Page 20 - ธรรมะบรรยาย1525

ล้มตายเป็นจ านวนมาก ไปทางไหนเจอแต่ซากศพคนตายเกลื่อนไปหมด ส่งกลิ่นเหม็นตลบไปทั่ว

พระนคร มิหน าซ้ ายังเกิดโรคอหิวาต์ระบาดไปทั่วและยังเกิดอมนุษยภัย เรียกว่าภูตผีปีศาจเข้ามาส ู่

ี
เมืองเวสาลี ภัยพิบัติทั้ง ๓ ประการนี้ได้ชื่อว่า “ทุพภิกขภัย” คือเศรษฐกิจเสยหาย “อมนุษยภัย”
คือพวกภูตผีปีศาจต่าง ๆ เข้ามาเบียดเบียนมนุษย์ และ “โรคภัย” ระบาดไปทั่ว

ในขณะนั้น ชาวเมืองได้ปรึกษากันว่าเมืองนี้ไม่เคยเกิดภัยพิบัติเช่นนี้มาก่อนเลยถึง ๗ รัชสมัย

ู
จึงกราบทลเจ้าลิจฉวีผู้ครองนครว่า ภัยนี้อาจเกิดจากการที่พระองค์มิได้ทรงธรรม ผู้ครองนครจึง
รับสั่งให้ชาวเมืองประชุมกันพิจารณาความผิดพลาดของพระองค์ แต่ชาวเมืองประชุมกันแล้วหา

ข้อบกพร่องไม่ได้ ทั้งหมดจึงปรึกษากันว่าควรนิมนต์ศาสดาองค์ใดองค์หนึ่งมาดับทุกข์ภัยนี้ บางคน

ิ
้
ก็เสนอว่าควรนิมนต์เจ้าลจฉวีหรือเจ้าลัทธิเดียรถีย์ บางคนกล่าวว่าควรนิมนต์พระพุทธเจา ในที่สุด
ทุกฝ่ายมีความเห็นตรงกันว่า ควรนิมนต์พระพุทธเจ้าให้เสด็จมาโปรด ดังนั้นจึงได้ส่งเจ้าลิจฉวี ๒

พระองค์ไปกราบทูลพระพุทธเจา เพื่อเสด็จมาประงับภัยพิบัติต่าง ๆ
้
เมื่อพระพุทธองค์เสด็จถึงเมืองเวสาลี พระอินทร์หรือท้าวสักกะผู้เป็นจอมเทพ พร้อมด้วย

บริวารเทพทั้งหลายได้มาเข้าเฝ้าในสถานที่นั้นด้วย ท าให้พวกมนุษย์ต้องหลบหนีออกไปจากเมือง

คนละทิศละทาง หลังจากนั้น พระพุทธองค์ได้ตรัสสอนพระปริตรแก่พระอานนท์และรับสั่งให้

ี่
สาธยายไปรอบเมืองทั้งตลอด ๓ ยาม พวกอมนุษย์ทยังเหลืออย เมื่อได้ฟังเสียงการสาธยายของพระ
ู่
อานนท์ก็พากันหลบหนีออกไปเพราะกลัวอานุภาพของพระปริตร ครั้นอมนุษย์หนีไปแล้วโรคภัย

ต่าง ๆ ก็สงบลงไป ชาวเมืองได้ประชุมกัน ณ ศาลากลางเมือง พร้อมกันกราบทลนิมนต์พระพุทธเจ้า
ู
ให้เสด็จทรงมาโปรดพระธรรมเทศนา พระองค์จึงได้ตรัส “รัตนปริตร” แก่ประชาชนพุทธบริษัทท ี่

์
ประชุมอยู่ในเมืองนั้นและรับสั่งให้พระอานนทท าน้ าพระพุทธมนต์ สวดรัตนปริตร พร้อมทั้ง
ประพรมน้ าพระพุทธมนต์ เป็นเหตุให้พวกอมนุษย์ภูตผีปีศาจต่าง ๆ พากันหลบหนีเตลิดออกไปจาก

เมืองคนละทิศคนละทาง โรคภัยไข้เจ็บต่าง ๆ ก็หายจากเมืองเวสาลี ประชาชนพลเมืองเวสาลีก็มี

ความสุขและความเจริญเหมือนเช่นแต่กาลก่อน สาธุ สาธุ สาธุ อนุโมทามิ

๒๐