Page 52 - MAKSİMUM BİZ | TEMMUZ 2022

Keşif
asfalt köy yolundan yürüyoruz. Hızırşah’ı geçtikten sonra kısa bir kahve ve çikolata molası verdik. Manzaramız, zaman zaman bir vadi içerisinde ormanlık alanlar, zaman zaman da heybetli kayalar oluyor. Arada kısa molalar verip, kırmızı beyaz işaretleri takip ettik. Rota işaretlemeleri çok iyi ve sık yapılmış. Bu nedenle işaretleri kaçırma gibi bir durumunuz olmuyor. Akşam üzeri saat 4 gibi Domuzçukuru’na vardık.
Domuzçukuru’na yalnızca yürüyerek veya tekne ile ulaşım mümkün. Araç ile ulaşım bulunmadığı için de hâlâ çok güzel bir koy. Bu koyda internet çekmiyor, telefon da çok kısıtlı bir yerinde çekiyor. Bu koyun yarısı şahıslara diğer yarısı ise kamuya ait. Koyda bulunan tesis, 90’lı yılların başında çıplaklar kampı, daha sonra da otel ve yatlar için eğlence mekânı olarak kullanılmış. 2000 yılında ise faaliyetine son vermiş.
Kamp alanımızı kamuya açık olan alana kurduk. Ertesi gün sabah
6 gibi uyanıp kampımızı toplayıp
yola çıktık. İrili ufaklı 7-8 koya inip çıktık. Ulaşıma kapalı bu alanlarda, dalgaların kıyıya vurduğu çöpler nedeniyle her yer çöp doluydu. Plastik sandalyeler, ayakkabılar, yatlar için tasarlanmış mini buzdolapları...
Aklınızın ucundan bile geçmeyecek her türlü çöple,
koylar ağzına kadar doluydu. Çöplerin üzerinden yürümek zorunda kaldık. Bir çöpü çöp kutusuna attığımızda vicdanımız rahatlasa da aslında asıl serüven çöpe atıldıktan sonra başlıyor ve insanların hiç gitmediği doğal ortamlarda bile durum gerçekten içler acısı...
Bu rota boyunca en zorlayıcı
kısmı deniz seviyesinden yaklaşık 600 -700 metre çok dik bir irtifaya çıkıp Kızıldağ’a doğru tırmandığımız bölümdü. Patika çok dik bir şekilde açılmıştı. Kamp yükü ile birlikte dizlere ve bele çok fazla yük veriyordu. Bastonsuz
50 | maksimumbiz