Page 92 - รวมเล่ม
P. 92
80 หลวงพ่อสอนธรรม
�
ื
เสียใจมากเพราะไม่เคยถูกทาโทษเลย ได้แต่ร้องไห้สะอึกสะอ้นร้อง
ั
ตะโกนล่นว่า...“ตีให้ตายโลด...ฆ่าให้ตายโลด...” และไม่กินข้าว แม่ก็คง
ั
�
เสียใจและคิดได้ว่า...ถ้าลูกทาผิดท่านก็แค่บอกแค่สอนเท่าน้นก็พอ...
ั
ี
จากวันน้นมาแม่ไม่กล้าตีหลวงพ่ออีกเลย หลวงพ่อนึกซ้งใจท่แม่เมตตา
ึ
ี
ึ
อบรมส่งสอนและซ้งใจในความรักของแม่ท่มีต่อลูก ย่งหลวงพ่อเป็น
ั
ิ
ลูกชายคนเดียวแม่ยิ่งรักหลวงพ่อมาก ถึงขนาดที่แม้แต่จะตายแทนลูก
ก็ยังได้ อย่างที่มีหมอดูมาทายทักว่าบ้านนี้จะมีคนตาย เมื่อแม่ได้ยินแม่
บอกว่า...“ถ้ามีคนตาย สาธุ...แม่ขอตายแทนอย่าให้ลูกชายของแม่ตาย
เลย... แม่ตายไม่ว่าแต่อย่าให้ลูกชายของแม่ตาย แม่ขอรับเอาความตาย
อันนี้ไว้ทั้งหมดแต่ผู้เดียว” นี่คือความรักของแม่ที่มีต่อหลวงพ่อลูกชาย
ึ
ั
คนเดียวของท่าน หลวงพ่อซงประทบใจและรักแม่มากและได้แต่งกลอน
้
พรรณนาความรักของแม่จากใจว่า
“รักอื่นไหนจะแน่เท่าแม่รัก ผูกสมัครรักใคร่ไม่เหือดหาย
แม้รักอื่นยังประจักษ์ว่ารักกาย จืดจางง่ายไม่จีรังดั่งมารดา”
จากความรักและการอบรมส่งสอนของแม่ส่งผลให้หลวงพ่อ
ั
ประพฤติตนเป็นคนดีไม่เป็นเด็กเกเรและเม่อบวชเรียนก็ได้ศึกษาข้อวัตร
ื
ปฏิบัติ...เป็นพระมหาเถระอันมีพระจริยวัตรงดงาม ปฏิบัติดีปฏิบัติชอบ
ตามพระธรรมวินัยและเปี่ยมไปด้วยความมีเมตตาอันไม่มีประมาณเป็น
ที่เคารพศรัทธาเลื่อมใสของศิษยานุศิษย์และพุทธศาสนิกชนทั่วไป.
