσο εσύ χαϊδεύεις το μυαλό μου,
με τα χείλη σου.
Ανάμεσα στους στίχους σε φιλάω,
παίρνω από σένα συναισθήματα
και προσθέτω τα δικά μου στην ποίηση αυτήν ...
Σε ντύνω σαν μούσα με αέρινα
φορέματα των λέξεων μου να γίνεις το αερικό
που πάντα αναζητούσα .
Βάζω γράμματα των αισθήσεων μου,
σκεπάζοντας τα με ένα λεπτό πέπλο
συναισθημάτων από όνειρα και ρόδα .
Με αναπνέεις, με αγγίζεις, με φιλάς.
Αχόρταγα τα χείλη σου πάνω στα δικά μου
Η μελαγχολία μέσα σου μεγαλώνει
με όσα σκέφτεσαι για μας.
Μου ψιθυρίζει σε ακούω ...
(Κοιτάξω μένα εσένα την ζωή μας
αναστεναγμοί στον άνεμο πετούν )
Η καρδιά μας πλημυρισμένη από χιλιάδες σκέψεις
και συναισθήματα
και όμως η ψυχή μας αποζητά
την αγκαλιά σαν τρόπο διαφυγής από τα πάντα.
ΕΡΩΤΑΣ
Μοναχική η ψυχή απελπισμένη
από τις απογοητεύσεις και από τα λάθος παιχνίδια
που της έκανε η ζωή και ο έρωτας.
Δεν γνωρίζει πού είναι, πού βαδίζει...
Δεν ξέρει στην ακουαρέλα
της μελανής και μουντής μέχρι τώρα ζωής,
αν πρέπει να προσθέσει τα χρώματα του πάθους...
που να καίνε τα σωθικά της
και να δώσουν χαρά και τρέλα για νέα ανοίγματα,
για νέες προκλήσεις!!!
Πάθη, λάθη τόσο ριζωμένα
πώς να ξεριζωθούν για να δώσουν τόπο
σε κάποιο νέο ορίζοντα;
Ο έρωτας δεν υπολογίζει τις φοβίες αυτές...
ακονίζει τα αιχμηρά βέλη του
και τρυπώνει βαθιά μέσα στην καρδιά
όποιου στοχεύσει και έτσι δίνει ανάσα
και ομορφαίνει τις μουντές μέρες.
Ακόμη και τα πιο παράνομα βράδια
γίνονται έρωτας βασικός, αν εκείνος το θελήσει....
Παράνομα μονοπάτια γίνονται ναρκωτικό ζωής,
εθισμός και εξάρτηση χωρίς προηγούμενο.
>>>>
>>>>>
Έλα άγγελε ζωγράφισε με τα κατακόκκινα
της μοναξιάς χρώματα
μιας καινούργιας σελίδας της ζωής.
Αργείς αλλά δεν λησμονείς
να χαρίσεις αυτό που επιφυλάσσεις
και σαν δώρο από το Θεό
να στείλεις σε κάθε πονεμένη καρδιά
όνειρα και ελπίδα για μια νέα μέρα.
Ο έρωτας έγινε εθισμός στο δρόμο του "είναι" .
Δεν υπάρχει χρόνος για το χθες που δεν έζησε
Έχτισε τα πάντα για το αύριο ...
και το αύριο είναι σχεδιασμός στίχων,
γευμάτων και αναστεναγμών για το νέο ξεκίνημα...
Τίναξε απ’ την λαβωμένη σου καρδιά
όλα τα σκουπίδια,
γιατί τώρα είναι ο έρωτας μέσα σου
Είναι κτύπος, είναι πάθος, είναι ζωή.
ΜΑΓΕΥΕΙΣ
Πριν την αυγή
πριν το τελευταίο χάδι
Έρχεσαι όλα τα βράδια
αγκαλιάζοντας την αϋπνία μου.
Γλιστράς σαν την σκιά
πάνω στο καυτό μου δέρμα.
Ξυπνάς όλες τις αισθήσεις της επιθυμίας.
Κερνάς φιλί στα όνειρα μου
ανακαλύπτεις το είναι μου.
Γοητεύεις τα θέλω μου
και μετατρέπεις το κορμί σε δικό σου.
Μαγεύεις κάθε στιγμή μαζί σου
εξαπολύοντας ξόρκια να μείνεις μαζί μου
να μην έρθει ποτέ η αυγή του φευγιού σου.
Αδύνατο να μην ξυπνήσω μουδιασμένο κορμί
απ' τις δονήσεις που παράγουν τα λόγια σου
και τα χάδια, είναι τόσο έντονες και πυρετώδεις
που τρέμουν οι αισθήσεις όλες.
Ένα φιλί πριν την αυγή
βλέπω πως έρχονται οι άγγελοι της αγάπης
με υπέρλαμπρη την ανατολή.
Ένα φιλί ακόμη πριν οι στίχοι
γίνουν ποίημα σε μαγικής έκστασης λόγια ...
Το μυστήριο της γοητείας
όλα τα χαμένα βράδια μακριά σου
διασχίζουμε έτσι τους καιρούς
και πάντα τρέχοντας παραμένεις
μέχρι το τελευταίο λεπτό.
Ένα ποίημα θα γίνεσαι κάθε φορά
όπου η λαγνεία γίνεται αγάπη φυσική.
ΨΕΥΔΑΙΣΘΗΣΕΙΣ
Την αναπνοή μου παγιδεύω στα χείλη σου
Παραλήρημα γίνονται
οι ψίθυροι και χάνονται
στην επιθυμία να εκπνέω
καθημερινά πάνω σου
Ο στεναγμός γίνεται μια γλώσσα στο σώμα μας
που προδίδει όλα όσα αισθανόμαστε .
Όλους τους αναστεναγμούς σου
παγιδεύω στην ζωή μου με ανυπομονησία
σε κάθε σου κύτταρο ,
λαχταρώ να χτυπά εδώ
σε έναν αιώνιο αναστεναγμό
για λύτρωση.
Οι ψευδαισθήσεις δεν θέλω
να γεμίζουν τη ζωή του παράλογου.
Θέλω να δίνουν έναν λόγο να συνεχίσουμε να ζούμε.
ΧΡΟΝΟΣ
Όσο δυναμώνουν τα όνειρα
τόσο εξασθενούμε εμείς.
Μα πόσος πνιγμός να μπορεί να γίνει
σε ένα όνειρο μέχρι να βγει αληθινό ..
Πόσες κάμπιες θα πρέπει να χορέψουν
μέσα και γύρω από το κουκούλι τους
μέχρι να γίνουν έμορφες πεταλούδες
να δώσουν την λάμψη
και το χρώμα στον θεό ήλιο.
Παγώνουν οι αγκαλιές τα βράδια στην απουσία,
νεκρώνουν τα φιλιά απογοητευμένα.
Η ώρα του ουρανού σταματάει
μέσα στην καρδιά της προσμονής,
γιατί ο χρόνος μπορεί να φτάσει
σε όλες τις στιγμές,
αλλά το ρολόι της ζωής σταματά,
επειδή μένουν αβοήθητοι
μέσα στη σιωπής τα όνειρα
και διαμαρτύρονται
για το θάνατο των καταραμένων στιγμών
της απουσίας.
ΑΝΑΖΗΤΩ
Αναζητώ τις αναμνήσεις μου
στη μελωδία των εξαιρετικών λέξεων σου.
Ψάχνω στην γοητεία την γεύση του μυαλού σου.
Ψάχνω για ένα κουτί να αποθηκεύω προσεκτικά
τις καλύτερες στιγμές της ζωής,
σε ένα βελούδινο κουτί των αναμνήσεων μας.
Αναζητώ κάθε στιγμή που μέσα από τα χείλη μου
οι λέξεις θα γίνονται ποίηση να σε ντύσουν
με συναισθήματα.
Ψάχνω ακόμη και τις αισθήσεις
να χάσω τον εαυτό μου
σε κάποιο ερωτικό παραλήρημα ονείρου.
Σφίγγουν τα συναισθήματα στο στήθος
και εσύ εδώ να προσφέρεις
ώρες, χρόνο, λεπτά ζωή για μια αγάπη
που θα σου τραγουδάει
και θα γράφει για την αιώνια αγάπη ...
ΣΩΠΑΣΕ Ο ΕΡΩΤΑΣ
Ξεχειλίζει η σιωπή την νύχτα.
Σέρνονται οι αισθήσεις με ανυπομονησία
και ανατριχιάζουν οι ψίθυροι αγγίζοντας τις σκιές
και την ψευδαίσθηση.
Οι ψυχές μαγεμένες θέλουν
ψάχνοντας την ελευθερία στην νύχτα.
Βρέχει μαγεία και το φως απελευθερώνει τις ψυχές.
Έπεσε το πέπλο της νύχτας,
τα κορμιά δονούνται
προσπαθώντας να φιλοξενηθούν
κάτω από το πέπλο του έρωτα.
Μόνο ψίθυροι ακούγονται και μερικά αλυχτίσματα
στην βαθιά νύχτα της προσμονής .
Όλα σιωπή
ακόμη και ο έρωτας σώπασε ,τέλειωσε ...
ΤΑΤΟΥΑΖ
Σε θέλω λέω και τρέμω
Από καύλα . Από έρωτα
Από γεύση . Από ηδονή
Σε θέλω
Και όλα άρχισαν να πετάνε γύρω σου.
Μια βόλτα στο δάσος θέλω να σε πάω,
να σου δείξω τις κάμπιες
πως μεταμορφώνονται σε όμορφες πεταλούδες,
για να δοθούν στον έρωτα τους.
Να σε παρασύρω και εσένα στη απέραντη μαγεία
του έρωτα
και στα μονοπάτια του δίχως επιστροφή.
Να μεταλλαχτείς
σε μία νεράιδα που θα έρχεσαι με το μαγικό σου ραβδί
να ξεσηκώνεις τα πάθη μας, τις αισθήσεις μας
και το μυαλό μας
Κάνοντας μας εραστές του ονείρου,
της ζωής και της αιωνιότητας
Κοίταξε με σε όλες τις ανήσυχες εκπνοές σου
Φίλησε με , αυτά τα ανεξίτηλα ανεξήγητα φιλιά
μόνο μελωδία παράγουν στα χείλη μου.
Άγγιξε με , με το υπερβολικό χάδι αναστάτωσε
την παρουσία μου
Κοίταξε με , τατουάζ πάνω στο δέρμα μου έγινες
βαμμένο με της τρέλας σου τα μυστικά ,
η χίμαιρα σου με παρασέρνει
περπατώντας και περνώντας σε όλα τα όνειρα σου ...
Σε θέλω με δυνατή φωνή στο φωνάζω
μέχρι να το νιώσεις
μέσα σου ξανά και ξανά.
Εκεί θα είμαι πάντα
περνώντας στα όνειρά σου μέχρι να τα κάνω ζωή!!
ΕΠΙΘΥΜΙΕΣ
Θέλω σου λέω να νιώσω τα υγρά χείλη σου
στο στόμα μου.
Να κλείσεις τα μάτια σου και να τα νιώσεις
καθώς περπατάνε στο δέρμα σου.
Θέλω να αισθανθώ τον πόνο της ηδονής στο άγγιγμα.
Να σταματήσει ο χρόνος
στην ευχαρίστηση της στιγμής.
Να ακούω τους πόθους να ικετεύουν.
Καμιά ανυπομονησία πλέον
στον βωμό των επιθυμιών.
