Page 10 - e-book นิทานหนูบ้านกับหนูนา

ี
่
ื
ี
"ฉันหลบอยู่ทถังขยะเหม็นเน่ามา ฉันกลัวเหลอเกินพ อยากกลับบ้านเต็มท ี
่
ี
ู
ื
แล้ว" หนนาตอบด้วยเสยงสั่นเครอ
่
ี
ี
่
ี
ี
ู
ี
ั
"แต่ทนมของด ๆ รอให้เธอมากินอกมากมายเลยนะ" หนบ้านกล่าวร้งไว้
"ของดแค่ไหนฉันก็กินไม่ลงหรอกพ ขอตัวกลับบ้านไปกินของเท่าทมแต่
ี
ี
่
ี
่
ี
ี
ู
้
ู
ู
ิ
รสกสบายใจในชนบทจะดกว่า" พูดจบหนนาก็เดนกลับชนบท ท้งให้หนบ้าน
ิ
ึ
่
ื
ี
อยู่อย่างหวาดหวั่นทเขตเมองต่อไป

นทานเรองน้สอนใหรูวา :
ิ
ี
่
่
ื
้
้
่
ี
ี
ี
ุ
ิ
ู
ี
ึ
ส่งไหนทเรามแล้วรสกสบายใจทได้ครอบครองย่อมน าความสขมาส่ชวิต
ู
้
่
ั
่
ิ
ี
ุ
เสมอ แต่ส่งใดทมแล้วหวาดหวั่นทกคร้งนั่นคอความทกข์ ดังนั้นเราควรพอใจ
ื
ุ
ี
่
ิ
ี
ี
ี
ในส่งทตัวเองม แค่นั้นก็เพยงพอแล้ว