Page 50 - LCWLIFE7-TR

sağlık - health
tane de sen al.” diyor, “Yok, aç değilim.” diyorum; ama
ısrar ediyor. İçimden daha da sinirleniyorum.
Yemeğe daha çok var. Her zamanki alışkanlık. Abur cubur saati. Herkes yine bir şeyler yiyor, “Hayrola, yine diyette misin?” diye soruyorlar. Kısık bir sesle “evet” di- yorum. Bazılarına ise, ‘’hayır” diyorum. Biraz kararsızım. İnanmıyorlar tabii ki sürekli yenilenen ve bozulan diyet- lerime, “Bu sefer başaracaksın!” diyorlar imalı bir gülüm-
semeyle...
Öğle yemeğinde diyet menüsünü almaya karar ver-
dim. Görüntüsü iştahımı kaçırdı. İyi bir şey herhalde bu.
Yemeden iştahımın kesilmesi.
Bilmiyorum dışarıya çıkıp bir fastfood, döner ya da dü- rüm tantuni mi yesem?
Çok mutlu olurdum. Yok yok dayanmalıyım. İlk gün karmaşası sanırım. En iyisi diyet yemek yiyeyim. Haşlan- mış sebzenin üzerine bir kâse yoğurt. Yedim mi yeme- dim mi anlamadım. Hala açım; bu yiyecekler benim bün- yemi doyurmuyor. Bu diyet şimdiden mutsuzluk veriyor. Vazgeçsem mi acaba?
Yemekten hemen sonra kan şekerim düştü sanırım; bayılacak gibi oldum. Ekmek, pilav yemedim. Sanırım ondan oldu. Neyse ki tecrübeliyim eski diyetlerden. Bir elma yedim daha da acıktırdı beni. Geçmedi açlığım. Kü- çük bir çikolata veya tatlı yesem kesin geçerdi :((
Akşamı zor ettim, hiç çalışamadım yemek düşünmek- ten. Hiç kimseye diyet yaptığımı söylemeyeceğim, yar- dım istemeyeceğim... O kadar çok açım ki eve kendimi zor attım kendimi...
Salata yiyeceğim. Eyvah! Evdekiler yine döktürmüş, sofrada her şey var. Ne yapacağım şimdi? Dayan... Ben aç değilim...
“Sadece salata yiyecektim” dedim, “Hasta olursun, çok kötü görünüyorsun” dediler. Hemen ikna oldum di- yeti yarın yapmaya karar verdim.
İradesizim. Utanıyorum.
YİNE BAŞARAMADIM, yediklerimi yazmıyorum bile... ACİLLL DİYETİSYENE GİDECEĞİM...
BELKİ ÇARE OLUR.
gry.”, but she persists. I’m getting more nervous sneaky. There’s too much time to eat. It’s usual habit. Time for junk food. Everyone is eating something again, they are asking, “What’s up? Are you on a diet again?” I say “yes” in a low voice. And I say someone of them, “no”. I’m a bit hesitant. They do not believe, of course, in my constantly renewing and going off diets, with an implied smile they
say, “This time you will succeed!”...
At lunch I decided to take the diet menu. Its view put
off.
That’s probably a good thing.
Losing my appetite without eating. Idonotknow,ifIgooutandeatafastfood,adönerke-
bab or a wrap tantuni?
I would be very happy. No, no. I must endure. I guess it is
the first day’s chaos. It is best if I eat the diet meal. A bowl of yogurt over a boiled vegetable. I did not understand whether I had eaten or not. I am still hungry. These foods do not feed my body. This diet is already giving unhappi- ness. Do I give up?
I think my blood sugar went down immediately after the meal; I feel like I will fall faint. I did not eat bread, rice. I think it was for that reason. Fortunately I am experienced from former diets. I ate an apple and it made me much more hungry. My hunger did not satisfy. If I ate a small piece of chocolate or dessert, it would definitely satisfy:((
Somehow the evening did not come, I never worked, because I was thinking of meal. I will not say anybody that I am on a diet, I will not want to help... I am so hungry that I came to home hardly.
I will eat salad. Oh no! My parents cooked delicious meals, there is everything at the table. What am I going to do now? Endure... I’m not hungry...
I said, “I would only eat salad,”. They said, “You may get sick, you look very bad.” I was convinced at once and I de- cided to make the diet tomorrow.
I’m weak-minded. I am ashamed.
I COULD NOT SUCCEED AGAIN. I do not even write what I ate...
URGENTLY I WILL GO TO A DIETICIAN... HE MAY BE A REMEDY
48