Page 68 - Al Furgan 25 - 8Dec-0858 ebook_Neat
P. 68
NOTHING CHANGES IF NOTHING CHANGES
NOTHING CHANGES IF NOTHING CHANGES
ั
่
ิ
ึ
่
้
ผมเปนเดกผชายคนหนงทชอบคดไปเองเสมอวา สงทคดนนจะสวยงาม
ู
็
ี
ิ
่
่
ิ
ี
ั
และจะไดด่งใจหวังเสมอ จนกระท่งผมจบ ป.6 ผมเห็นนาชายของผมเรียนศาสนา ผม
ั
ก็เลือกที่จะเรียนบาง เพราะผมชอบฟงวิชาประวัติศาสตร ในตอนนั้น ผมยังเรียนอยู
ในระดับอิบติดาอีย (ประถม) แมผมจึงเลือกโรงเรียนท่ช่อวา “ฟุรกอน” ใหผม...
ี
ื
1 เดือนผานไปหลังจากที่ไดเขาหอ ผมเหมือนคนไรวิญญาณ คิดถึงบาน คิดถึงนอง
คิดถึงความสุขสบายทุก ๆ อยางที่เคยมี แตลืมคิดถึงอนาคตตัวเอง วาการที่ไดมาอยู
ที่นี่ บวกกับสิ่งตาง ๆ ที่ไดเรียนในรั้วแหงนี้ คือผลกําไรของชีวิตที่เราสามารถพกพา
ไปในโลกแหงอาคิเราะฮได ละหมาด, ถือศีลอด, อานอัลกุรอาน, เรียนรูศาสนา ซึ่งถา
มองในมุมกลับกัน ถาผมไปเรียนในโรงเรียนสามัญ ผมจะพกวิชาภาษาไทย ภาษา
อังกฤษ คณิตศาสตร บลา ๆ ๆ ๆ ไปในโลกอาคิเราะฮดวยไดไหม
ี
ี
ั
เรียนท่ฟุรกอนน้กลับบานไดเดือนละ 1 คร้ง แมผมพูดใสหูผมทุกคร้ง
ั
เลยวาให “อดทนและรอเวลา” และอีกหลายอยางท่แมสอนและบอกตลอด 6 ป
ี
ที่ผานมา แมจะเปรียบเทียบวา การเขาหอ ก็เหมือนการถือศีลอด เดี๋ยวอีกแปบเดียว
ี
ก็ไดเวลาละศีลอดแลว (=ไดกลับบาน) ในระหวางท่ถือศีลอด (=อยูหอ) เจาก็จงอดทน
พอถึงเวลาก็ไดละศีลอดแลว (=ไดกลับบาน)
ี
ระยะเวลาท่อยูในหอ/หองเรียน = เราไดเก็บเสบียงไปอาคิเราะฮไงครับลูกรัก
ั
ตอนไดกลับบานผมจะกอดพอแมและครอบครัวทุกคร้ง ปแรกผมก็เขิน ๆ อย ู
แตพอผานไป 1 ปผมก็ไมอายแลว เพราะผมตองการออมกอดพอกับแม หนึ่งเดือน
เจอกันหนึ่งครั้ง มันทําใหผมอบอุนมากขึ้น มีแรงผลักดันมากขึ้น
ื
ี
ี
ึ
อีกมุมหน่ง 6 ปน้ผมไดอานอัลกุรอานไปก่ตัวอักษร เม่อเทียบกับคน
ท่เรียนในโรงเรียนสามัญ ก่ความดีท่ผมไดเก็บเก่ยวเสบียงจากท่แหงน้ “โรงเรียน
ี
ี
ี
ี
ี
ี
อัลฟุรกอนศึกษา” ลองคิดดู
แตผมก็ยังงอแงกับแมตั้งแตปแรกจนปสุดทายเลยครับ (ผมไมอายที่จะเลา)
แตแมของผมก็ทําใหทุกอยางผานไปไดทุกครั้ง
่
ื
เมอผมงอแงไมอยากเขาหอ แมจะน่งแลวฟงผมพูดอยางเดียว (เหมือนใหผม
ิ
ระบายใหพอ) แลวแมก็พูดเพียงวา
1BHF 2023 | ﺮﻴﻐﺘﺗ ﻢﻟ ﺎﻣ ﺮﻴﻐﺘﻳ ءﻲﺷﻻ Page 17
c
2023 | ﺮﻴﻐﺘﺗ ﻢﻟ ﺎﻣ ﺮﻴﻐﺘﻳ ءﻲﺷﻻ Page 17