Page 263 - 365
P. 263
สมัยเม่ือยังเป็นผู้นอ้ ย.. มักจะฟังผู้ใหญ่ ด้วยความนอบนอ้ มเป็นสว่ นใหญ่.. ไม่ชอบวจิ ารณ์ หรือนินทาผู้ใด โดยเฉพาะหัวหน้า.. คิดมองหาสิ่งดีที่เขาอาจจะมีบ้าง... บ่อยครั้งก็ไม่พอใจในการคิด..การพูด... การกระทาของเขาหรือเธอ ที่ได้ชอื่ ว่าเป็นหัวหน้า หรือผู้ใหญ่ของเรา..สิ่งท่ีทาได้คือเกบ็ไว้ในใจ และจดจาว่า..ส่ิงท่ีเราเห็น สิ่งท่ีเราได้ยิน และสิ่งท่ีเราถูกกระทา...เราจะไม่ทาเช่นน้ัน.. และแบบน้ันกับใครอีก..
อย่างน้อย ก็เพอื่ ตัดวงจรแห่งความบกพร่อง.. ความบ้าอานาจเจ้ายศเจ้าอย่าง.. การประจบสอพลอ..
การวิ่งเต้น แสวงหาผลประโยชน์ และตาแหน่ง.. ความหยาบคายเจ้าอารมณ์.. ความคิดริษยาพยาบาทอาฆาต.. ไม่ให้สืบทอดผ่านไปได้อกี จากตัวเราเองสู่ผู้อน่ื .. เพราะเราเปลี่ยนแปลงใครไม่ได้ นอกจากตัวเราเองเท่านั้น... แล้วเม่ือถึงวันเกษียณ เราจะสามารถมอง ย้อนเวลากลับมาได้อย่างสุขใจและภาคภูมิ.. ไม่ว่าเราจะเป็นตาแหน่งใดๆก็ตาม
263
