Page 2 - เทคโนโลยีอวกาศ พว31001
P. 2

ใบความรู้

                                                  เรื่อง เทคโนโลยีอวกาศ

              ความหมายของเทคโนโลยีอวกาศ

                                                            ู่
               อวกาศ หมายถึง อาณาบริวเวณอันกว้างใหญ่ที่อยเลยชั้นบรรยากาศของโลกออกไป  ไม่สามารถระบุ
                                                           ี่
              ถึงขอบเขตได้อย่างชัดเจน  โดยปกติอวกาศเป็นทว่างเปล่า  มีความหนาแน่นน้อย  การศึกษาความรู้
                                               ู้
              เกี่ยวกับอวกาศจ าเป็นต้องใช้ความร เครื่องมือ และกลวิธีทางวิทยาศาสตร์มาประยุกต์ปรับใช้ให้เกิด
              ประโยชน์

                                 ดังนั้น  เทคโนโลยีอวกาศ จึงหมายถึง ระเบียบการน าความรู้ เครื่องและวิธีการต่าง

              ทางวิทยาศาสตร์มาปรับใช้ให้เหมาะสมกับการศึกษาทางด้านดาราศาสตร์  และอวกาศ  ตลอดจน

              สามารถน ามาประยุกต์ใช้ให้สอดคล้องกับทรัพยากรธรรมชาติ  และการด ารงชีวตของมนุษย์ด้วย  เช่น
                                                                                       ิ
              การน าเทคโนโลยีอวกาศมาใช้ส ารวจและตรวจสอบสภาพอากาศของโลก เป็นต้น

                ความก้าวหน้าของเทคโนโลยีอวกาศ
                                  ในห้วงอวกาศอันแสนกว้างใหญ่มีปรากฏการณ์ต่างๆ เกิดขึ้นมากมาย มนุษย์บนโลกได้

                                      ์
              แต่เฝ้าสังเกตปรากฏการณต่างๆ เหล่านั้นจากท้องฟ้ าสีคราม ทั้งสุริยุปราคา จันทรุปราคา หมู่ดาว
              มากมาย ผีพุ่งไต้ ดาวตก และอีกมากมายนับไม่ถ้วนชวนให้มนุษย์รุ่นต่อๆ มาสืบต่อการสังเกตการณ์บน

              ฟากฟ้า ค้นหาความลลับเกี่ยวกับอวกาศ วัตถุต่างๆ ที่ปรากฏอยู่บนท้องฟ้ าค้นหาความลี้ลับเกี่ยวกับ
                                  ี้
              อวกาศ วัตถุต่างๆ ที่ปรากฏอยู่บนท้องฟ้ า การศึกษาในภาควิชานี้เป็นส่วนหนึ่งของวิชาวิทยาศาสตร์ท ี่

              เรียกว่า วิชาดาราศาสตร์ วิชานี้ถือก าเนิดเมื่อ 5,000 ปี มาแล้ว นักดาราศาสตร์รุ่นแรกเป็นชาวอียิปต์

              และชาวบาบิโลเนีย

                                 นักดาราศาสตร์ คือ นักวิทยาศาสตร์ที่ศึกษาวัตถุในท้องฟ้ า นักดาราศาสตร์ได้พยายาม

              ศึกษาท้องฟ้า โดยสังเกตการเคลื่อนที่ของดวงจันทร์และโลกในสมัยก่อนนักดาราศาสตร์มีความเชื่อ

              ต่างๆ กัน บางกลุ่มก็เชื่อว่าโลกแบนราบ บางกลุ่มก็เชื่อว่า โลกเป็นศูนย์กลางของเอกภพและมีดวง

              อาทิตย์ ดวงจันทร์ และดวงดาวต่างๆ เคลื่อนที่รอบโลก

                      การศึกษาดาราศาสตร์ เริ่มต้นอย่างจริงจังในสมัยกรีก พโตเลมี นักดาราศาสตร์ผู้ยิ่งใหญ่ของกรีก

              เชื่อว่าดาวเคราะห์ต่างๆ ดวงจันทร์ และดวงอาทิตย์โคจรรอบโลกเป็นวงกลม ความเชื่อนี้เป็นทยอมรับ
                                                                                                    ี่
              กันนานถึง 1,700 ปี ต่อมา นิโคลาส คอปเปอร์นิคัส นักดาราศาสตร์ชาวโปแลนด์ได้เสนอความคิดว่า

              ดวงอาทิตย์เป็นศูนย์กลางของระบบสุริยะ แต่ความคิดของเขาเป็นที่ยอมรับหลังจากที่เขาตายไปแล้ว

              เกือบ 100 ปี
   1   2   3   4   5