Θέλω να ακούσω κάθε παραλήρημα σου,
καθώς τρέμουν το άγγιγμα
και οι ψίθυροι να ηρεμούν κάθε δίψα για έρωτα.
<Θέλω> ένα ρήμα γονιμοποίησης
έγινε μέσα στην ψυχή μου
που με κάνει να τρελαίνομαι.
Θέλω, επιθυμώ και λαχταρώ
καμιά άμυνα στην επιθυμία τη δίψα για τον πόθο.
Θέλω να μπερδεύομαι
με τους πανέμορφους αισθησιακούς εντόνους πόθους
και εγώ για μια απογυμνωμένη επιθυμία σου
να καίω όλο τον κόσμο μου.
Επιζητώ κάποια να αρχίσει να αισθάνεται σαν εμένα,
να παραληρεί και να τρέμει σαν έμενα καίγοντας
στον έρωτα και το τελευταίο όνειρο ...
Δαίμονας θα είσαι που να μπορεί να τελειώνει
στην επιθυμία μου
Εδώ θα είμαι να καταβροχθίσεις τις αισθήσεις μου,
να κάψεις το δέρμα μου
με ένα φιλί ψυχής, καρδιά μου!!
ΕΙΣΠΝΕΩ ΟΝΕΙΡΑ
Ένας στεναγμός που εκπνέω η κάθε σου λέξη
Παρέσυρες όλες τις ψευδαισθήσεις
πάνω στο δέρμα μου
Κάνουν ρίμα σε ότι αγαπώ
Παραληρεί το κορμί στη νύχτα
εφευρίσκοντας στίχους για το φεγγάρι,
για την αγάπη, για τον έρωτα
που κλείστηκε στην γωνία του καπό.
Εισπνέω όνειρα, εκπνέοντας έρωτα παθιασμένο.
Διάβασα τους στίχους σου.
Ακούμπησα πάνω στο στήθος
να ακούω αν χτυπά ακόμη η καρδιά σου.
Όταν το παραλήρημα σου
έγινε αξιολάτρευτη μουσική μελωδία
πάνω στο κορμί μου.
Μην κλείνεις τα μάτια σου.
Θέλω να ανακαλύψω ξανά όλους του μύχιους
και τρελούς πόθους που έχεις μέσα σου για μένα .
ΓΡΑΦΩ ΠΟΙΗΜΑ
Ποτέ δεν πρέπει να σταματήσεις να ονειρεύεσαι,
πρέπει να αφήσεις την ψυχή σου να πετάξει, να νιώσει.
Υπάρχουν φορές
στις οποίες μπορούμε να φτάσουμε στο αδύνατο.
Υπάρχουν απουσίες που ποτέ δεν γεμίζουν.
Υπάρχουν ελπίδες
που είναι μακριά σαν μια σκιά
μέσα στην σκοτεινή νύχτα.
Σιωπές θα γεμίζουν κάθε χώρο της ύπαρξής μας,
Ίσως να υπάρχει πραγματικά το όνειρο
που κάποτε θα αγγίξουμε με τα δάχτυλα μας ...
Σου γράφω ένα γράμμα σαν κίνητρο ζωής.
Σου γράφω ποιήματα
που θα δημιουργούν συναισθήματα,
αισθήσεις που επιτρέπουν ακόμη
και σε ένα "τυφλό" να ερμηνεύει τον έρωτα,
γιατί σίγουρα θα διαβάσει τα αποτυπώματα μου
με την καρδιά.
ΛΥΚΟΣ
Το δηλητήριο στάζεις από τα ματωμένα δάχτυλα ...
Οι σιωπές κραυγάζουν μέσα στο μοναχικό δάσος ...
Ο λύκος κλαίει καλώντας τους συντρόφους.
Οι ψυχές λυγίζουν ...
Μόνο εκείνοι που ξέρουν νιώθουν
πως μπορεί μια έντονη και γλυκιά μελωδία
να ηρεμήσει την φύση,
με τρόμο κρατώντας τις ύαινες μακριά .
ΑΤΕΡΜΟΝΟ ΠΑΘΟΣ
Μην με ρωτάς για την γλύκα του φιλιού σου,
κάθε μέρα μακριά μου ζεις ,
μόνο κενά αφήνουν στην μνήμη μου
και στην σάρκα μου.
Την σιωπή σου προσπαθώ να αγκαλιάσω,
να την σφίξω και να με ταξιδέψω
στην ανεξάντλητη αγάπη σου.
Μην μου λες για τα κενά των φιλιών
που δεν εισέπραξες.
Να γεμίσω θέλω από την μυρωδιά σου
που σαν άγιο φως να με φωτίζεις.
Μην μου μιλάς για τα ψεύτικα φιλιά τα ανύπαρκτα ,
γιατί μόνο εσύ μπορείς να χαϊδεύεις την ψυχή μου.
Ατέρμονο μου πάθος της ζωής μου !!
ΟΛΑ ΜΑΖΙ
Βυθισμένη στην ψευδαίσθηση ζεις
Να με συλλάβεις στο πάθος σου προσπαθείς .
Βυθισμένη στον πόθο να συμπεριλαβεις
το χθες και το σήμερα στον κόσμο σου .
Όπου ο στεναγμός δεν θα σπάει άλλο μόνος.
Όλα μαζί
όσο η καρδιά χτυπά.
ΘΥΜΗΣΗ
Ενα μυστικό θα μας αγκαλιάζει
όλες τις νύχτες του χειμώνα,
μια ζέστη αγκαλιά,
που θα σβήνει όλες τις ανησυχίες.
Μια στιγμή στη ζωή μας.
Έλα ας μην χάσουμε το άγγιγμα
αυτών των ανησυχιών ...
Μας χαρίζεται ακόμη μια ευτυχισμένη ημέρα
που θα ποιήσουμε τον έρωτα .
Μια θύμηση είσαι κάθε μέρα
και μια αμαρτία στα χείλη μου
Θύμισε μου να σου στέλνω την λαχτάρα μου
να σε κρατεί αγκαλιά,
ώστε να φθαρούν οι ανησυχίες σου.
Έλα να μειώσουμε τις αποστάσεις των χειλιών μας
και να περικλύσουμε τον εαυτό μας
με μεγάλη αγκαλιά,
για να εκφράσουμε την αίσθηση της αγάπης.
Έλα και άφησε
ακόμη ένα αποτύπωμα σου στο χώρο μου
και εγώ θα είμαι εδώ
να γίνω η προτεραιότητα στην ζωή σου
και θα το κάνουμε.
Κάνω μια γωνιά στο μυαλό και στην σκέψη,
για να κρυβόμαστε από όλους.
ΔΙΠΛΑ ΜΟΥ
Κάθε στιγμή, κάθε συναίσθημα,
μια μαγική σύνδεση,
κοιτάζοντας ο ένας τον άλλον,
χωρίς να λέει μια λέξη,
τρίβοντας το δέρμα, νιώθοντας τις αισθήσεις ...
Είσαι δίπλα μου και με ταξιδεύεις στον κόσμο σου,
στην αγκαλιά σου, στα φιλιά σου και στα χάδια σου.
ΣΗΜΕΡΑ ΣΕ ΘΕΛΩ
Άφησε την επιθυμία και τα θέλω σου να ρέει
και να πετάει, σαν να είναι φτερωτός θεός,
κουβαλώντας δαφνοστεφανομένο τον έρωτα.
Άφησε τα φιλιά να φύγουν από το στόμα σου,
να έρχονται επάνω μου
να με συναντήσουν για μια φορά ακόμη.
Άφησε τις αισθήσεις σου να περιηγηθούν τον δρόμο
που άνοιξες με τα χάδια σου.
Άσε τον ποταμό των συναισθημάτων σου
να χαθεί μέσα στον δικό μου.
Περπάτησε στα μονοπάτια δίπλα μου.
Πιάσε μου το χέρι.
Φόρεσε με πάνω σου σαν χειμωνιάτικο ζεστό παλτό
να ζεστάνω το δέρμα σου και την ψυχή σου.
Άφησε με να γίνω το πεπρωμένο σου
σε τούτην την ζωή ..
Το αύριο δεν ξέρω δεν το περιμένω.
Ζω μαζί σου γιατί ίσως να μην έχουμε αύριο.
Μα σήμερα σε θέλω ακόμη πιο πολύ ...
ΜΟΝΑΞΙΑ
Μοναξιά μια λέξη που πονάει
και μας κάνει να σκεφτούμε τους λόγους
για πολλά πράγματα
Είναι στιγμές που εξασθενούν βαθμιαία
μέχρι να δούμε ξανά τον ήλιο.
Μοναχικός, γεμάτο κόσμο,
που ζει κοντά και μακριά
σε αυτή την τρελή και άγρια εποχή.
Μόνος σε όλα
Μόνος στην αγάπη
Μόνος στο σπίτι
Μόνος στη δουλειά
Μόνος στη ζωή
Όχι από επιλογή, μα από ανάγκη
έμαθε να αγαπάει
αυτή τη μοναξιά
και δεν σταματά να αναστενάζει ...
Η μοναξιά γίνεται μνήμη
Είναι καλό να βγούμε στον κόσμο
χωρίς να κοιτάμε πίσω γιατί μας πνίγει.
Η μοναξιά και η απουσία, χμ .. παλιοί γνωστοί μου,
που με τραυματισμένα συναισθήματα
χύτευσαν τους στίχους,
όπως τα δάκρυα που έλειπαν από τα μάτια,
όταν η μοναχική ψυχή φώναζε..... κραύγαζε και παλλόταν
ανάμεσα στις αναμνήσεις και την απουσία .
Πρέπει να μάθουμε να ακούμε την μοναξιά ...
Η μοναξιά έχει δύο πλευρές ή πρόσωπα.
>>>
>>>>
Το ένα είναι η εγκατάλειψη,
το άλλο είναι απαραίτητο
για να μπορέσουμε να αναγνωρίσουμε ξανά
και να αγαπήσουμε εμάς λίγο περισσότερο.
Η μοναξιά μας συνοδεύει σχεδόν πάντα
πολλές φορές μας μιλάει για την αγάπη
και άλλοτε μας οδηγεί σε αδιέξοδο.
Αυτή η πόλη είναι γεμάτη ψυχές,
ερημικές και μόνες ψυχές
όχι από επιλογή μα από εγκατάλειψη...
Ρίξτε μια ματιά
Δώστε ένα χέρι βοήθειας
Μην ξεχνάτε
όλοι έχουμε ανάγκη από δύο κουβέντες
αγάπης ψυχής
ΧΑΟΣ
χάος επικρατεί
οι ώρες τρέχουν
και το ρολόι της ζωής
σημαδεύει την πυξίδα της ζωής μας
καταγράφοντας τις εμπειρίες
των πρακτικών σκέψεων μας
και αισθήσεων βάφοντας μας με σημάδια
ΑΓΡΙΕΣ ΟΙ ΣΤΙΓΜΕΣ
Έσπασε η βαθιά σιωπή
Άγρια τα ένστικτα των αισθήσεων σου
Καμία αδράνεια στον χρόνο που τρέχει
Καμία αναστολή στα χέρια σου
Δεν μετριούνται πλέον οι ψίθυροι
στην αγάπη, μόνο αφήνουν χάδια
στα αδέσποτα κορμιά μας,
που ψάχνουν να βρουν την ίαση
στα σκεπάσματα της αγάπης μας .
