Page 193 - THAMMASAT PRINTING HOUSE

เสียงโทรทัศนรายการที่คุนหูในทุกเชากับกลิ่นหอมกรุนของอาหาร ที่ชวนน้ําลายสอโชยมาถึงหนาหอง แตเทาของฉันกลับคอย ๆ เดินไปอยาง ชา ๆ ดวยไมอยากเจอคนขางลาง แตรูดีวายังไงก็หนีไมพน
“อาว ทําไมชาจังลูก รีบมากินสิ”
“คะแม” ฉันตอบ พรอมหยิบชีทมาวางไวที่โตะ “วันนี้สอบวิชาอะไรบาง”
“ก็มี...”
“แมวา จะวิชาอะไรเม็ดทรายก็ทําไดทั้งนั้นแหละ แมไมหวงเลย
ลูกแมเกงอยูแลว ทําไดแคไหนแคนั้น แตรักษาเกรดใหดีนะลูก เทอมสุดทาย ตองเก็บดี ๆ มหาลัยรัฐรออยู แมไมเอามอเอกชนนะ ถาลูกเขามอ...นี้ได แม จะภูมิใจในตัวลูกมากๆเลยแมรูลูกแม ทําไดสูๆ!”
มือฉันเข่ียขาวในจานไปมา ฟงคําพูดของแมไปเร่ือย ๆ
“...แลวน่ี ทําไมหนาโทรมแบบนี้ละลูก นอนดึกใชไหม”
“คะแม... พอดีหนูเครียดจนนอนไมหลับคะ วันนี้สอบวันสุดทาย ดวย หนูจะรอง...”
“จะเครียดทําไม ก็แมบอกอยู แคไหนแคนั้น อีกอยางถึงเครียดไป ลูกแมก็ทําไดอยูดี แมเคยกดดันลูกดวยเหรอ จริงไหม”
แมของฉันพูดพรอมเดินเอาถวยวิตามินมาวางไวตรงหนา
ฉันรูดีวาถึงฉันพูดไปแมก็ไมฟงอยูดี ไมสิ เรียกวาทุกคนในครอบครัว แทบจะไมฟงเลยตางหาก
185