Page 8 - Yazın E Dergi

DOĞMAK İÇİN ÖLMEK

Kuruyan ağaçların belkide bir başka baharda yeniden doğmak
için ölmesiyle, bulutların gözyaşlarını teker teker dökmesiyle ha -
berini verdiği güz sonunda kapımızı çaldı. Bilirsiniz bu havalardır
insanları içe döndüren, düşünmeye iten, kalabalıkta yalnızlaştıran,
mantığın durup duyguların ön plana çıktığı aylar. Bu yüzden bence
aşkın da mevsimidir güz. Kalbin dile en çok sahip olduğu mevsimdir.

Yağmuru ile yıkar günahlarımızı, rüzgârı ile savurur kendimize geti -
rir bizi. Bir anne gibi sarıp sarmalar. Güz insana ölüm ve yaşam arasın -
d a ki o za ma n d a n e re l e re sa vru l d u ğu n u , öl ü me bi n e fe s d a h a ya kl a ştığ ın ı
hatırlatır. Belkide çoğunluk tarafından bu yüzden sevilmez kim bilir?

Güz bir kabulleniştir. Matemi,öfkeyi,hicranı,mutluluğu ve yal -
nızlığı. En başta da kendin olmayı kabulleniştir güz. İnsan insanlığın
getirdiği yükleri hazan da kesin bir dille görür. İnsanın insan olmayı
kabullenişi ne kadar acı olsada belki de acının mevsimidir güz. Lakin
anlaşılır ya tatlının bile acı olmayı uygun gördüğü mevsimdir güz.
Serseri bir genç gibidir ; dengesiz,sarsılmış,ifadesiz…
Fikrimce soğuk havada paltosuyla bir bankta oturan o yaşlı ka -
dındır güz. Nedensizdir ki kafamda beliren çehre gülümser her
daim. Onu gülümseten düşünceleri midir yaşlılık mı bilmemem.
Ama her daim güler. Gülümsemenin en büyük ilaç olduğunu bi -
lir iyileştirmeye çalışır hislerini. Sevimlidir hüzünlü olduğu ka -
dar , gençtir en az umutları kadar. Kim bilir belkide yalnızca ha -
zan da gelen, içimdeki tüm düşünceleri yansıttığımdır o kadın.

Son olarak hani bir sözü vardır Mevlana’nın: ‘Yeni yapraklar
çıkabilsin diye, eski yaprakları temizler hüzün. Üzülme, sonbahar
serttir, ama sonu aydınlıktır ‘. Bence de öyledir işte. Ne kadar
üzgün olursam hatırlarım kendime her hüznün sonu mutluluktur.
Her güz ardından baharı getirir. O yüzden yaşanması gereken ya -
şanmalı,insan kalmanın her yanını doyasıya yaşamalıyız bence. Ki
zaten eğer umutsuz kalırsak, hüzün çehremizde anlamlı olursa
da olsun güz bizi kabul etmeyi her daim bekler. Öyle değil mi?

Semanur Karabulut-10/A

7