Άγρια φύση των αισθήσεων
και όμως ψάχνουμε μέσα της να χαθούμε.
Άγρια η αγάπη που κρύβεται
και απελευθερώνει όλο το πάθος της
σε μικρές στιγμές ζεστασιάς.
Άγριες οι στιγμές έγιναν
μα θέλουμε να είμαστε αιώνια
μέσα στην αγάπη με το χρόνο σταματημένο,
παγωμένο στο μηδέν.
Άγρια τα φιλιά, τα συναισθήματα, τα χάδια.
Γίνονται συνεργάτες στον πόθο που βγάζουμε εμείς.
Άγιες οι στιγμές και ο χρόνος
πρέπει να πεθάνει από το φόβο και τον φθόνο,
γιατί η αγάπη ξανά-γεννιέται
ανάμεσα σε δύο σώματα
που ονομάζονται ερωτευμένα,
φωνάζουν ήσυχα το πάθος με κραυγές
μέσα στο στόμα, μέσα στη γλώσσα των ψιθύρων
και μόνο όσοι δίνουν τα πάντα
κατανοούνται τον παράνομο ερώτα της ψυχής ...
ΥΠΑΡΞΗ
Συλλαβισμός έγινε το όνομα σου
στο παραλήρημα μου
Θάρρος και τρέλα μέσα μου
η ανυπομονησία των χειλιών στο σμίξιμο
Η ύπαρξή σου χαϊδεύει με τρυφερότητα
όλες τις αισθήσεις μου
Αναφλέγεται η ύπαρξη μου
και όμως η απουσία σου
δεν έχει αφήσει κανένα κενό μέσα μου
Σε νιώθω εδώ, τώρα
να μου τρυπάς όλα τα κύτταρα
με τα σ' αγαπώ σου.
ΜΕΣΑ ΜΟΥ
Θα σε λούσω, θα σε ξεντύσω
και θα φιλήσω κάθε σημείο του κορμιού σου,
μέχρι να σε νιώσω ολόκληρη μέσα μου.
ΚΟΛΥΜΠΩ
Κολυμπάω μέσα σου χωρίς να πνιγώ.
Βουτάω σε όλη σου τη ζωή
μαθαίνοντας να σ' αγαπώ!!
ΕΝΩΝΟΜΑΙ ΜΑΖΙ ΣΟΥ
Να ενωθώ στην ύπαρξή σου, στις αισθήσεις σου,
στα συναισθήματά σου.
Να σταματήσει αυτή η ανυπομονησία
που έχει η ψυχή μου για τη δική σου ζω,
στην επιθυμία σου.
Το δέρμα μου στο δέρμα σου και όλα μαζί,
σε έναν ιερό χορό πόθου και πάθους,
μέσα από αστείρευτα θέλω.
ΟΝΕΙΡΟΠΑΓΙΔΕΣ
Το όνομα μου ψιθυρίζεις μέσα στο στόμα μου
με χίλιες έννοιες.
Με κοιτάς σιωπηλά
ζωγραφίζοντας κανόνες και νόμους,
σε ένα παράνομο θέλω.
Με κοίταζες στα μάτια
και ανακάλυπτα όλες τις επιθυμίες σου
πριν ακόμη τις πεις.
Πώς μπορώ να μην κλείσω αυτό το στόμα
με χιλιάδες φιλιά
και πώς μπορώ να μην στήσω ονειροπαγίδες,
για να μη ταξιδέψω όλες τις στιγμές,
για τα όνειρα ζωής που έρχονται.
Σε παιδεύω!!
Σε παγιδεύω!!
Όμως σ' ανακαλύπτω μέσα μου!!
ΣΥΝΕΝΕΤΙΚΟΙ
Ήσουν εκεί στα όνειρα μου
Ήσασταν εκεί
άκουγα την ανάσα σου,
ένιωθα τα μάτια σου να με κοιτάνε,
άκουγα όλους τους ψιθύρους σου.
Άπλωσες τα χέρια σου,
άγγιξες τα χείλη μου, το δέρμα μου.
Ήσουν εκεί σ' αυτό το όνειρο,
καθώς ήθελες να τρέχεις πάνω μου,
ζωγραφίζοντας τον ήλιο σου
και σβήνοντας τα σκοτάδια
από την εποχή των πάγων.
Συναινετικοί ήμασταν στο όνειρο
και συνεργάσιμοι με την νύχτα
που ήθελε να λάμψει πάνω μας,
ανακαλύπτοντας όλα τα φιλόδοξα σχέδια μας.
Συναινετικοί στα συναισθήματα, στα όνειρα,
γιατί δεν μπορούσαμε να λυγίσουμε ξανά
σε ψεύτικα πάθη
και σε μια αναταραχή ακατάστατη
στην υπεροχή των άλλων.
Όνειρα θέλουμε που γεμίζουν την ψυχή,
όνειρα που γεμίζουν με τη ζωή,
όνειρα, συναισθήματα και αισθήσεις
τόσο λεπτές αυτές οι ισορροπίες
όσο αυτές που μεταδίδουμε.
Σ' αγαπώ να με προσέχεις!!
ΠΑΝΤΑ
Ο χρόνος σταμάτησε
και έμεινε μόνος του
Και εσύ εδώ
παλεύεις να απαγκιστρωθείς
από το εκεί σου,
αρπάζοντας την ελευθερία
με ότι μπορεί να αντέξει
Χάρισα του ονείρου ένα χαμόγελο
με το απέραντο γαλάζιο των ματιών μου
Μέσα του θέλω να είσαι .."πάντα "
ΣΙΩΠΗΛΟΣ ΤΑΞΙΔΙΩΤΗΣ
Είχα ένα μυστικό
που κραύγαζε για αγκαλιές,
που μετρούσε τις στιγμές
χωρίς ερωτήσεις, χωρίς διλήμματα,
χωρίς γκρίνια
Μια σιωπή μόνο αναζητούσε στην αγκαλιά
Μια σιωπή αφήνοντας την ψυχή να ταξιδεύει
Σιωπηλός ταξιδιώτης στη σκιά της συνένωσης
Μεταφέροντας μόνο τη μνήμη για ένα αύριο.
ΧΑΘΗΚΑ
Χάθηκα μέσα στις φλέβες σου
Δεν θέλω να σου κλέβουν τις φαντασιώσεις
Τρέμει η ψυχή όταν την αφήνεις ορφανή
Η επιθυμία ακάλυπτη μέσα στα άδεια μυαλά,
που παλεύουν να πιαστούν
σε ανεξάντλητες αισθήσεις.
Σκοντάφτουν θέλοντας
να συντριβούν στη συνείδηση.
Δεν εφησυχάζονται οι επιθυμίες.
Με ανυπομονησία γεμίζουν το μυαλό.
Χάνονται στον χρόνο όταν σβήνει το όνειρο,
όταν τελειώνει η λογική
και αρχίζει η πραγματικότητα να ουρλιάζει.
Το σώμα δεν μπορεί να προδοθεί,
να παραδοθεί στο πάθος
αν δεν βουτήξει μέσα στα εσώψυχα.
Παραδίδονται μόνο στον πόθο των αδυναμιών,
των αδύναμων στιγμών.
Αναζητώντας στη σιωπή
βρίσκω πιστούς εραστές και ερωμένες,
χωρίς ερωτήσεις ή απαντήσεις
να βηματίζουν πάνω στα χνάρια της καρδιάς.
Αγγίζουν χωρίς να πληγώνουν
χαϊδεύουν χωρίς να ματώνουν το μυαλό.
Δίνουν αιώνιο χρόνο
κατοικώντας στον παράδεισο της ψευδαίσθησης.
Συνοδεία θέλουν και μια τεράστια δίψα
για έρωτα, για αγκαλιές και χάδια.
Χάνονται μέσα στον χρόνο
σαν λιποτάκτες του έρωτα
αφήνοντας ρωγμές στην ψυχή
και αναμνήσεις ανεξίτηλες στον χρόνο
ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ
Στέγνωσε το στόμα
Μάτωσε το σώμα
Διψώντας για το φιλί
ένιωσα την αποδοχή
Μια λύτρωση σου χάρισα
ψάχνοντας ρήματα να βρω
Έλαμψε η νύχτα
Χάθηκε η μέρα
Όσο ο άνεμος έστηνε χορό
τα δέντρα έτρεμαν
σαν πέπλο απαλό
θα σε καλύψω με αγάπη
και έριξες όλα τα φύλλα σου
πάνω μου
θα έρθει η μέρα πάλι
και το χαμόγελο
θα ψάχνει να βρει
την αγιότητα απ την μυρτιά.
Τα συναισθήματά μου σκορπίζονται
κατά τη στιγμή της γραφής.
Αυτό με κάνεις να αισθάνομαι ελεύθερος
και νιώθω πιεσμένος.
Γιατί δεν γλιστρήσει
μέσα από τα ρούχα
η επιθυμία ξανά
μένει κολλημένη στο μέρος της καρδιάς.
ΔΩΣ ΜΟΥ ΖΩΗ
Πόσα λόγια να ξοδέψουμε στον έρωτα αυτόν...
Φτωχά θα είναι μπροστά στα συναισθήματα
που τρέχουν να αγκαλιάσουν όλη τη δομή μας
να μην χαθούμε.
Πόσα αστέρια να αναδείξουμε
για να μας δείξουν το δρόμο προς την ευτυχία.
Οι σιωπές μας ακόμη μιλάνε με αγκαλιές
πίσω από τους φράχτες
στις κρύες νύχτες του φθινοπώρου.
Πόση αγάπη να σου δώσω
όταν με μια λέξη γίνονται θάλασσα από φιλιά.
Κοίτα με στα μάτια και άσε με να ταξιδεύω
σ' αυτό που δεν μπορούν άλλοι να αγγίζουν...
Χάρισε μου το χαμόγελο σου
να το στείλω στα πέρατα του κόσμου
να δουν την ευτυχία των χειλιών σου ..
Δως μου φιλί και θα ανασταίνω
κάθε νεκρό κύτταρο της αγάπης αυτής.
Δως μου ζωή να μάθουμε, να ξαναζήσουμε μαζί.
ΝΥΧΤΕΡΙΝΗ ΠΑΡΟΥΣΙΑ
Η παρουσία σου προκαλεί
στην ηρεμία της νύχτας
Βουτάς στα όνειρα μου τη νύχτα.
Μ' αγγίζεις με το βελούδινο σου δέρμα.
Προσπαθείς να γίνεις ένα με το όνειρο μου
Μπαίνοντας στο μυαλό μου, στην ψυχή μου
Με εκπλήσσεις ευχάριστα κάθε φορά
ακόμη και στο όνειρο
Γίνε η αϋπνία μου
Να γίνω η ζωή σου.
ΣΙΩΠΗ
Η σιωπή σου τη δική μου γλώσσα απογύμνωσε
από τα σημάδια.
Σιωπές που ξεχειλίζουν με μουσική
χορεύουν οι γλώσσες
πάνω σε χρωματιστές αισθήσεις
Κουκουλώνουν τις αισθήσεις με βροχές σιωπής
και εμείς σαν αρχιτέκτονες του πάθους
φτιάχνουμε του κόσμου τα λόγια φιλιά.
Ένα φιλί μέχρι να περάσουν όλοι
από την άλλη πλευρά της θάλασσας.
Στην δική μας γλώσσα μόνο φιλιά
Τραγούδια μοιράζονται
μέχρι να σβήσει το δειλινό.
