Page 118 - MPFS Diwali E-Magazine 2022
P. 118
या
ओम ्पूणमद
- विेता सचिि पोरवाल
ु
आई श्रावरीिी वाट पाहत होती. बारा वरायांिी श्रावरी आई सांगू लागली, “फार पूवषी ज्यावेळी गुरुकल पद्तीने
ं
ं
ं
आता एकटीि सस्ार वगा्गला िायला लागली होती. णशक्र असायि, तावेळिी ही गोष्. गुरूच्ा आश्रमात
े
सांमगतलल सगळ ऐकन कररारी श्रावरी ते आता सतत राहून ज्ञानोपासाना करण्ासाठी णशष्य यत. असि एकिा
े
ं
ू
ं
ं
प्रश वविारून स्वतःला पटल तरि कररारी श्रावरी असा योगी वनतानि यांच्ा आश्रमातील णशष्य तांच्ासोबत
ू
े
े
ं
ं
लकीिा प्रवास ती पाहत होती. आि लक काय प्रशांिा िगलात फळ आरण्ासाठी गेला. णशष्य झाडावर िढन
भदडमार कररार आहे, या वविारात स्वयपाकािी काम फळ तोडत असताना ताच्ा लक्ात आल की वतथे
े
ं
ं
हातावेगळी करर एकाबािूला िालि होत. मधमाशांि पोळ आहे.फळ तोडताना झाड हललयाने
ं
ं
े
ू
ं
ं
ं
ू
े
'आई ssss' श्रावरीच्ा हाकने आई तदद्रतून बाहेर आली. मधमाशा उड लागलया होता.”
े
े
मुलांिी ऊिा्ग काही वेगळीि असते, घरात आली की “अर बापर…मग?”
ू
घराि वातावरर बिलवून टाकते. क्रभरापूवषीिी वनरव “ताने गुरुिींना ओरडन ताबद्दल सांगत सावध कल ं
े
ं
े
ु
े
शांतता कठलया कठ पळाली. आलया आलया श्रावरीने आणर तांना वतथून लांब िाण्ास सांमगतल. परतु गुरुिी
ु
आईला ममठीि मारली. आईनेही वतला िवळ घेत वतिा वतथून लांब िाण्ाऐविी अिून िवळ यत मधमाशयांना
े
ं
पापा घेतला. इतकी मोठी झालयावरही लकीि अस ममठी उद्दशून काहीतरी बोल लागल. थोड्ाि वेळात मधमाशा
ं
े
े
ू
े
ं
ं
मारर खूप सुखावून गेल वतला. शांत होऊन वनघून गेलया . णशष्य खाली उतरून आलयावर
ु
ं
्ग
ं
ं
्ग
“ए आई, आि की नाही आम्ाला पूरमि: पूरममिम ताने गुरूना वविारल, “ तुम्ी असा कठला मत् म्टला
े
ं
े
ू
ं
हा मत् णशकवला. मला ना पटलाि नाही हा मत्. बाईंना ज्यामुळ मधमाशया उडन गेलया?” गुरुिी म्राल तू
ं
वविारायि होत पर वेळ नसलयामुळ वविारताि आल आधी झाडावर िढ, मग मी तुला मत् सांगतो. ताप्रमारे
े
ं
ं
ं
े
नाही.” णशष्य पुन्ा एकिा झाडावर िढला. गुरुिी म्राल, आता
“काय बर नाही पटल माझ्ा रारीला?” अंतःकररापासून म्र की 'हे मधमाशयांनो मी तुम्ाला
ं
ं
“कस काय शक् आहे? आई, तूि सांग ना मला या काहीही इिा कररार नाही , तुम्ी सुद्ा माझ अदहत करू
ं
मत्ािा अथ्ग” नका.'
ं
ं
“ह.. या मत्ासबधी मी एक छानशी गोष् वािली आहे, “ए आई! काहीही अग..असा काही मत् असतो का?”
ं
ं
ं
ं
तीि आधी सांगते तुला.” श्रावरी अगिी खुशीत गोष् 'हा णशष्य सुद्ा हेि म्राला की हा मत् असू शकत
ऐकण्ासाठी खुिषीत बसली. आई अधून मधून अशा ज्या नाही. पर गुरुिी म्राल तू पूर्गपरे वनष्पट मनाने
े
गोष्ी सांगत असते ता वतला फार आवडत. काही वेळा मधमाशयांशी हे बोल आणर बघ. तांना हृियािी भारा
ं
तर दकती वेळ बोलत बसलो हेसुद्ा ता गोष्ींच्ा नािात कळते. अगिी हृियापासून वनम्गळतेने तांच्ाशी सवाि
ं
ं
ववसरायला होई. कर. णशष्याने गुरुिींनी सांमगतल तािप्रमारे कल आणर
े
्ग
अहो आश्य!! मधमाशा शांत झालया आणर तांनी
े
णशष्याला काही इिा कली नाही.
