Page 36 - thai_recitation_Neat
P. 36

บทอาขยาน  ชั้นประถมศึกษาปีที่ ๖










                          ขุนช้างขุนแผน ตอน ก าเนิดพลายงาม

       กลอนเสภา
                                          ่
                                    ู้
                                             ั
                  แม่รักลูกลูกก็รอยู่วารก                    คนอื่นสักหมื่นแสนไม่แม้นเหมือน
                                                                                              ั
           จะกินนอนวอนวาเมตตาเตือน                           จะจากเรือนร้างแม่ไปแต่ตว
                                ่
                                             ้
                                                                                        ู
                                                                                             ั
           แม่วันทองของลูกจงกลับบาน                          เขาจะพาลว้าวุ่นแม่ทนหว
                                                                                           ั
           จะก้มหน้าลาไปมิได้กลัว                            แม่อย่ามัวหมองนักจงหกใจ
                  นางกอดจูบลูบหลังแล้วสั่งสอน   อ านวยพรพลายนอยละหอยไห
                                                                                                    ้
                                                                                    ้
                                                                                             ้
           พ่อไปดีศรีสวัสดก าจัดภัย                          จนเติบใหญ่ยิ่งยวดได้บวชเรียน
                               ิ์
                                                                               ์
           ลูกผู้ชายลายมือนนคือยศ                            เจ้าจงอตส่าหท าสม่ าเสมียน
                                 ั้
           แล้วพาลูกออกมาข้างท่าเกวียน                       จะจากเจียนใจขาดอนาถใจ

                  ลูกก็ดูแลแม่แม่ดูลูก                       ต่างพันผูกเพียงวาเลือดตาไหล
                                                                                   ่

           สะอื้นร่ าอ าลาด้วยอาลัย                          แล้วแข็งใจจากนางตามทางมา

           เหลียวหลังยังเห็นแม่แลเขม้น                       แม่ก็เห็นลูกน้อยละห้อยหา


           แต่เหลียวเหลียวเลี้ยวลับวับวิญญาณ์   โอ้เปล่าตาต่างสะอื้นยนตะลึง
                                                                                         ื


                                                                                                               พระสุนทรโวหาร (ภู่)
   31   32   33   34   35   36   37   38   39   40   41