ΕΠΑΙΤΗΣ
Μπροστά στην αλήθεια
ήμουν γυμνός αιώνιες στιγμές
Ρολόγια χωρίς χρόνο
Ένα στεναγμό από το στόμα μου άφησα
και οι στιγμές άρχισαν να ξεχειλίζουν
πάνω στις αισθήσεις.
Τελικά εσύ είσαι μόνο για μένα
Με γύμνωσες στα βλέμματα σου
Γύμνωσες την καρδιά μου
Έγινα επαίτης της αγάπης αυτής
ΘΑΝΑΤΟΣ
Αν πέθαινα
θα έφευγα
με τη γλύκα σου
Τα χείλη μου ζεστά
ακόμα από εσένα ήταν
ανάσταση θα είναι ο θάνατος
όταν πάνω στο σώμα σου
αφήσω ζωή
και ανάσταση μέσα σου.
ΣΚΙΑ
Ύστερα από τις ταραχές της μέρας
ανακαλύπτω τον εαυτό μου
να θέλει να κρυφτεί
πίσω από το είδωλο μου.
Μέχρι να εμφανιστεί η σιλουέτα σου
Να έρθει να μ’ αγκαλιάσει,
να με απελευθερώσει
και να διώξει όλα τα ξόρκια
της κοντής και άσχημης θείας σου.
Μια σκιά ανακαλύπτω να με ακολουθεί
Να με χτυπά με της αϋπνίας τα χάδια
προσπαθώντας να με σύρει στον δικό της κόσμο
για να παλεύω με τα τέρατα της.
Έλα!! απελευθέρωσε τα ξόρκια
Μείνε κοντά μου λέγοντας μου μόνο ευχές
Ίσως οι κατάρες να φύγουν από τη ζωή μου
πριν το χάραμα της αυγής.
Ο ΕΝΑΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΛΛΟ
Δώσε μου μια γεύση
από το σώμα σου.
θα πίνω και θα τρώω
μόνο από σένα
Θα είσαι η τροφή μου
το ύδωρ μου και η ζωή μου
Θα είμαστε πεινασμένοι
και διψασμένοι
ο ένας για τον άλλον .
ΞΥΠΝΑ
Θα επιστρέφω.
Πάντα θα επιστρέφω στο σώμα σου
για να μπορώ να χορτάσω την διψασμένη ψυχή σου.
Κάθε φορά που με αφήνεις,
αρχίζω να σ’ αναζητώ.
Κάθε φορά που απομακρύνεσαι
στα επόμενα βήματα σου
αρχίζω να σε ποθώ και πάλι
σαν ένας εθισμένος οργανισμός
προς τον έρωτα της ζωής του.
Σε θέλω.
Βεβαρημένος ο έρωτας αυτός από το πάθος
Η βούληση είναι δική μας, η ψυχή μας είναι εκεί.
Δικός σου γίνομαι όλες τις φορές
ψάχνοντας στο ορυχείο των συναισθημάτων.
Τις ανάσες μας μετράμε και οι δύο
βάζοντας κάθε φορά ένα σημάδι
στον ορίζοντα του "θέλω ".
Θέλουμε να είμαστε μόνοι
σε όλο αυτό που ανοικοδομούμαι .
Ξύπνα!!
Κουράστηκε ο οργανισμός
να προσκυνάει το άδειο μαξιλάρι
και την άδεια αγκαλιά.
Ξύπνα!!
Να ξεκουραστεί η ψυχή θέλει.
Θα είσαι το κρεβάτι μου μέσα στην απέραντη νύχτα.
Το σώμα σου θα γίνει το μαξιλάρι μου.
Και η αγκαλιά μου η θέληση για όλες τις νύχτες.
ΛΑΧΤΑΡΑ
Μου αρέσει αυτό το βλέμμα
που με κόβεις με όλες τις αθώες αισθήσεις σου.
Αχ κορίτσι μου
Στο σώμα σου βλέπω την τέλεια γυναίκα
ε στιγμές θερμότητας και ηδονής.
Γυμνή με περιμένεις
με το σώμα σου μισό
κρυμμένο κάτω από πέταλα λουλουδιών.
Εξάπτοντας τη φαντασία μου
Για το τι θα βρω κάτω από τα σκεπάσματα.
Σε βρίσκω με το ζεστό δέρμα
έτοιμο να βράσει από της αναμονής τον πόθο.
Βρίσκω την επιθυμία παρεμποδισμένη,
Ψάχνοντας για παιχνίδια, για αγάπη
και τη λίμπιντό μου στη μέση των ποδιών σου
να περιμένει την ευχαρίστηση των στιγμών.
Άπλωσες πάνω στα φύλλα τη φαντασία σου
Στρώνοντας παιχνίδι με τα δάχτυλα
να κάνουν το κορμί να τρέμει
για μια στάση ακόμη
Για ένα φιλί
ΕΛΞΗ
Με δύο δάχτυλα θα γίνεται η συνομιλία μας
Πιστεύω ακράδαντα ότι με υπομονής λόγια
όλα λύνονται.
Δύο δάχτυλα ακριβώς εκεί που πρέπει ...
Τίποτα άλλο,
Αυτό που έχει σημασία είναι
η αποτελεσματικότητα της λέξης -έλξης .
ΑΝΕΜΩΝΗ
Η νύχτα έρχεται σκοτεινή
συντρίβει τις αισθήσεις μου,
με αγκαλιάζει με τη σκιά της
ταπεινώνοντας της λέξεις
Τις τεντώνει πάνω στο μανδύα της
χάνει την λάμψη του το φεγγάρι
αφρίζει η θάλασσα και βουίζει
καθώς ξεσπά στα βράχια
Εσύ σαν την ανεμώνη διατηρείς
με τη συνενοχή σου το ένοχο μυστικό.
Ξεχειλίζεις στη σιωπή με ανυπομονησία
Κουνάς το δάχτυλο δείχνοντας
ότι στάζεις στο φως του μαγικού παραμυθιού
Και όλες οι αισθήσεις σου τις περιβάλλει η μνήμη
Νύχτα είναι αργεί να ξημερώσει
και εσύ πάνω στο τεντωμένο σχοινί ακροβατείς
με τα νεύρα μου.
ΑΚΟΥΡΑΣΤΟΙ ΕΡΑΣΤΕΣ ΤΗΣ ΤΕΧΝΗΣ
Ατελείωτη η επιθυμία
για αιώνιες νύχτες ποίησης
πάνω σε κλίκες διανοουμένων
ζωγραφισμένες σε φιλίες
ένας πηγαιμός οι χειραψίες
και ένας ερχομός το αλισβερίσι
ενώνοντας τα χεριά
κάτω από τα μεγάλα τραπέζια των ποιητών
θέλοντας να ενισχύσουν
το μεγαλείο της σελήνης
στις ποιητικές αιδούς.
Ακούραστοι εραστές της τέχνης
ψάχνουν των αιώνων τις νύχτες
που θα ποτίζουν με οργασμό
την γλώσσα της τέχνης
με τον μαύρο μανδύα τους
δήθεν το φως θα ρίξουν
και την γοητεία τους θα καλύπτουν
σε μυστικές συνάξεις.
Αδυσώπητη η φωτεινότητα της αυγής
μαίνεται να σπάσει κάθε σκοτάδι,
μα είναι αδύνατον
ακόμη και τον ήλιο κάλυψαν
με πέπλο αδιαφανή
μέχρι να εξασθενεί στην λάμψη του.
ΕΙΜΑΙ Η ΝΥΧΤΑ ΣΟΥ
Η νύχτα σου θα γίνομαι
αυτή η δυσοίωνη σκιά
που θα σε προκαλεί και
θα σε γοητεύει.
Μην αναρωτιέσαι
τις επιθυμίες σου τις σκοτεινές,
Θα τις απομακρύνω
από τον έλεγχο του μυαλού σου.
Παρορμήσεις θα έχεις σχεδόν πάντα
και η μαγεία του κορμιού
θα προσπαθεί να σπάσει
το συσσωρευμένο άγχος
από τα ενδόμυχα του σώματός σου.
Θα τροφοδοτείς
την ακολασία του μυαλού
και του κορμιού μου.
Θα απολαμβάνω κάθε δευτερόλεπτο
που η χαρά σου
θα θέλει να ξεχυθεί στη θάλασσα.
Θα χαστουκίζεις τα κύματα
ψάχνοντας τη λύτρωση, τη χαρά.
Θα στάζεις κάθε πόθο
και θα πίνεις το αλμυρό νερό της σάρκας.
Νύχτα σου θα γίνω μέχρι
η αυγή να φωτίσει κάθε σου νεκρή πλευρά
Μόνο έτσι μπορείς να επιβιώσεις μαζί μου
ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ
Ήταν εκείνο το βράδυ στο τελευταίο σφύριγμα,
όταν και οι δύο βρήκαμε ότι θέλαμε
για να ξεφύγουμε απ' εδώ.
Αν μπορούσαμε να ζήσουμε μια τέτοια κόλαση
αυτό το βράδυ ...
Όχι δεν ήμασταν πέτρινα στρατιωτάκια
των γραμμάτων
που πήγαμε ακολουθώντας τη γραμμή.
Ήμασταν ντόπιοι από πέτρινα σπήλαια
και η φωτιά έκαιγε μέσα μας για μάθηση.
Ίσως ήταν εκεί η τύχη μας
να γίνουμε σάρκα στις ύαινες του συστήματος
ζωγραφίζοντας τον ουρανό με τα δάχτυλά μας ...
Πήραμε τη ζωή στα χέρια μας
υπακούοντας για μία ζωή στα πρέπει των άλλων.
Φορέσαμε το φως των νιάτων μας
δίνοντάς μας για σημαία
το δέρμα και την ψυχή μας.
Υπήρχαν μόνο κράμπες,
μουδιάσματα και πληγές
ανάμεσα στις φωνές
μέχρι να φωνάξουμε ελευθερία σήμερα
ίσως για ένα αύριο καλύτερο ..
Κάρβουνο μύρισε στο σώμα μας
και πάγωσαν όλοι οι νευρώνες
προκαλώντας το σκοτάδι
για όλα αυτά που παλεύαμε ...
Όσο ανεβαίνουμε
τόσο τα άπληστα χέρια μας
πλησίαζαν μια θέση,
μια πρωτιά,
θέλοντας να μπουν μπροστά
και θάβοντας κάθε ιδέα μας
Ανατρέπαμε το μίσος και το θυμό
που κατακλυζόταν από τις φωνές και τις φλόγες
για να διακηρύσσουμε τον εαυτό μας
ελευθερωμένους ελευθερωτές
και εραστές της δημοκρατίας
που χαθήκαν στην προσφορά
για μια αγνή πίστη.
Ανοίξανε το κανάλι των ιδεών απότομα και επίπονα
και όλοι το χρήμα κυνηγούσαν
και την δόξα των άδοξων νεκρών.
Πέθαναν χέρι χέρι μέσα στην άκομψη ζωή,
νεκροί, ζωντανοί όλοι χαμένοι.
Μα μόνο οι βολεμένοι εμείνανε ζωντανοί!!
Ευλογημένη η πανσέληνος
και οι εθισμένοι στην ελευθερία
έστησαν τη ζωή σου
σε αυτό το μαύρο χορό ...
Η ελευθερία η δική μας
κόστισε πολύ ακριβά.
Κι ας ήμασταν οι σκοτεινοί εραστές της
που κατοικούσαμε μέσα στο σύνολο
ψάχνοντας για μια θέση στον πρωινό Ήλιο.
