Page 35 - Het Wespennest 1983-2007 zoemen 2 _Neat

Thuis beschikte ik over een eigen oscilloscoop het was een 2 kanaals Telequipment van

het jaar 1981. Het was voor mij in die tijd een hele investering geweest. In 1993 mijn
oscilloscoop was toen al wat gedateerd vroeg men van hogerhand of ik bereid was mijn
oscilloscoop even te gebruiken voor een meting aan een elctronic labeling apparaat

waar men voedingsproblemen bij ondervond. Het was misschien raar maar toch waar
hoe groot de firma toen ook was maar over een oscilloscoop beschikten men nog niet.
Na mijn goedkeuring te hebben gegeven reed Willy de chauffeur des huizes mij naar
huis om de oscilloscoop op te halen want de metingen vonden plaats in de Q.C.-

afdeling van het bedrijf. Aangekomen in een apart lokaal van de Q.C. was ook de
volledige bedrijfstop reeds aanwezig met name de algemene directeur de financiële

directeur de hoofdverantwoordelijke onderhoud en gebouwen en tot slot het hoofd
van de quality control. Nadat de meetopstelling was voltooid bogen zij zich
gezamenlijk over het te onderzoeken dilemma. Na de door mij uitgevoerde metingen
werd de vraag gesteld naar een eventuele oplossing voor het gestelde probleem. De

antwoorden hierop van de mij omringende personen waren goedkoop en van minder
degelijke aard. Toen vroeg men aan mij of ik een oplossing had en antwoorde dat ik de
spanning zou stabiliseren. Dit werd door het hoofd van de quality control gekelderd

met het argument veel te duur. Mijn antwoord was wel tot stand gekomen uit het oog
van de technische en perfectionistische kant van mijn persoon en niet van het
marketingprincipe. Volgens het hoofd van de quality control kwam het er op aan op
één centiem van een Belgische frank. Met dergelijk uitgangspunt was het wel heel

moeilijk om een hoogkwalitatief product te maken. Om die reden werd het mij ook
duidelijk dat ik op de print van het apparaat Elco’s had opgemerkt met een te lage
spanningsgrenswaarde ten opzichte van de voedingsspanning. Verder werd er om nog

een meting gevraagd maar hierop moest ik antwoorden dat mijn oscilloscoop hiervoor
niet geschikt was omwille dat het geen geheugenoscilloscoop was. Prompt nam de
algemeen directeur de telefoon en belde iemand op om eventueel een

geheugenoscilloscoop te brengen. Denkelijk was dit nep om indruk te maken op mij
want er kwam geen gevolg. Tot slot zei het hoofd van de quality control “William zou
u dit draadje eens aan de printplaat van het apparaat willen solderen” en overhandigde

mij een soldeerbout van Ersa met een koperen soldeerstift enigszins al wat krom door
oververhitting maar de punt was herschapen in een weerhaak (zie foto). De
soldeerstift was ook nog eens 4mm diameter en de print bevatte haarfijne
spoorbaantjes. Toen ik aan de operatie begon staarden vier paar ogen op mijn

uitvoerende handelingen zodanig dat hierdoor een deel van mijn zenuwstelsel van slag
raakte. Een van de vier vroeg of ze even buiten moesten gaan. Een klein gaatje van
concentratie kwam vrij en plots hing het draadje aan de print. Eigenlijk heb ik nooit

begrepen wat de hele bedoeling was van dit vertoon temeer dat de helft hiervan meer
op een show geleek dan op onderzoek. Mocht het hun bedoeling geweest zijn mij een
test te laten ondergaan voor eventueel een andere job dan waren er andere manieren.

De Cauwer William 2017