Page 141 - My FlipBook
P. 141
141
OP TV GAAT HET TOCH VEEL VLOTTER….
Je ziet een Bekende Nederlander (een zogenaamde BN-er) op zoek naar familiegeheimen kwiek
naar de deur van het archief stappen. De archivaris staat hem al op te wachten en loopt naar
een dik boek dat toevallig klaar ligt.
“Kijk eens hier, mijnheer de BN-er, op deze bladzijde. Dat is de koopakte van Uw voorvaderlijk
huis uit de 17de eeuw, en daaruit blijkt……”
De ene logische stap volgt op de andere en in vijftig minuten worden alle raadsels opgelost.
Of neem nu een politieserie. De commissaris reduceert en deduceert wat, en legt na vijftig
minuten aan zijn wat dommige assistent uit wie de dader is.
Maar bij ons ? Angelique, een verre nicht met wie ik deze zoektocht ondernam, en ikzelf mailen
elkaar regelmatig om half twee ’s nachts omdat we weer eens een keer volstrekt vastzitten.
Of omdat een spoor dood loopt.
Zo maar een week uit November 2014:
6 November:
“De reden waarom ik aan deze email begon is eigenlijk Josephine Nievelstein. Het stukje dat je
over haar schreef, heb ik met ontroering gelezen. En het laat me om de één of andere reden niet
meer los en raakt me diep. Het lijkt me een heel speciale vrouw, met een voor die tijd best wel
ongebruikelijk leven”
OP TV GAAT HET TOCH VEEL VLOTTER….
Je ziet een Bekende Nederlander (een zogenaamde BN-er) op zoek naar familiegeheimen kwiek
naar de deur van het archief stappen. De archivaris staat hem al op te wachten en loopt naar
een dik boek dat toevallig klaar ligt.
“Kijk eens hier, mijnheer de BN-er, op deze bladzijde. Dat is de koopakte van Uw voorvaderlijk
huis uit de 17de eeuw, en daaruit blijkt……”
De ene logische stap volgt op de andere en in vijftig minuten worden alle raadsels opgelost.
Of neem nu een politieserie. De commissaris reduceert en deduceert wat, en legt na vijftig
minuten aan zijn wat dommige assistent uit wie de dader is.
Maar bij ons ? Angelique, een verre nicht met wie ik deze zoektocht ondernam, en ikzelf mailen
elkaar regelmatig om half twee ’s nachts omdat we weer eens een keer volstrekt vastzitten.
Of omdat een spoor dood loopt.
Zo maar een week uit November 2014:
6 November:
“De reden waarom ik aan deze email begon is eigenlijk Josephine Nievelstein. Het stukje dat je
over haar schreef, heb ik met ontroering gelezen. En het laat me om de één of andere reden niet
meer los en raakt me diep. Het lijkt me een heel speciale vrouw, met een voor die tijd best wel
ongebruikelijk leven”