Απορρίφθηκε η ελευθερία για όλους.
Μόνο για τους λίγους και τους εκλεκτούς
και τα φιλιά μας
δαγκώνοντας την ψυχή
έσβησαν ξανά μέσα σε τέσσερις τοίχους.
Ανθεκτικά τα χέρια μας
και το στόμα μας σφραγισμένο
να μην δαγκώνουν από πείνα.
Έσβησαν την ελευθερία
μέσα στη σφοδρή επιθυμία τους.
Και όσο μας ρίχνουν δηλητήριο
τόσο γλείφουμε σαν διψασμένοι και τρελοί.
Τα σώματά μας ανασυστήθηκαν στον χρόνο
Αναταράχτηκαν σαν μια δαιμονισμένη ύαινα
που ψάχνει για τροφή.
Πήγαμε οι τρελοί και ψάχναμε ελευθερία
μέσα στη ζούγκλα των θηρίων
και τα θηρία ήταν μέσα στο σπίτι μας.
Κάθε σήμερα όμως ξέρω
ότι θα πεθαίνουμε,
για όλα αυτά που πολεμήσαμε .
Το πνεύμα μας έμεινε νεκρό
στο αιώνιο συναίσθημα για παιδεία, ελευθερία
και η σάρκα μας παλεύει
ανάμεσα στα μεγάλα επώνυμα
για πάντα εις των πάντων
Αμήν.
ΕΠΙΘΥΜΙΕΣ
Τα σώματά μας ήθελαν ο ένας τον άλλον
Οι επιθυμίες μας ταιριάζουν απόλυτα
Και οι απολαύσεις μας ήταν εκστατικές
Εμείς ψυχές είμαστε
και οι καρδιές μας μάθανε να αγαπάνε
τα φώτα και τα χρώματα του πάθους μας
φώτισαν την αυγή μας
αγάπη μου με αγάπη!!
"ΣΥ-ΖΩ"
Ποίηση γίνετε η καρδιά
όταν τρεμοπαίζει η ψυχή
ακουμπώντας στο κορμί σου.
Πτήση πάνω σε λευκές φτερούγες
και σύννεφα που ακουμπούν στο στήθος.
Εκπνέει από μέσα
Και γεμίζουν τα χείλη μου από το μέλι σου.
Ένα ρήμα θα αφήσω στο στόμα σου "συ-ζω "
συζευγμένο με το σώμα και την ψυχή μου έγινες.
Τα δάχτυλά μου έγιναν πινέλα και υδατογράφησα κάθε
κύτταρο,
κάθε σου ρυτίδα, κάθε σχισμή σου και κάθε καμπύλη σου.
Τα φιλιά μου ξεχειλίζουν
ψάχνοντας να ποτίσω
τα σκασμένα χείλη σου
σμιλεύοντας πόθους .
Χορεύτρια στα χέρια μου θα γίνεις
να χαρίζεις τα λικνίσματα σου στο δέρμα μου.
Το χαμόγελο πάνω στο πάθος.
Μόνο κλάμα θα χαρίζεις για ζωή
και χαμόγελο για πόθο.
Σε κάθε σπόνδυλο θα τρέμει το χάδι
που σαν του ανέμου το αεράκι
θα ηλεκτρίζεται το κορμί
και θα στάζει τον πόθο απ' τα χείλη.
Σε κάθε χάδι άνεμος θα γίνομαι
να σε χαϊδεύω και να σε τυλίγω γύρω,
όπως ο κισσός το δέντρο.
Θα τυλίγεσαι πάνω μου
μέχρι να αγγίζεις τον ουρανό
στου οργασμού σου το απαύγασμα.
ΕΝΩΣΗ ΚΑΡΜΙΚΗ
Σε ένα πανέμορφο ταξίδι,
άφησε το κλέψιμο της η συνείδησής του.
Μια γλυκιά μελωδία ξεχύθηκε
από την αιθέρια ύπαρξη
που είχε δίπλα του,
αφήνοντας τη μοναξιά να χαθεί
στο λαβύρινθο του μυαλού.
Σταγόνα-σταγόνα γεμίζει η ψυχή
από τη δύναμη και την ένταση
που βγάζουν τα συναισθήματα τους.
Με τη γλώσσα να καίει σαν φωτιά
κυλιόμενη και να ταξιδεύει πάνω στον κορμί της
σκάβοντας κάθε απόκρυφο σημείο της.
Τα φιλιά του σπάζει και τα μοιράζει στη σιωπή της νύχτας
φουντώνοντας το πάθος.
Άναρθρες λέξεις μόνο μπορούν να βγαίνουν
από τα στόματα τους σαν μικρές ιαχές.
Άρρυθμοι είναι οι χτύποι της καρδιάς,
διακεκομμένους ήχους μόνο βγάζανε
οι αναστεναγμοί τους.
Τα όνειρα ανέθρεψαν υποσχέσεις
και τυλίχτηκαν τα κορμιά σε μια ένωση καρμική!!
Κανένας φόβος, κανένας εφιάλτης
δεν υπάρχει που να βρει δίοδο στη σχέση αυτή.
Η τελευταία αναπνοή που έβγαλαν
έσπασε το δέσιμο
με την προηγούμενη ζωή τους
κραυγές άηχες πάλευαν μέσα τους
μεταφέροντας τους σε έναν κόσμο άγνωστο,
ερωτικό, ριψοκίνδυνο
αλλά και ελπιδοφόρο για μια νέα αρχή.
ΤΡΟΦΟΔΟΤΕΙΣ
Τροφοδοτείς τα ένστικτα μας με ρήματα
αγαπώ
μισώ
αισθάνομαι
ποθώ
λατρεύω
παθιάζομαι
καίω
ορέγομαι
θέλω
ερωτεύομαι
υπομένω
επιμένω
καρτερώ
ανεξερεύνητες όλες οι ανησυχίες του ερωτευμένου
κάνοντας όλες τις αισθήσεις να είναι σε εγρήγορση.
ΔΙΑΣΤΑΣΗ
Το φιλί σου πέρασε σιωπηλά μέσα στην ψυχή μου
Διέσχισε την ανάσα μου
Άγγιξε τα χείλη μου
για να αφήσει από το στόμα σου,
όλες τις ορμόνες σε αγωνία.
Η ανυπομονησία της επιστροφής
ακόμη πλανάται στον εγκέφαλό μου.
Αξέχαστες στιγμές πάνω σε τέσσερις ρόδες.
Και εσύ να οδηγείς τη ζωή μας
σε άλλη διάσταση.
ΣΕ ΘΕΛΩ ΜΕ ΚΑΘΕ ΤΡΟΠΟ
Παραλήρημα ανησυχίας πάθανε οι λέξεις μου
Αναβρασμό των φερμώνων
Και τα χείλη απολαμβάνουν την γευστικότητα,
το γούστο σου.
Τα μάτια σου προκαλούν
και ταρακουνούν κάθε επικείμενη αίσθηση
της επιθυμίας μου.
Ανεξάντλητη η επιθυμία απόψε.
Άναψε ένα κερί για τους πόθους
που θα μας οδηγήσουν στην απόλαυση.
Πριν η συνείδηση θολώσει και παρεκτραπεί
σε έναν έρωτα ψυχών
που παλεύουν παράλληλα
για τη ζεστασιά τους.
Ανήσυχες οι ορμόνες ψάχνονται
προκαλώντας σε κάθε άγγιγμα για σεξ.
Όχι δεν εφησυχάζω την άγρια μανία μου
και το πάθος μου για σένα.
Δεν εξαντλώ τις αισθήσεις μου.
Μέχρι να εξαντληθεί η εμπιστοσύνη μου
πάνω στο χαμόγελο σου.
Αναζητώ τα χείλη σου να τα χαϊδεύω.
Θέλω με τα χέρια μου
όταν σβήνουμε από την ηρεμία της απόλαυσης
Σε θέλω με κάθε τρόπο.
ΞΑΝΑ ΕΔΩ
Σχεδόν κοιμήθηκα στα χέρια σου
Γεννήθηκα και άρχισα να περπατώ από την αρχή
Πώς να ξεφύγω έρωτα
αν δεν σε βιώσω ολοκληρωτικά;
Συντρίβω ολόκληρη την ύπαρξή μου
σε κάθε συνύπαρξη σου.
Την νύχτα κάνω αιώνια
για να μην χαθεί ούτε ένα λεπτό.
Το χαμόγελο σου αγκαλιάζω με σοφία
γιατί θέλω και πάλι να σε δω.
Σκιές στο σταθερό παράθυρο μα τι παράδοξο!!
Δεν έφυγαν ποτέ
Μόνο έμπαιναν μέσα από τις γρίλιες
να δούνε, να ακούσουνε
για να προλάβουν όλα να τα πουν.
Κοιμήθηκα σχεδόν στα χέρια σου
Όνειρα να ζω με πολλές αισθήσεις
πριν οι κουρούνες
μας απαγορεύσουν να ονειρευτούμε.
Ξανά εδώ
Καμιά αιθυλική επίδραση δεν θα δεχτώ.
Καμιά διαταραχή
αν τα όνειρα μας προσπαθήσουν
να αξιολογήσουν οι αξιολόγιτοι κριτές
Ποτέ μην με κάνεις να πάω πίσω
Ποτέ μην με κάνεις να χαθώ
>>>
>>>
Φυτεύσαμε μια αγκαλιά στη γη τη δική μας,
που μάθαμε να ζούμε.
Κοιμήθηκα στα χέρια σου
κάτω από τον ουρανό σου και το δικό μου.
Σπείραμε τις σκέψεις μας
Διασχίζουν τις επιθυμίες που αγαπώ
Ξύπνησα στην αγκαλιά σου
διώχνοντας ακόμη και την σκιά μου.
Δύο ψυχές ενωμένες γίναμε
τυλιγμένες σε συναισθήματα λευκά.
Το μέρος είναι δικό μας
Δεν θέλουμε να χαθεί
Μέσα στην πραότητα ενός ονείρου
και μιας πραγματικότητας θέλω να σε ζήσω.
Ξεψυχώντας πάνω στα χείλη σου
με φιλί αντίου.
ΟΝΕΙΡΑ
Η γυμνότητα σου
ταράσσει την αύρα της επιθυμίας μου.
Αισθάνεται την παρουσία σου.
Επιθυμώ όλα σου τα όνειρα στην καρδιά μου
και στο κορμί μου να στεγάσω
μέχρι να βρουν την θαλπωρή
και το μουράγιο στην απύθμενη ψυχή μου.
ΘΑ ΑΓΚΑΛΙΑΖΩ ΤΙΣ ΛΥΠΕΣ ΣΟΥ
Ήθελα τις λύπες σου να αγκαλιάζω
και να σε χαϊδεύω τρυφερά
Μα η κραυγή από το στήθος μου πάγωσε
Σιώπησε όταν σε έκλεισα μέσα μου
Κάθε μέρα τρέμουν οι λέξεις
Το αίμα παγώνει μέσα στις φλέβες
από τα ανεμοσούρια που φτάνουν στα αυτιά σου.
Παγώνει το χαμόγελο
και η ελπίδα μετακυλίζεται στο βλέμμα καθώς σκυθρωπό
γίνεται στην αυγή του.
Πώς να ηρεμήσει η ψυχή στην ασυδοσία
των ημερών
που όλοι θέλουν να σε φιλέψουν με την χολή τους.
