Page 167 - My FlipBook
P. 167
167
Overnachten moesten we buiten op een gruishelling. Van onze trotse houding
bleef niet veel over. Onze keurige overalls waren na een nacht op de helling, in
regen en kou, zwart en vies. Net als onze handen en gezichten.
Het pad langs de helling was de fussilladeplaats en onder de helling lagen de
lijken te wachten tot de oven weer gestookt werd.
Desondanks hield men het hoofd hoog. In “Het zakdoekje” beschrijft Gé Reinders
de vrouwen uit Vught juist als zeer optimistisch.
Nederlandse vrouwen die september 1944 uit Vught kwamen zijn zingend het
kamp in Ravensbrück binnengemarcheerd. De Nederlandse vrouwen die daar
al waren zeiden later: “Jullie houding was zo fier, wat waren we trots op
jullie”.
Een groot gedeelte van de vrouwen uit Vught bleef maar kort in Ravensbrück zelf.
De meesten gingen verder naar andere kampen, en de jongere vrouwen die bij
Philips hadden gewerkt gingen naar een apart kamp waar Siemens een werkplaats
Overnachten moesten we buiten op een gruishelling. Van onze trotse houding
bleef niet veel over. Onze keurige overalls waren na een nacht op de helling, in
regen en kou, zwart en vies. Net als onze handen en gezichten.
Het pad langs de helling was de fussilladeplaats en onder de helling lagen de
lijken te wachten tot de oven weer gestookt werd.
Desondanks hield men het hoofd hoog. In “Het zakdoekje” beschrijft Gé Reinders
de vrouwen uit Vught juist als zeer optimistisch.
Nederlandse vrouwen die september 1944 uit Vught kwamen zijn zingend het
kamp in Ravensbrück binnengemarcheerd. De Nederlandse vrouwen die daar
al waren zeiden later: “Jullie houding was zo fier, wat waren we trots op
jullie”.
Een groot gedeelte van de vrouwen uit Vught bleef maar kort in Ravensbrück zelf.
De meesten gingen verder naar andere kampen, en de jongere vrouwen die bij
Philips hadden gewerkt gingen naar een apart kamp waar Siemens een werkplaats
