Page 3 - 27155854_24155849_stratejik_plan_en_son_1
P. 3
Bastığın yerleri “toprak!” diyerek geçme, tanı:
Korkma, sönmez bu şafaklarda yüzen al sancak; Düşün altındaki binlerce kefensiz yatanı.
Sönmeden yurdumun üstünde tüten en son ocak. Sen şehit oğlusun, incitme, yazıktır, atanı:
O benim milletimin yıldızıdır, parlayacak; Verme, dünyaları alsan da, bu cennet vatanı.
O benimdir, o benim milletimindir ancak.
Kim bu cennet vatanın uğruna olmaz ki feda?
Çatma, kurban olayım, çehreni ey nazlı hilâl! Şüheda fışkıracak toprağı sıksan, şüheda!
Kahraman ırkıma bir gül! Ne bu şiddet, bu Canı, cananı, bütün varımı alsın da Huda,
celâl? Etmesin tek vatanımdan beni dünyada cüda.
Sana olmaz dökülen kanlarımız sonra helâl…
Hakkıdır, Hakk’a tapan, milletimin istiklâl! Ruhumun senden, İlâhî, şudur ancak emeli:
Değmesin mabedimin göğsüne namahrem eli.
Ben ezelden beridir hür yaşadım, hür yaşarım. Bu ezanlar ki şahadetleri dinin temeli-
Hangi çılgın bana zincir vuracakmış? Şaşarım! Ebedî yurdumun üstünde benim inlemeli.
Kükremiş sel gibiyim, bendimi çiğner, aşarım.
Yırtarım dağları, enginlere sığmam, taşarım. O zaman vecd ile bin secde eder-varsa-taşım,
Her cerihamdan, ilâhî, boşanıp kanlı yaşım,
Garbın afakını sarmışsa çelik zırhlı duvar, Fışkırır ruh-ı mücerret gibi yerden naşım;
Benim iman dolu göğsüm gibi serhaddım var. O zaman yükselerek arşa değer belki başım.
Ulusun, korkma! Nasıl böyle bir imanı boğar,
“Medeniyet!” dediğin tek dişi kalmış canavar? Dalgalan sen de şafaklar gibi ey şanlı hilâl!
Olsun artık dökülen kanlarımın hepsi helâl.
Arkadaş! Yurduma alçakları uğratma, sakın. Ebediyen sana yok, ırkıma yok izmihlâl:
Siper et gövdeni, dursun bu hayâsızca akın. Hakkıdır, hür yaşamış, bayrağımın hürriyet;
Doğacaktır sana va’dettiği günler Hakk’ın… Hakkıdır, Hakk’a tapan, milletimin istiklâl
Kim bilir, belki yarın, belki yarından da yakın.
Mehmet Akif ERSOY
1
