Page 20 - ธรรมะบรรยาย2564

ล้มตายเป็นจำนวนมาก ไปทางไหนเจอแต่ซากศพคนตายเกลื่อนไปหมด ส่งกลิ่นเหม็นตลบไปทั่ว

พระนคร มิหนำซ้ำยังเกิดโรคอหิวาต์ระบาดไปทั่วและยังเกิดอมนุษยภัย เรียกว่าภูตผีปีศาจเข้ามาส ู่

เมืองเวสาลี ภัยพิบัติทั้ง ๓ ประการนี้ได้ชื่อว่า “ทุพภิกขภัย” คือเศรษฐกิจเสียหาย “อมนุษยภัย”

คือพวกภูตผีปีศาจต่าง ๆ เข้ามาเบียดเบียนมนุษย์ และ “โรคภัย” ระบาดไปทั่ว

ในขณะนั้น ชาวเมืองได้ปรึกษากันว่าเมืองนี้ไม่เคยเกิดภัยพิบัติเช่นนี้มาก่อนเลยถึง ๗ รัชสมัย

จึงกราบทูลเจ้าลิจฉวีผู้ครองนครว่า ภัยนี้อาจเกิดจากการที่พระองค์มิได้ทรงธรรม ผู้ครองนครจึง

รับสั่งให้ชาวเมืองประชุมกันพิจารณาความผิดพลาดของพระองค์ แต่ชาวเมืองประชุมกันแล้วหา

ข้อบกพร่องไม่ได้ ทั้งหมดจึงปรึกษากันว่าควรนิมนต์ศาสดาองค์ใดองค์หนึ่งมาดับทุกข์ภัยนี้ บางคน

ิ
ก็เสนอว่าควรนิมนต์เจ้าลจฉวีหรือเจ้าลัทธิเดียรถีย์ บางคนกล่าวว่าควรนิมนต์พระพุทธเจ้า ในที่สุด
ทุกฝ่ายมีความเห็นตรงกันว่า ควรนิมนต์พระพุทธเจ้าให้เสด็จมาโปรด ดังนั้นจึงได้ส่งเจ้าลิจฉวี ๒

พระองค์ไปกราบทูลพระพุทธเจ้า เพื่อเสด็จมาประงับภัยพิบัติต่าง ๆ

เมื่อพระพุทธองค์เสด็จถึงเมืองเวสาลี พระอินทร์หรือท้าวสักกะผู้เป็นจอมเทพ พร้อมด้วย

บริวารเทพทั้งหลายได้มาเข้าเฝ้าในสถานที่นั้นด้วย ทำให้พวกมนุษย์ต้องหลบหนีออกไปจากเมือง

คนละทิศละทาง หลังจากนั้น พระพุทธองค์ได้ตรัสสอนพระปริตรแก่พระอานนท์และรับสั่งให้

ู่
สาธยายไปรอบเมืองทั้งตลอด ๓ ยาม พวกอมนุษย์ที่ยังเหลืออย เมื่อได้ฟังเสียงการสาธยายของพระ
อานนท์ก็พากันหลบหนีออกไปเพราะกลัวอานุภาพของพระปริตร ครั้นอมนุษย์หนีไปแล้วโรคภัย

ต่าง ๆ ก็สงบลงไป ชาวเมืองได้ประชุมกัน ณ ศาลากลางเมือง พร้อมกันกราบทูลนิมนต์พระพุทธเจ้า

ให้เสด็จทรงมาโปรดพระธรรมเทศนา พระองค์จึงได้ตรัส “รัตนปริตร” แก่ประชาชนพุทธบริษัทที่

ประชุมอยู่ในเมืองนั้นและรับสั่งให้พระอานนท์ทำน้ำพระพุทธมนต์ สวดรัตนปริตร พร้อมทั้ง

ประพรมน้ำพระพุทธมนต์ เป็นเหตุให้พวกอมนุษย์ภูตผีปีศาจต่าง ๆ พากันหลบหนีเตลิดออกไปจาก

เมืองคนละทิศคนละทาง โรคภัยไข้เจ็บต่าง ๆ ก็หายจากเมืองเวสาลี ประชาชนพลเมืองเวสาลีก็มี

ความสุขและความเจริญเหมือนเช่นแต่กาลก่อน สาธุ สาธุ สาธุ อนุโมทามิ

๒๐