Page 264 - 365
P. 264
ความจริงนั้น ไม่มีระบบอะไร ท่ีจะสมบูรณ์แบบไปท้ังหมด... จึงมักเป็นเรื่องปกติธรรมดา ในช่วงเวลาที่มีการแต่งต้ังโยกย้าย.. ย่อมสร้างความรู้สึก ให้คนเราอดหว่ันไหวใจมิได้.. เพราะคนเรานั้นต่างมีระดับความคาดหวัง และภาระผูกพันติดตัวไม่เหมือนกัน.. คนที่ได้สมหวังน้ันย่อมรู้สึกดีใจ.. แต่บางคน..อาจดีใจจนตัวพอง และมองไม่เห็นหัวผู้อื่น.. เพราะจิตใจที่ไม่ใช่ของแท้ .จึงมักลืมตัวจนยกตนเอง สูงไปตามตาแหน่งน้ัน..ย่อมสุขไม่นาน บางคนผิดหวังก็เสียใจอย่างมาก
จนอาจลืมไปว่า..
ชีวิตคนเราน้ัน ไม่ได้มีเพียงแค่เร่ืองเหล่านี้เท่าน้ัน.. เหตุใดจึงต้องดิ้นรนร้อนใจ ทาตนด้อยค่าลง ทั้งๆ ท่ียังมีเรื่องท่ีดีงามให้เราต้องทา อย่างมีความหมาย โดยไม่ต้องหวังผลตอบแทนใดๆ .. ท่ีสาคัญยามที่เรารู้สึกพลาดหวัง เราอาจลืมหันหลังมามองว่า กาลังมีคนเฝ้ามองและกาลังคิดเดินตามรอย ด้วยความนับถือเราอยู่.. เขาหรือเธอจะรู้สึกอย่างไร?.. พึงตระหนกั ว่า "คนเรามีคุณค่า..ไม่ได้ขึ้นอยู่กับว่าใครมาตีค่าให้เรา”
264
