Page 26 - ธรรมะบรรยาย2564
P. 26

พระองค์เสด็จไปที่กรุงเวสาลีในครั้งนี้ จะได้ประโยชน์ ๒ อย่างคือ ๑) ภัยสงบลงไป และ ๒) ชาววัช

               ชีได้ฟังพระธรรมเทศนาแล้วจะได้ดวงตาเห็นธรรม  นับว่าเป็นประโยชน์อย่างยิ่ง  พระองค์จึงได้ทรง

               รับนิมนต์

                                            ่
                     พระเจ้าพิมพิสารทราบเชนนั้นก็โปรดให้รีบแต่งเส้นทางเสด็จพุทธดำเนิน จากกรุงราชคฤห์ไป
               ถึงริมแม่น้ำคงคา อันเป็นพรมแดนแห่งแคว้นทั้งสองในทุก ๑ โยชน์คือ ๑๖ กิโลเมตร ได้รับสั่งให้

               ปรับพื้นดินและถมพื้นดินให้ราบเรียบและปลูกที่ประทับแรมทุก ๆ ๑ โยชน์ พร้อมให้เสด็จวันละ ๑

               โยชน์  แล้วทูลเชิญเสด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าเสด็จออกจากกรุงราชคฤห์พร้อมด้วยพระสงฆ์  ๕๐๐

               รูป มีการเสด็จอย่างเอิกเกริกมโหฬาร ฝ่ายกรุงเวสาลมีความปลื้มปิติยินดีเป็นอย่างยิ่ง ได้เตรียมการ
                                                                ี
               ต้อนรับอย่างใหญ่โตมโหฬาร เมื่อเรือส่งเสด็จใกล้ถึงฝั่งแดนวัชชี ในบัดดลก็ได้มีเมฆตังเขาขึ้นมาทั้ง

                                                     ่
               ๔ ทิศ ฟ้าแลบ ครั้นพระผู้มีพระภาคเจ้ายางพระบาทลงเหยียบพื้นดินในฝั่งแม่น้ำคงคาของแค้นวัชชี
                                                                      ี
               ฝนโบกขรพรรษก็ตกลงพรั่งพรูลงมาอย่างหนัก  ใครอยากเปยกก็เปียก  ใครไม่อยากเปียกก็ไม่เปียก
               ฝนตกลงมาและนาน  ทำให้น้ำไหลนองตัวพื้นดินชะล้างสิ่งโสโครกสกปรกลงสู่แม่น้ำลำคลองทำให้

               เกิดชุ่มเย็น  สะอาดไปทั่วแคว้นวัชชี  โดยเฉพาะบริเวณกรุงเวสาลีอันเป็นดินแดนที่เกิดทุพขภิกขภัย

               และอมนุษย์ภัย การนำเสด็จสู่ฝั่งแม่น้ำคงคาจนถึงกรุงเวสาลีเป็นเวลา ๓ วันพอดี

                     ครั้นพระผู้มีพระภาคเจ้าเสด็จถึงกรุงเวสาลี  ท้าวสักกะเทวราชคือพระอินทร์  พร้อมด้วยเทพ

               บริวารเป็นอันมากก็ตามเสด็จมาด้วย  ณ  ที่นั่น  ทำให้พวกอมนุษย์พากันถอยร่นออกไปจากพระ

                         ี
               นครเวสาล  พระผู้มีพระภาคเจ้าเสด็จประทับยืนที่ประตูพระนคร  รับสั่งให้พระอานนท์เรียนรัตนป
               ริตรแล้วให้เข้าไปทำรัตนปริตรในกำแพง ๓ ชั้น ณ กรุงเวสาลีพร้อมด้วยพระเจ้าลิจฉวีทั้งหลายก็ได้

               ติดตามห้อมล้อมไปด้วย  พระอานนท์เรียนจำรัตนปริตรซึ่งพระผู้มีพระภาคเจ้าได้ประทับยืนตรัส

               บอกที่ประตูเมืองแล้ว  ก็ขอพุทธานุญาตใช้บาตรพระองค์ใส่น้ำเดินสวดรัตนปริตรแล้วก็ประพรมน้ำ

               พระพุทธมนต์ไปจนทั่วพระนคร พอพระเถระเจ้าขึ้นบทสวด “ยังกิญจิ วิตตัง อิธะ วา หุงรัง วา”

               พวกอมนุษย์หัวดื้อก็ไม่ยอมหนีไปแต่แรก  ก็ทนอยู่ไม่ไหว  ก็พากันชิงออกหนีจากประตูพระนครไป

               คนละทิศคนละทาง เนืองแน่นและยัดเยียดไปด้วยอมนุษย์ โรคในตัวของมนุษย์ก็จางหายไป จึงพา

               กันลุกออกมาบูชาพระเถระเจ้า  ด้วยเครื่องบูชาต่าง  ๆ  แล้วก็เชิญสมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าไป

                                                ์
               ประทับที่ศาลากลางเมือง ภิกษุสงฆ คณะลิจฉวี ราษฎรก็ไปเข้าเฝ้าที่นั่น แม้ท้าวสักกะเทวราชก็ทรง
               พาเทวดาทั้งปวงมาเข้าเฝ้าด้วย

                     ฝ่ายพระอานนท์ที่ทำการรกษาทั่วกรุงเวสาลี ก็มาเข้าเฝ้าและมีชาวพระนครเวสาลีติดตามเข้า
                                             ั
               เฝ้าเป็นอันมาก รวมเข้าด้วยกันเป็นมหาสมาคมยิ่งใหญ่ พระผู้มีพระภาคเจ้าได้ตรัสรัตนปริตรซ้ำอีก



                                                           ๒๖
   21   22   23   24   25   26   27   28   29   30   31