Page 95 - LCWLIFE11-TR

Duygularını sözcüklerle anlatmalarına yardımcı olmamız hem duygularını tanımalarına hemde rahatlamalarını sağ- lar. Çocuğun hissedip ifade edemediklerini kendi sözle- rimizle ona aktararak iletişimi başlatabiliriz. Üzüntüsünü açığa vurmayan bir çocuğa, “Seni üzgün görüyorum, seni üzen şey nedir?” diyerek, duygusunu tanımlar ve anlatma- sını sağlayabiliriz. “Evet, üzgünüm; ama konuşmak istemi- yorum.” demesi bile yeterlidir. Çünkü, siz ona, “Seni anlı- yorum ve duygularına saygı duyuyorum.” mesajını vermiş olursunuz.
Oysaki anne baba olarak, “Senden nefret ediyorum.” di- yen çocuğumuza genellikle “Çok ayıp, insan annesinden nefret eder mi? Bir daha duymayayım.” deriz. Aslında, söy- lemek istediği gerçek şeyi duymadan onu bastırmış oluruz. Oysaki onun yerine, “Seni kızdıracak bir şey yapmışım.” ya da kısaca, “Sen bana kızmışsın.” Demek, çocuğunuzu anla- dığınızı gösterir ve anlaşıldığını hisseden çocuğun kızgınlık duygusu söner. Böylece, kendisini anlayan birine daha sı- cak daha ılımlı ve daha saygılı davranır.
Çocuğun duygusunu anladığımız gibi “ben dili”ni kullana- rak, kendi duygularımızı da dile getirmeye başladığımızda aile içi güvenin temelleri atılmış olur. Çünkü, çocuk anne- sinin ve babasının robot değil, kendisi gibi üzülebilen, uta- nabilen, sinirlenebilen gerçek bir insan olduğunu farkeder.
Aynı ev içinde birbirini anlamayan yabancılar gibi olmak- tan kurtulmanın yolu, duyguları açık ve dürüst bir şekilde ifade etmekten geçer.
Helping them with voicing their feelings provides them to not only identify their feelings, but also to re- lax. We can start with communication by transferring his/her feelings, which our child cannot express, in our words. We can de ne and make the child, who doesn’t reveal his sadness, tell his feeling by saying “I see you are upset, what makes you upset?”. He can say “Yes, I am; but I don’t want to talk about it.” and even this answer is enough. Because, you give the child “I understand you and really respect your feelings.” message.
However; as parents, we generally reply to our child who says, “I hate you.” as “Shame on you, does any- one can hate his mom? I don’t want to hear that again.” Actually, we just suppress what he really wants to say without even hearing. Instead; saying “I have made something to annoy you.” or simply “You are angry with me.” indicates that you understand your child; and feel- ing understood makes his anger disappear. So, the child starts to act more moderately and respectfully to you who understand him.
As we sympathize with our child, we can establish in- trafamilial trust when we start to voice our feelings by using “I language”. Because, the child makes out that his parents are not actually robots but real human beings who can be upset, ashamed and who can get angry.
The best way to get rid of being strangers who cannot understand each other in the same house is expressing feelings clearly and fairly.
Sevgilerle,
Best regards,
93