Αντί για αγάπης φιλίας
βάζεις φωτιά στην εμπιστοσύνη
κι ας είναι το βάλσαμο της ζωής.
Η ημέρα τρέχει
και εσύ ακόμη δεν χάρισες ένα φιλί στα χείλη
από της ψυχής την πηγή.
Πώς να αντέξει ο δόλιος ο έρωτας
όταν ακούς τις πέτρες να πέφτουν
στην λαμαρίνα σου.
Μόνο εγώ θα αγκαλιάζω τις λύπες σου
και θα σε χαϊδεύω μέχρι να κοιμηθείς
Μην το ξεχνάς ποτέ αυτό.
ΨΑΧΝΩ
Ψάχνω για το βλέμμα σου
στον ουρανό που κατοικείς.
Το χάδι σου στην εγκαταλειμμένη ψευδαίσθηση
της αγκαλιάς
και το φιλί σου να σβήσει όλους
τους θρήνους της νύχτας
που έζησα μακριά σου.
Αυτό με ενοχλεί.
Κλείνω ήσυχα τα μάτια μου
αφήνω να με οδηγήσεις
μόνο στα δικά σου σοκάκια.
Στους δικούς σου παλμούς
Σταμάτησα να ονειρεύομαι μόνος μου
Ας ονειρευτούμε μαζί
γκρεμίζοντας κάθε τοίχο.
Κλείσε τα μάτια και σε περιμένω
στο δικό μου παράδεισο
για όλα τα όνειρα του κόσμου.
ΛΟΓΙΑ ΑΓΑΠΗΣ
Κάθε ψίθυρο σου θα τον διαβάζω
και θα απαγγέλλω προς τιμήν σου
λόγια αγάπης
Δυνατά και καθαρά
Μέχρι να ματώνουν οι αυταπάτες σου.
ΑΝΗΣΥΧΟΙ ΠΟΘΟΙ
Σαν μια σταγόνα βροχής
κυλάς στο κορμί.
Ποτίζεις όλη μου την ύπαρξη
Γλιστράς και διαμορφώνεις
ένα κοκτέιλ από τις επιθυμίες
να θέλουν να ξεφύγουν
στο πιο γλυκό μαρτυρικό φιλί σου.
Τρέχεις, παίζεις
προκαλώντας όλους τους οργασμούς
Σταμάτησαν οι πόθοι να είναι ήσυχοι.
Άρχισαν να νιώθουν εξαρτώμενοι
από ένα φιλί που κρέμεται απ' τα χείλη σου.
Όλοι οι πόθοι κρεμασμένοι
σε μια εξαίσια γοητεία έχουν ακουμπήσει
ηρεμώντας τους πόθους
Και εγώ ένας αποδέκτης
που θέλει να χαθεί μέσα στο μέλι
της ζωής σου σαν να μην υπήρχε
ούτε μια σταγόνα μπλε μετάξι μας
Μια απόχρωση που λάτρεψες στα μάτια μου
ΠΕΝΤΕ ΛΕΠΤΑ ΖΩΗΣ
Πέντε λεπτά ζωής
Η μοναξιά περιμένει,
δεν θα σκοτώσει σήμερα
άπιαστο το όνειρο
μέσα σε έναν πνιγμό από αγάπη.
Φωνάζοντας τη σιωπή να σιωπήσει
μέχρι να αρχίσει να νιώθει
την παρωδία των ζωντανών.
Πέντε λεπτά ακόμη η ζωή σβήνει
Ομορφιά,
Θλίψη
Και νοσταλγία
Μια λεπτή γραμμή και σύντομη
Ζωή και θάνατος των ζωντανών.
Πεθαίνει ο έρωτας πριν ακόμη
αναστηθεί από τα σπλάχνα μας.
ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΘΑΝΑΤΟ
Φωνάζει η καρδιά μου
Συνεχίζει να σου μιλάει
να σε αγαπάει, να σε αγκαλιάζει
Συνεχίζει να θέλει να ζει μέσα σου
Ακόμη και όταν η φωνή μου σιωπήσει.
Η καρδιά μου θα θέλει να σε αγγίζει
Μέχρι το θάνατο της.
ΑΡΩΜΑ ΑΓΑΠΗ
Η εμφάνισή σου έχει
διεισδύει
στην ύπαρξή μου
Φέρνοντας
το πιο σπάνιο
Άρωμα αγάπη σε ονόμασα
Αγάπη δική μου
και ας σε βλέπω να παίζεις
με τις λέξεις μου χορό
ΑΓΑΠΗ ΜΟΥ
Μια μέρα είπα
ότι θα σε βρω
Θα απλώσω τα χέρια μου να σε πιάσω,
να σε χαρώ
Γιατί δεν θα υπάρχει
η απόσταση αυτή
Είναι πολύ μακριά το φιλί σου
όταν δεν μπορούσαν
να αγγίξουν τα χείλη μου.
Είναι πολύ μακριά το σ’ αγαπάω
Πόσο μου αρέσει
Όταν μέσα στο στόμα σου
αφήνω τις λέξεις μου να παίζουν μαζί σου
Και εσύ απλά να αρέσκεσαι
σε ότι σου χαρίσω
Αγάπη μου.
ΚΕΝΟ
Να γεμίζω έμαθα τον εσωτερικό μου κόσμο
με τα απαραίτητα πράγματα
Με ό, τι δεν μου ταιριάζει δεν λειτουργεί,
Το κενό σε τίποτα δεν μπορώ να το μετατρέψω
σε κάτι όμορφο.
Πρέπει να είμαστε αποφασισμένοι
και όχι ψωνισμένοι
Έψαξα να βρω για να μοιραστώ
με τους ανθρώπους που θέλω
τον χρόνο.
ΚΑΗΜΕΝΕ "ΗΡΩΑ"
Όλα τα κλείνεις μέσα σου
τα φυλακίζεις στο χρόνο
για να χαθούν στην πάροδο του χρόνου
Τρέχει πάνω σε ασαφή συναισθήματα.
Προσπαθώντας να κερδίσει κάτι
Μα ο αποστάτης του έρωτα
ποτέ δεν θα σε κοιτάξει στα μάτια
μόνο το βλέμμα χαμηλωμένο θα είναι διαρκώς
Θα ψιθυρίζεις άηχες λέξεις
μεταμέλειας για όλες τις στιγμές που χαθήκαν.
Όλα γίνονται από την αρχή
και εκείνος ακόμη κοιτάζει τα παπούτσια του
Αν τα κατούρησε από την δειλία του
Καημένε «ήρωα» μόνο η σημαία και το ταμπούρλο
θα σου λείπουν για πάντα
Δεν άξιζες να ζήσεις μια ευτυχία
και όμως σου δόθηκαν ευκαιρίες
ΘΥΜΑΣΑΙ;
Μια μαγική σχέση είναι η κάθε στιγμή
και το κάθε συναίσθημα
Δεν είπαμε πολλά
και όμως είχαμε υποκύψει
στον αισθησιασμό.
Μια αγκαλιά όλα τα ολοκλήρωσε
Θυμάσαι ;
ΟΝΕΙΡΑ
Περιμένω να με ξυπνήσεις
να με πιάσεις από το χέρι
Δεν υπάρχει τόπος κατάλληλος
για να με οδηγήσεις
Θα ξαναβρεθώ στη σιωπή της αυγής
μόνος και πάλι να αγναντεύω
Αχ βρε όνειρα πώς εξοριστήκατε
απ' των επιθυμιών μας την κλωστή
Δεν αναρριχάσαι στους τοίχους τη νύχτα
ψάχνοντας να μας βρεις
Ξεκινάς την περιήγηση
απ' το έδαφος των θνητών και αγάμων
που τρέχουν μέσα τους
για τη νοσταλγία του έρωτα
ψάχνοντας για μια αυγή αναστατωμένη
να χρωματίσει το χαμόγελο έστω για λίγο
Κάποτε θα σε εκδικηθώ
γιατί η επιθυμία δεν έγινε πραγματικότητα!
ΦΥΣΗ
Τον παλμό ένιωσα του κορμιού στα πόδια μου
Οι σκέψεις δυσανάλογες
Ένας δρόμος φαρδύς,
σκισμένος από την καταιγίδα
προειδοποιεί την κοντινή απόσταση
της καταστροφής.
Η κρυμμένη λάσπη πάνω στην αδρανή ακτή
και τα γυμνά δέντρα που κυλιόταν στην παραλία
και τα σπίτια ρημαγμένα
μας έδωσαν ένα μάθημα ακόμη.
Το μόνο δικαίωμα μας είναι να προστατεύουμε,
να αγαπάμε και να προσπαθούμε για τη φύση
γιατί μας εκδικείται.
Ένιωθα πένθος σε αυτή τη θάλασσα
σ’ αυτήν την συνοικία.
Η γυμνότητα της και η καταστροφή
της ολικής πλάσης
μόνο σιωπή και κλάμα μπορεί να προσφέρει.
Και όμως μερικοί καλύπτουν το πένθος
τάζοντας ακόμη και τα αστέρια.
Ένα κοροϊδευτικό φεγγάρι
συννεφιασμένο και σημαδεμένο
σηματοδότησε την τελική ημερομηνία.
Άνθρωποι φύση μηδέν –ένα
και πάντα θα νικιόμαστε
όσο δεν τη σεβόμαστε
ΦΕΥΓΩ
Και αυτή η απέραντη καρδιά,
η παραπονιάρα
η τόσο τυλιγμένη από αγάπη
να αισθάνεται μόνη;
Στη σκιά του δωματίου
αυτή η γωνιά μέσα στο ομοίωμά σου,
στέκομαι γυμνός
μέσα σε τόσους γόνιμους στίχους.
Γυμνός ψάχνοντας να σπάσω
κάθε δεδομένο από την ρίζα του ...
Θα περάσει η φωνή που μου μιλάει μέσα μου.
Που ψάχνει ανυπόμονα
να με πάει μέσα απ’ το στήθος των φρουρών
που έχει βάλει γύρω από την καρδιά του.
Θέλει να πετάξει αλλά όχι μαζί μου
και εγώ αετός θα γίνω
θα πάρω το φίδι από το κόρφο του
που είναι δήθεν φίλος
που θέλει να σε βλέπει
αντί να χαμογελάς
να κρύβεσαι μέσα σου πονώντας ...
Τα σύννεφα κατεβήκαν
ακούμπησαν στη γη, στο δάσος, στη θάλασσα μου
Και αυτός ο όρκος για την αγάπη της σάρκας
τι έγινε χάθηκε;
Έγινε φόρεμα στου άνεμου τα φτερά
και εκείνο το δάκρυ που άφηνα κάθε πρωί
στο πρόσωπο σου;
Τι έγινε;Έφυγε από πάνω σου
Πήγε να κρυφτεί στης θάλασσάς μου τον πάτο
Και αυτό το δάκρυ που τρέχει ακόμη
πώς να το κρύψω από την μοναξιά μου;
Πώς να το κρύψω από όλα αυτά που ένιωθα
όταν μου έλεγες σ αγαπώ
Η αγάπη σου που πήγε;
Σε ποιο δάσος την άφησες να χαθεί;
Έχει σύννεφα σήμερα
κι αυτός ο άνεμος με παίρνει σιγά σιγά μαζί του ...
Και έρχομαι και εγώ
βλέποντας την αδράνεια σου σε όλα ανακοινώνοντας τη
θύελλα
που θα έρθει γιατί δεν θέλω να χαθεί τίποτα
από όλα αυτά που ζήσαμε
από τη ζωή που πέρασα ...
