Page 12 - 1947 flipbook_Neat

Hij kwam recht op me af zo klein ik was leek het wel een reus. Tot mij

aangekomen zei hij waar woont u ventje ik ga eerst mijn dochtertje halen en zal u

dan meenemen en thuis afzetten. Ik kon geen woord uitbrengen ik stond als aan

de grond genageld doch initiatief bleef niet lang uit van zodra de man de koer over

was en uit het zicht verdwenen bundelde ik al mijn kleine krachten om de zware

schoolpoort te openen tot ik ertussen kon en zette het op een lopen richting

huiswaarts. Het was alsof de tijd even had stilgestaan want plots was ik

thuis en wie vonden wij daar vader tezamen met grote broer die was vergeten me

te komen ophalen.