Page 25 - De Laatste Hof 03_Neat
P. 25
HUISNUMMER 25
24 1958 - 1971
De kinderen.
ZWARTE PLASTRONS
2 kinderen meisjes. De oudste noemde
Marianne van het andere weet ik de naam niet. Zieke militairen moesten ook een uniform
Guido de vader was beroepsmilitair. Na zijn dragen. We kregen een donkerblauw jasje, een
dagtaak stapte hij regelmatig voorbij ons huis wit hemd en een rode of zwarte das. Wie -
in zijn uniform waaraan mij voornamelijk zoals ik - lichamelijk iets mankeerde, droeg
opviel dat de kleur van zijn stropdas zwart was een rode das. Die "met zwarte plastron"
en dus anders dan het gebruikelijke kaki . Toen werden voor "gekken" versleten. Op een dag
ik mijn moeder eens een vraag stelde over zijn geraakte ik in gesprek met zo'n zwarte das. Hij
beroep i.v.m. zijn uniform antwoorde zij dat hij bleek een Waal te zijn en droeg zwart omdat
gelegerd was bij de zwarte plastrons. hij naar eigen zeggen "somnambule" was. Ik
ben het Franse woord voor slaapwandelaar
nooit meer vergeten. Herstellende zieken die fit
genoeg waren, konden zich kandidaat stellen
als Kamerwacht. Zo ontsnapte je voor drie
maanden aan kazernedienst. Niet terug moeten
naar Duitsland sprak me wel aan. Daarom trok
ik naar mevrouw de kolonel.
bron:
users.telenet.be/.../2004-05-18%20em%20gva.html
