Page 34 - ธรรมะบรรยาย1525
P. 34

กลางเมือง  เพื่อวิจัยหาความผิดของพระองค์  ก็ปรากฏว่าไม่พบความผิดของพระราชาเลย  จึง

               ปรึกษากันว่าท าอย่างไรภัยร้ายแรง  ๓  ประการนี้จึงจะสงบลง  ผลสุดท้ายได้ตกลงกันว่าให้อัญเชิญ

               องค์พระสัมมาสัมพุทธเจ้ามาโปรด

                     เวลานั้นสมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าประทับอยู่ที่กรุงราชคฤห์ แคว้นมคธ ในรัชสมัยของพระ

               เจ้าพิมพิสาร ชาววัชชีต่างเกรงพระเดชานุภาพจึงได้แต่งเจ้าลัจฉวี ๒ พระองค์ เป็นราชทูตคุมเครื่อง

                                                               ื่
               บรรณาการเข้าไปถวายแก่พระเจ้าพิมพิสาร          เพอทูลให้พระองค์ทรงทราบและขอพระราชทาน
               วโรกาสกราบทูลอัญเชิญองค์พระสัมมาสัมพุทธเจ้ามาโปรดแคว้นวัชชี ซึ่งก็ได้รับพระราชานุเคราะห์

                                                                     ู
               เป็นอย่างดี ทูตชาววัชชีได้เข้าเฝ้าพระพุทธองค์และกราบทลว่าความทุกข์ยาก ได้เกิดขึ้นแก่ชาววัชชี
               ขอให้พระองค์ได้โปรดไปเมตตาไปโปรดชาววัชชีให้พ้นภัยด้วยเถิด พระบรมศาสดาทรงสดับฟังแล้ว

               ทรงค านึงเห็นว่า  หากพระองค์เสด็จไปที่กรุงเวสาลีในครั้งนี้  จะได้ประโยชน์  ๒  อย่างคือ  ๑)  ภัย

                                                                                                      ุ
               ทั้งหลายสงบระงับลงไป  ๒)  ชาววัชชีได้ฟังพระธรรมเทศนาแล้วก็จะได้ดวงตาเห็นธรรมบรรลเป็น
                                                             ่
               อริยบุคคลเป็นจ านวนมาก นับว่าเป็นประโยชน์อยางยิ่ง พระองค์จึงทรงรับนิมนต์
                     พระเจ้าพิมพิสารทรงทราบเช่นนั้น ก็โปรดให้รีบแต่งทางเสด็จพุทธด าเนินจากกรุงราชคฤห์ไป

               ถึงแม่น้ าคงคา อันเป็นพรมแดนแห่งแคว้นวัชชี โดยรับสั่งให้ปรับพื้น ถมดินท าให้เรียบร้อย เพื่อที่จะ

               ได้เสด็จไปอย่างสะดวกสบายทุก  ๆ  ๑  โยชน์  ให้พระองค์เสด็จประทับอยู่ที่นั่นก่อน  เพื่อที่จะให้

               พระองค์พักผ่อนเป็นระยะ ๆ ไป พระพุทธเจ้าเสด็จออกจากกรุงราชคฤห์พร้อมด้วยพระสงฆ์ ๕๐๐

               รูป  มีการเสด็จอย่างเอิกเกริกมโหฬาร  ฝ่ายกรุงเวสาลีมีความปลื้มปิติยินดีเป็นอย่างยิ่ง  เตรียมรับ

               เสด็จเป็นการใหญ่  เรือส่งเสด็จไปถึงฝั่งแดนวัชชี  ในบัดดลก็ได้มีเมฆมืดขึ้นมาทั้ง  ๔  ทิศ  มีฟ้าแลบ

               ครั้นพระผู้มีพระภาคเจ้าทรงย่างพระบาทก้าวแรกลงเหยียบริมฝั่งแม่น้ าคงคาของแค้นวัชชี  “ฝน

                                                            ี
               โบกขรพรรษ” ก็ตกลงมาอย่างหนัก ใครอยากเปยกก็เปียก ใครไม่อยากเปียกก็ไม่เปียก ฝนตกลงมา
               เป็นเวลานาน  น้ าไหลหลากพัดเอาสิ่งโสโครกสกปรกต่าง  ๆ  ลงสู่แม่น้ าล าคลองไปสิ้น  ก็น ามาซึ่ง

                                                               ิ
               ความชุ่มเย็นไปทั่วแคว้นนครวัชชี     โดยเฉพาะบรเวณกรุงเวสาลีอันเป็นดินแดนที่เกิดทุพภิกขภัย
               อมนุษย์ภัย และโรคภัย การน าเสด็จจากฝั่งแม่น้ าคงคาจนถึงกรุงเวสาลีเป็นเวลา ๓ วันพอดี

                     ครั้นพระผู้มีพระภาคเจ้าเสด็จถึงกรุงเวสาลี  ทาวสักกะเทวราช  พร้อมด้วยเทพบริวารเป็นอัน
                                                               ้
               มากก็ตามเสด็จมาด้วย  อมนุษย์ทั้งหลายต่างก็พากันถอยร่นออกไปจากเมืองเวสาลี  เพราะเกรงเท

               วานุภาพ พระผู้มีพระภาคเจ้าเสด็จประทับยืนทประตูพระนคร รับสั่งให้พระอานนท์เรยนรัตนปริตร
                                                                                             ี
                                                           ี่
                                                                            ั้
               แล้วเข้าไปท ารัตนปริตรในก าแพง ๓ ชั้นพร้อมด้วยพระเจ้าลิจฉวีทงหลาย ก็ได้ติดตามห้อมล้อมไป
               ด้วย  พระอานนท์เถระเรียนรัตนปริตรซึ่งพระผู้มีพระภาคเจ้าได้ประทับยืนตรัสบอกที่ประตูเมือง



                                                           ๓๔
   29   30   31   32   33   34   35   36   37   38   39