Και αυτή τη φορά με καίνε όλα αυτά
που δεν έκανες για να είσαι εδώ.
Και αυτό το πρόσωπο που δεν μουρμουρίζει,
που δεν μιλάει που δεν αγαπάει,
που δεν λαχτάρησε για έρωτα.
Οι απόψεις μιας λαχτάρας χάθηκαν
μέσα στην τηλεόραση,
μέσα στο λεπτό,
μέσα σε ένα εφευρεμένο χαμόγελο.
Αυτός ο πόνος που επιμένει να με καίει.
Δεν αντέχω άλλο
Μαύρες γιορτές πλησιάζουν
και όμως θα αντέξω τον ρυθμό
και το κακό ενός λυρικού υποκειμένου
που θα ενσωματώνει τη ζωή μου
με τον αποχρωματισμένο αέρα δίπλα μου.
Φεύγω δεν αντέχω άλλο την μοναξιά σου
Φεύγω για σένα για μένα για όλους.
Ο ΕΡΩΤΑΣ ΕΙΝΑΙ ΤΡΕΛΑ
Λένε πως ο έρωτας σε τρελαίνει
έτσι και εγώ ξάπλωσα στην αγκαλιά του
Στην αμμουδιά δίπλα στη θάλασσα
να κοιτάζω το άπειρο του γαλάζιου
να αναβιώνει μέσα μου.
Τα βέλη του φτερωτού αυτού Θεού
με χτύπησαν
Ξύπνησα από τις μουδιασμένες αισθήσεις
που με είχαν λαβώσει βαθιά.
Δεν θέλω να κάνω τις λέξεις τέλειες.
Να γεννηθώ ξανά από την μήτρα μου ήθελα
για έναν έρωτα
με ατελείς λέξεις
όταν ξαπλώνω πάνω στο κορμί του
και απλώνω τη μέρα για σκέπασμα μας.
Μέχρι όλοι οι σπόροι της αγάπης να σκορπίσουν.
Μέσα στη μήτρα των νυχτών από έρωτα.
Μην μου ζητάτε να εξομολογηθώ.
Εγώ γεννήθηκα για εκείνες τις νύχτες μόνο
Και ας στάζω από έναν έρωτα
που ακόμη δεν τον έζησα από την γέννηση μου.
ΠΑΡΑΔΩΣΟΥ
Διαφάνεια της ύπαρξης
Έντονο το πάθος και η επιθυμία
Ζήσε την επιθυμία και τον πόθο χωρίς φόβο
να παραδίδεσαι στην αγάπη
μέχρι να εξαφανιστείς μέσα της.
ΣΙΩΠΗ
Και η σιωπή έπεσε βαριά
Ψάχνοντας λέξεις να κρυφτεί,
να κυλιστεί
Γιατί έλειπε η αγκαλιά.
ΣΕ ΘΕΛΩ
Βρες εμένα μέσα σου
Παρατήρησε με,
Εξερεύνησε με
Αποκρυπτογράφησε με
Νιώσε με
Νιώσε πως μ' αγαπάς
Σε θέλω
Πες απλά αυτό!
Και εγώ θα σε ταξιδέψω
με στίχους ζωής αέναηνα γίνεις
ΑΕΝΑΩΣ
Γυρίζω τον κόσμο όλο
Εντελώς παραδίδομαι στα χεριά σου
Την τρέλα μου παραδίδω στην ψυχή σου
Τα συναισθήματα, τις λέξεις,
τους λόγους και την σοφία σου ασπάστηκα.
Γονατίζοντας στα πόδια σου
γυρίζω μόνο μαζί σου
μέχρι να με νιώσουν όλοι οι θύλακες της γης
κάθαρμα σε βάφτισα
και εσύ θα είσαι αέναης.
ΜΕΛΩΔΙΑ
Είσαι η πιο γλυκιά μου μελωδία
ο τόνος που έλειπε από την ψυχή μου
θα γράφω για σένα
Όλες οι νότες σου θα χαράζουν
τον όμορφο ήχο στην ζωή μου
ΕΝ ΑΠΟΥΣΙΑ ΜΟΥ
Εν απουσία μου ...
άφησα δυο λέξεις μες στα χείλη σου
Αυτό το χαμόγελό σου νόμιζα ήταν αληθινό..
και το βλέμμα σου ακόμη μύριζε προδοσία...
Στην ψυχή μου έπεσε σιωπή!
Αλήθεια ή ψέμα ακόμη δεν έμαθες
που να το κρύψεις
Φίλος η εχθρός ακόμη δεν κατάλαβα τι είσαι
Φόρεσες μια μάσκα και παρουσιάστηκες
ντυμένη σαν την Μαντάμ Τυσσώ
ρίχνοντας σεντόνι στο είδωλο σου
Εν απουσία μου νόμιζες πως μου έσκαβες τον τάφο
μα δεν ήξερες ότι εκεί μέσα
θα σε έθαβα για πάντα εγώ.
Πίστη στη ζωή,
πίστη στον άνθρωπο,
πίστη στο ότι θα έρθει,
δεν μπορούμε να κάνουμε πολλά,
μπορούμε όμως να σκοτώσουμε
ότι προσπαθεί να μας βλάψει
εν απουσία μου ξανά θα σε δοκιμάσω..
ΥΑΙΝΕΣ
Όσο προσπαθούσα να μάθω τους φίλους,
τόσο χανόμουν
Και όσο εμπιστευόμουν,
τόσο έχωναν τα νύχια τους στην σάρκα μου,
σαν ύαινες ήθελαν να κατασπαράξουν
ότι είχε απομείνει
Δύσκολες μέρες φτάσανε,
όλοι μάθανε να τρώνε σάρκες ζωντανών
Και εγώ ο μοναχικός βοσκός
προσπαθώ να σωθώ και να σώσω ότι μου απέμεινε
από τις ύαινες του βάλτου.
Οι φίλοι ντυθήκαν με ότι βρήκαν μπροστά τους
Ταΐζοντας και τάζοντας εμπιστοσύνη
αι διεκδικώντας μέρος από την ζωή σου
Μα πού πας βρε φτωχέ βοσκέ;
Τι νόμιζες πως είναι
αρκούδα και να παλέψεις μαζί τους;;
Μάλλον δεν ξέρεις από πανούργες ύαινες
που σε κυκλώνουν
τρώγοντας ακόμη και την ίδια τη ράτσα τους.
Χάθηκε η εμπιστοσύνη
μέσα στο βάλτο των μοναχικών ψυχών.
Κοίταξε κατ 'ευθείαν για να μην πέσεις στην άβυσσο.
Όλα βυθίζονται με σταθερά βήματα
Χαθήκαν ακόμη
και οι πέτρες του βάλτου στο δρόμο μου.
Ίσως αύριο
Ίσως αύριο τελικά
να είναι μέρα που θα βρω
αυτό που έψαχνα για την εμπιστοσύνη.
ΤΡΕΜΕΙ Η ΨΥΧΗ
Θα αποσύρω όλες τις αισθήσεις μου
Και θα στα δώσω πίσω
με όλη την ένταση μου
μέχρι να τρέμει η ψυχή σου
πάνω στη δική μου πιο έντονα.
ΤΟ ΜΥΑΛΟ ΧΑΝΕΤΑΙ
Ακόμη και η εξάντληση χάνεται
όταν τα χέρια μου σε πιέζουν.
Πιάνοντας σε από τους μηρούς
και δένομαι γύρω σου, η γλώσσα μου σε γλείφει
το μυαλό χάνεται μέσα σου
για όλα τα αύριο
που θα πλανιούνται στο ταξίδι σου
ΔΑΙΜΟΝΑΣ ΚΑΙ ΑΜΑΡΤΙΑ
Είμαι η φλόγα και το έγκαυμα του κορμιού σου
Είμαι το προσάναμμα των στιγμών σου
Είμαι ο πιο πεινασμένος λύκος
που θέλω να αγγίξω με τον ρομαντισμό
και την ηρεμία του πάθους
όλες τις άκρες των στιγμών σου.
Είμαι στραβόξυλο
αλλά μαζί σου έμαθα να βρίσκω τον εαυτό μου
μέσα στην μήτρα της ψυχής σου
Βρήκα τον ωκεανό μου,
τα κύματα και τους γλάρους
να πετούν πάνω μας
ψάχνοντας για αποκούμπι ψυχής.
Φλόγα μου έγινες και καις το κορμί μου.
Αναπνέω μέσα από τους πόρους
χωρίς να μπορώ να χορτάσω
όλη την ακολασία που με καλύπτει.
Βασίλισσα των ποταμών και των υδάτων
Κυλάς πάνω σαν κρύος ιδρώτας
όταν με αγγίζεις.
Ποτίζεις κάθε διψασμένο κύτταρο
που το ρίγος διαπερνά την ψυχή.
Γίνεσαι η σκύλα που ταξιδεύει
πάνω στο κορμί διαβάζοντας τη μοίρα,
στην τροχιά των απολαύσεων μας
Πάθος είσαι
Πόθος είσαι
Δαίμονας και αμαρτία
που θέλω να ταξιδεύω μαζί σου
στα πέρατα των απολαύσεων.
Σ ΑΓΑΠΩ
Δεν μιλάω με λόγια
Το σ 'αγαπώ γράφεται με πράξεις
Στην αναπνοή σου, στα χτυπήματα
της καρδιάς, στον πόθο,
στα βήματα που κάνεις
λαχταρώντας να κοιτάξεις μέσα στα μάτια
Σε κάθε αναπνοή, σε κάθε παλμό
σε κάθε αγκάλιασμα
Αυτό είμαι εγώ
Αυτό είσαι εσύ
Με κάνεις να αισθανθώ την ένταση,
τον παλμό της αγάπης μου
Σου το λέω με την ψυχή μου.
Σ 'αγαπώ!
Η αγάπη αυτή δημιουργεί ευαισθησία
και ενσυναίσθηση του τι κάνουμε και που πάμε.
Ζούμε σχεδόν ο ένας τον άλλον
και ξεχνάμε τον εαυτό μας
ο ένας μέσα στον άλλον.
ΟΛΑ ΕΙΣΑΙ ΕΣΥ
Έγινες το σύνολο μου στα συναισθήματα
Ένα συναίσθημα γίναμε από θραύσματα ενωμένα
Μου λείπεις
Σε πόνο
Σε χαρά
Σε θλίψη
Σε επιθυμία
Στιγμές ρωτάω και μετράω
μέσα στη μέρα
Όταν το πρόσωπο σου φέρνω στο δικό μου
Η επιθυμία μου νιώθει την ευχαρίστηση
Μου λείπουν οι κουβέντες μας
Τα χάδια μας
Το χαμόγελο σου
Το δάκρυ σου
Ακόμη και τη σιωπή σου
την είχα αγαπήσει
και την είχα ταυτίσει μαζί σου
Μου λείπεις
Έρχονται στιγμές που με πιάνω να θέλω να κλάψω
από λύπη
από μοναξιά
από χαρά
από ευτυχία
Και μέσα σε όλα τα συναισθήματα είσαι εσύ
Κάθαρμα
ΨΥΧΗ ΜΟΥ
Δεν υπάρχουν συναισθήματα
φυλαγμένα πια, χωρίς πάθη
καταπιεσμένα
Έλα ψυχή μου,
η καρδιά μου γέμισε
από γοητεία, το πάθος, την επιθυμία
και μια αγάπη μόνο για σένα
κυριαρχείς και με οδηγείς
στην τρέλα των αισθήσεων.
