Page 192 - My FlipBook
P. 192
192

Stof genoeg voor een lijvige roman vol spanning en drama.
Maar ik heb er voor gekozen dat niet te proberen.
Want ondanks de vele gevonden puzzelstukjes weet ik maar bitter weinig.
Er is niet één brief van haar, en niet één brief die aan haar gericht was.
De enige getuige, mijn moeder, was een kind toen zij Fien kende…….
Hoe en wie was zij echt ? Er zijn nog steeds veel meer vragen dan antwoorden.
Een roman wordt dan wel erg afhankelijk van de invulling die je zelf geeft aan al
die witte plekken.

Daarom is dit verhaal er een geworden van de zoektocht naar Fien.
Die witte plekken, daar mag je zelf over nadenken. En invullen naar wens.

Maar wat ik wel weet is dat zij een intelligente en heel bijzondere vrouw was.
Die haar leven invulde zoals zij zèlf verkoos, wars van conventies.
Die mijn moeder en haar tweelingzus een fijne jeugd bezorgde.
Die een keuze maakte toen er een onderduiker voor haar deur stond.
Die in het kamp, in de bunker in Vught, deed wat nodig was.
   187   188   189   190   191   192   193   194   195