Page 45 - LCWLIFE7-TR

“Her gün yatmadan duş aldır, uyut.”
“Besle, aktivite yaptır, uyut.”
“Rutin, rutin, rutin...” Her kitapta yazan aynı şeydi. “Bebeklerde rutin önemlidir.”
“Kolaymış” dediğimi dün gibi hatırlıyorum. Hamilelik
sürecimi de rahat geçirip pilatesime ve gezmelerimize devam ettiğim için her şey gözüme çok kolay görünü- yordu.
Hatta, hiç unutmuyorum; bir arkadaşım hamileliğinin sonlarına doğru, “Hazır ol, zor bir dönem seni bekliyor.” demişti. İçimden “Ne kadar zor olabilir ki?” demiştim.
Ne kadar zor olabilir ki? Ben hazırdım.
O zamanlar bilmiyordum tabii; her anne kendi kitabını yazarmış.
Gerçeklerle yüzleşmem çok geç olmadı.
Bebeğimi kucağıma aldığım ilk andan itibaren her şey bambaşkaydı. Kabul ediyorum, ilk dört ay çok çok zordu. Kitaplarda bahsedilen şeyler, uygulamalar, hiç de kolay değildi. Üstelik, kolik bir bebekle uğraşıyordum ve sanki hayat hep böyle olacakmış gibi geliyordu. Zordu; ama bir taraftan da büyüleyici bir yanı vardı. Zamanla o da biz de rahatladık, rahatladıkça da her şey kolaylaştı.
Derler ki “Bir bebekle birlikte bir anne doğarmış.”
Gerçekten de öyle oldu, bebeğimle birlikte yeniden doğduğumu hissettim. Ona bir şey öğretirken ben de ondan yeni şeyler öğreniyor ve birlikte büyüyor gibiydik. Ondan ilk öğrendiğim, aslında bana tekrar hatırlattığı şey, koşulsuz güven olmuştu. Bana, bize güveniyordu; bunu derin bakışlarıyla, içten gülümsemesiyle öyle güzel gösteriyordu ki... Koşulsuz güvenini ve koşulsuz sevgi- sini... Küçücük varlığıyla kocaman doldurdu hayatımızı. “BEN”cilik öyle bir “BİZ”e dönüştü ki hayat eskisi gibi de- ğildi artık...
Sanırdım ki sadece ikizlerde olur, birinin canı acıdığın- da diğerinin de canının acıması... İşte annelik, tam böyle bir şey. Öyle görünmez bir bağ oluşuyor ki aramızda söz- cüklere gerek kalmıyor bazen. En derinden hissediyoruz hissettiklerini.
“Üç kişi mi olacağız?” derken, şimdi dört kişi olduk. İlk bebeğimin bana öğrettikleri ile daha deneyimli daha
marizing it to me, and I was reading a book and summa- rizing it to him. We were relaxed when we read and had comprehensive knowledge of the theory of things to do.
“Make it take a shower every day, make it sleep.” “Feed, make it do activity, make it sleep.”
“Routine, routine, routine...” It was the same thing in
every book. “Routine is important in babies.”
I remember as yesterday that I said “Easy“. Everything seemed very easy to me, because I had a comfortable pregnancy process and continued with Pilates and our
tours.
In fact, I never forget; a friend of me said to me towards
the end of her pregnancy, “Be prepared, a di cult period is waiting for you.” I said to myself “how di cult it can be”.
How hard can it be? I was ready.
I did not know then; every mother writes her own book. It was not too late for me to face the facts.
Everything was di erent from the rst time I took my
baby on my lap. I accept that the rst four months were very di cult. The things mentioned in the books and the applications were not easy at all. Moreover, I was deal- ing with a colic baby and it seemed that the life would always be like that. It was di cult; but on one side there was a fascinating side. In time it and we were relaxed, everything was easy as we relaxed.
They say, “A mother is born with a baby.”
It really happened just like that, and I felt as if I was born again with my baby. While I was teaching it something, I was also learning new things from it and we were growing up together. The rst thing I learned from it, in fact what it reminded me, was unconditional trust. It trusted me, us, and it was showing us with deep looks and a sincere smile so well... Its unconditional trust and unconditional love... It lled our lives with its tiny presence. “I” turned to a “WE” such that the life was not like before anymore...
I thought that it happens only in twins; when someone hurts and the other also hurts... That’s exactly what the motherhood is like. There is such an invisible bond be- tween us that sometimes we do not need words. They feel the deepest feelings.
When we say, “Are we going to be three persons?”, now
43