Page 4 - e-book นิทานหนูบ้านกับหนูนา
P. 4
ี
ื
ี
ี
่
ู
ี
พอเข้ามาในโพรงไม้ อาหารทหนนาจัดไว้อย่างดกลับมเพยงข้าวสาร ธัญพช
ี
ู
ี
ี
ื
่
ิ
และผลไม้เพยงเล็กน้อย ไม่ได้มอาหารน่ากินเหมอนทหนเมองคดเอาไว้
ื
ี
่
"โธ่ หนนาน้องพ นเธอกินอาหารพวกน้ไปได้อย่างไรกัน วัน ๆ ไม่เคยได้กิน
ี
ี
่
ู
ี
่
ี
ู
ื
ี
ี
ู
ของทดกว่าน้เลยหรอไร" หนบ้านหันมาถามหนนาด้วยสหน้าแสนห่วงใย
ี
ุ
"ฉันว่านก็ดแล้วนะพ อาหารแต่ละอย่างคณภาพด ๆ ทั้งนั้น ขนาดคนเมองยัง
่
ี
ี
ื
ี
่
้
ึ
่
ี
ู
ู
ี
มารบไปขายเลย" เสยงของหนนาตอบกลับแบบแผ่วเบา ด้วยความรสกอายทว่า
ั
อาหารนั้นไม่ถกใจแขกผู้มาเยือน
ู
ุ
๋
ี
ี
"เอาอย่างน้ เดยวเราเข้าเมองไปเทยวบ้านพกัน รบรองว่าจะมของกินคณภาพ
ี
ี
่
่
ี
ื
ั
ู
ี
ุ
ดมากมายให้เธอได้กินอย่างสขสบาย" พอหนนาพูดจบ ทั้ง 2 ก็กินอาหารแล้วเข้า
ี
ิ
ิ
ึ
ื่
ื
นอน เมอพระอาทตย์ฉายแสงมา พวกเขาจงออกเดนทางไปยังในเมองทันท
