Page 17 - Ταξιδι στα Γιαννενα

Ταξίδι στα Γιάννενα

ΚΟΛΜΘΣΟΥ Ε΢ΩΤΑ

Ηωντανό όνειρο νόμιηα πωσ ιςουν.
Ρραγματικό το όνειρο που άρχιςε ςτθ φλζβα μου
να γράφει ποίθςθ.
Άρχιςε να ερωτεφεται.
Μπορεί να ςιωπιςει το λευκό πζπλο τθσ νφχτασ ξανά.
Ο ιλιοσ κα ςβιςει με κάκε ακτίνα του.
Μόνο θ αποχι κα ςτολίςει τα μάτια μου,
πριν ξεχυκεί ςτο άλαλο κορμί τθσ νιότθσ.
Κοιμιςου ζρωτα.
Κάποιοσ τηάμπα ςε ξφπνθςε
απ’ το παραμφκι που ζφτιαχνεσ ςτο μυαλό ςου.
Το φωσ εξαςκενεί από το βλζμμα μου,
Κφμα, "καφμα "του επικανάτιου ζρωτα ςτο ςτικοσ
χτφπθςε.
Σιϊπθςε πάλι ςτο διάχυτο περικϊριο αυτισ τθσ αναμονισ.
Κυρά μου τθν ςκιά ςου ζςτειλεσ να μου ςκοτεινιάηει
τισ μζρεσ .

Αερικό ζγινα , λυπθμζνοσ, γυμνόσ.
Κοιμάμαι ςτα αγκάκια του κρεβατιοφ μου.
Αιςκανόμουν αγάπθ,
επικυμία,
αποπλάνθςθ, πάκοσ.
Άγνωςτο το μυςτιριο,
τι κα ζρκει δεν ιξερα..
Τόλμθςα να παίξω το χαρτί μου
Ξεκάκαρα.
Τόλμθςα και ζχαςα εμζνα.
Αμιν.
17