Η χώρα των συναισθημάτων μου
είσαι εσύ και απαράμιλλα
κλέβω την απόλαυση της τρέλας σου
Έλα για να ζήσεις
σε όλο το μεγαλείο της ψυχής
αυτό το παραλήρημα της αγάπη μας!
ΠΡΙΝ ΧΑΘΩ
Όχι ... δεν είναι ο ήχος της καρδιάς μου,
ούτε το ρολόι
Είναι ο θόρυβος των σιωπών
που ακούγονται στην ψυχή μου.
Περπατώντας ήδη κουρασμένος τόσο πολύ
Πώς να αναπληρώσω την ψυχή μου
με όμορφα πράγματα
που μόνο μαύρες σκιές συναντώ
εδώ στο περίσσιο της σκέψης μου.
Περιττές θα πεις ότι είναι οι σκέψεις αυτές.
Αυτό το κρας τεστ της ψυχής μου
είναι που δεν πληρώνεται με τίποτα.
Τι σκέφτομαι;
Αν σκέφτομαι
Δεν με επισκέπτεται,
δεν την επισκέπτομαι ούτε και εγώ.
Δεν με νοιάζει αν δεν έρχεται,
μόνο πόνο προκαλεί.
Τώρα έλαμψα και πάλι με το φως σου
Θα μου πεις τι είδα?
Είδα την ευτυχία να θέλει να ξεπροβάλει
Προσπαθώντας να αποκρυπτογραφήσει
κάθε αποτύπωμα
»»»»
»»»»»
Μόνο η ψυχή σου
μπορεί να το κάνει αυτό
Με αποκρυπτογραφείς
διαβάζοντας την ψυχή μου
μέσα από κλειστά παράθυρα
Γράψε μου,
να νιώθω θέλω υπέροχα
Και βρες με πριν χαθώ
Δύσκολα τα σοκάκια του Βαρδαριού
και ο αέρας έρχεται παγωμένος
τρυπώντας ότι έχει μείνει.
Αφήνω τον εαυτό μου
στους αγγέλους να με ταξιδέψουν
με εκείνα τα λευκά φτερά της καθαρότητας τους.
Αλλά σε μια γουλιά τελευταία από τα χείλη σου
Και ας πηγαίνω να αγκαλιάζω
όλα όσα νιώθω για μας.
ΧΩΡΙΣ ΛΟΓΙΑ
Υπάρχουν ημέρες που δεν πρέπει να λέγονται λόγια
Μόνο η τρυφερότητα πρέπει να σπάζει την Σιωπή
Και οι Αγκαλιές να λένε ιστορίες με ψιθύρους
ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΕΓΩ
Δεν είμαι εγώ αυτό που βλέπετε
Είμαι ένα κουρασμένο σώμα
Παρασυρόμενο από τα συναισθήματα
Το πάθος πολλές φορές
με κάνει να νιώθω σαν νεκρό φύλλο
παρασυρμένο από τον αέρα.
Νεκρό φύλλο στης νύχτας την σιωπή
Τυλιγμένος στης σιωπής το όνειρο
περιμένοντας την αυγή να φωτιστώ για λίγο
πριν κλειδωθώ ξανά
Δεν είμαι εγώ αυτό που βλέπετε
Μια παραφροσύνη είμαι από ποιητικές
και εξαιρετικά λυπημένες λέξεις
Που πολλές φορές μου δίνουν μια ομορφιά
στο ποίημα των νεκρών .
Δεν είμαι ποιητής
είμαι ένα ποίημα χωρίς έμμετρο λόγο ...
Σπασμένοι όλοι οι στίχοι
σε ένα σαθρό τετράδιο λερωμένο από πληγές ...
Την ψυχή μου παραδίδω στον άνεμο
για να μπορεί να με φέρνει κοντά σου.
Χωρίς να βουτά στη λάσπη κάθε φορά.
Είμαι ο αέρας
Είμαι η φωνή σου
»»»
»»»
Είμαι η ηχώ μου σε μια περιπλάνηση της ψυχής
Δεν θέλω να γίνω το απομεινάρι της αγάπης
Παράφρων γίνομαι θέλοντας να σε ταξιδέψω
στο άπειρο και ας σπάω την σιωπή
για να σου τραγουδήσω.
Ας καίω τα φτερά μου
και ας μην μπορώ να πετάξω ξανά
Όλα τα πετάω για να είμαι δίπλα σου
πόσους θλιβερούς στίχους να πονήσω να ποιήσω
θέλοντας να ταξιδεύω μέσα σου αενάως
Δεν θα σταματήσουμε να προχωράμε.
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι έρχομαι στην καρδιά σου
Μια ακόμα πεποίθηση
ότι θα ξεπεράσω όλα τα εμπόδια
που φαίνεται να είναι ατελείωτα
Σήμερα όσα κι αν εμφανιστούν
όλα θα τα εξαφανίσω.
Οι αμφιβολίες θα σταματήσουν
Μ Μ να είναι προδότες
i i και δεν θα μας κάνουν να χάσουμε
l l
i i τον καλύτερο εαυτό μας.
o o Σήμερα θέλω απλώς
s s
να αφήσω πολλή αγάπη και στοργή
K K και να σου πω πως σε θέλω ακόμη και σήμερα.
o o
n n
s s
t t
a a
n n
t t
i i
n n
o o
s s
ΜΟΝΟ ΑΓΑΠΗ
Μου έχεις απογυμνώσει
την ψυχή
με την αγάπη σου
Η καρδιά μου πάλλεται
σαν τρελή ...
Έχεις γίνει η επιθυμία
στο σώμα μου ...
Μεθυσμένες
όλες οι σκέψεις
και εσύ τριγυρνάς
πάνω μου σαν δαιμονικό
με την αφή σου
Υπέροχα κάνεις να χτυπάει η καρδιά μου
Έδωσα σε μένα μια ευκαιρία
Άφησα την αγάπη μου να σε τυλίξει
χωρίς να θέλει να σε πνίξει
μόνο αγάπη να κυλάει στο αίμα σου θέλω
ΦΩΣ ΜΟΥ
Η συνάντηση των ψυχών μας
προμηνούσε και το πάθος μας
Μια έκρηξη ήταν η επιθυμία μας.
Ακτινοβολούμε με την αγάπη!
Είσαι το φως μου
Ακόμη και με τα δάχτυλα μου
ψάχνω την αφή σου
Κοίτα με και εγώ θα κάνω τα πάντα
για να σε ταξιδέψω.
ΣΗΜΕΡΑ
Κάθε φορά που φεύγω
ήθελα να κρατάω της καλύτερες στιγμές μέσα μου
και τελικά σε παίρνω ολόκληρη μαζί μου
κάθε φορά αυτό γίνεται
μέσα μου σε κουβαλάω.
Σήμερα ...
Δεν θέλω λόγια μεγάλα να πεις
Θέλω ψίθυροι να χαϊδεύουν την ψυχή μου
Δεν θέλω πράξεις χωρίς ουσία
Θέλω στάσεις, θέλω έρωτα, θέλω κίνηση .
Δεν θέλω την ηρεμία σου
Θέλω έκσταση σε ότι κάνεις
σε ότι λες
σε ότι αγγίζεις !
Την αναστατωμένη σου ύπαρξη θέλω
να ταράξει την θλίψη μου σήμερα
ΜΕ ΚΑΛΕΙΣ
Και μέσα στη σιωπή σου
ακούω να με καλείς δίπλα σου
ακούω να ψιθυρίζεις το όνομα μου
σαν ένα κομμάτι σου,
αυτό που σου λείπει.
ΕΝΑ ΠΟΙΗΜΑ
Ήθελα να γράψω ένα ποίημα ...
εκείνη την ώρα που μου μιλούσες
με τις σκοτεινές σκιές στην ψυχή
με τις σκοτεινές ματιές στο βλέμμα.
Όταν των θλίψεων οι σκέψεις
προκαλούσαν αγωνίες,
αγκάθια γινόταν και τρυπούσαν την ψυχή μου
τραυματίζοντάς με για πάντα.
Ήθελα να γράφω ένα ποίημα
για την λυπημένη πλευρά του ποιητή,
όταν ανοίγοντας τα μάτια
έβλεπε το αδειανό δωμάτιο στο χάραμα της αυγής.
Ήθελα να γράψω ένα ποίημα για τα ψυχρά πρόσωπα
και βλέμματα προς τον εκφραστή.
Όταν απάνθρωπα του έκλεβαν τα παιδιά του
μην μπορώντας να τα υπερασπιστεί.
Ήθελα να γράψω ένα ποίημα με λόγια αγάπης
που αισθάνθηκε με όμορφες και ειλικρινείς λέξεις.
Πάντα θα γοητεύει τους άλλους
αλλά μέσα του θα απογοητεύεται σαν μικρό παιδί.
Ήθελα να γράψω ένα ποίημα
για το φως των νυχτερινών επισκεπτών στων νυχτών τις σκιές.
Ήθελα να γράψω ένα ποίημα για την ψυχή μου
όταν απογυμνωμένη από αναμνήσεις
προσπαθεί να ντυθεί με ζωή σε άδειες νύχτες παγερές.
Ήθελα από το πίσω μέρος του μυαλού μου να έδιωχνα
ότι με πονούσε χωρίς να φοβάμαι να πω σ αγαπάω
μα με πονάς πολύ ώρες ώρες γιατί δεν σε έχω όταν θέλω.
Ήθελα όταν πονώ από αγάπη να στο λέω και να έτρεχες
να καλύψεις κάθε πληγή μου με αγάπη, με χάδια, με φιλιά
και τον πόνο να σβήσεις έστω και για λίγο.
Τα χέρια μου γεμίσανε με το τίποτα, μα ακόμη σε ψάχνω
για να γεμίσω το ακατοίκητο σπίτι της μοναξιάς μου.
Ήθελα να σου γράψω για τους φόβους, για τα μυστικά,
για όλα τα περάσματα τα μυστικά που χανόταν όταν
έφευγες και έχασες ένα λουλούδι.
Ήθελα τόσο πολύ να γράψω ένα ποίημα
για το λουλούδι μου πόσο πολύ μύριζε
όταν το ένιωθα κοντά μου ακόμη και όταν με τρύπαγε
με τα αγκάθια του άθελα του.
Ήθελα να σου γράφω για όλα
αλλά είμαι εδώ και πίνω μόνος μου
το ποτήρι τούτο της μοναξιάς.
Κανείς δεν με συνοδεύει
την ώρα που απαγγέλω το ποίημα σου
μόνο η σκιά μου με ακούει
και ώρες ώρες τρομάζει και κρύβεται και αυτή.
Ήθελα να σου γράψω ένα τραγούδι
για το φεγγάρι και να στο τραγουδώ
μια νύχτα με πανσέληνο.
Χαθήκαν τα δίδυμα φεγγάρια
φτιάχνοντας την ψευδαίσθηση να κλαίει
προσπαθώντας να φτιάξει μια μνήμη έστω και προσωρινή.
Θα 'θελα να ήμουν ποιητής ,να γράψω ένα ποίημα
που θα ξυπνά την αυγή μου
και θα τελειώνει με το ηλιοβασίλεμα.
Θα ήθελα μα δεν έγινα ποτέ ο δικός σου ποιητής.