Page 61 - Grade 10 cornice

खुसी छु म

ु
ु
े
प्राणीमरा ठिक बेठिक छट्टराउन सकने र कही कररा सोचन सकने मेरो मनमरा कहहलेकराहीँ कसतोसमम शोच आउँछ भने ्यदद म मराछरा
क्षमतरा भएको प्राणी मराननस नै हो । मराननसको सोचराइ पनन भइददएकी भए मेरो जीिनको रूप नै िररएर बेगलै हुन्थ्यो। समुद्रको
े
ु
ँ
ँ
विचचत्रको हुनछ । ऊ जहहले पनन जे करराको बरारेमरा पनन सोचन गहहरराइमरा गएर त्यहराको भभत्री दुनन्यरालराई अझै नन्यरालेर हेन्त पराउँथेँ
सकछ । कवत मराननसहरू आफनो भविष्यकरा बरारेमरा सोचछन् भने म । जलभभत्रको त्यो छट्ै संसरारको एक हहससरा भएर बराचन पराउँथेँ ।
ु
ँ
कवतप्य मराननसहरू आफनो देशको उन्नवतकरा बरारेमरा सोचछन् । त्यहराको समुद्री रसको आननद उिराई समुद्रक छरालहरूसँग लुकरामरारी
ै
कवतप्य मराननसहरू भने आफनो ित्तमरानको बरारेमरा पनन सोचचरहेकरा खेलथेँ म । मराछरा भएर ्यसतो रमराइलो जीिन बराचन पराए तरापनन
ँ
ु
ु
ु
हुनछन् । मराननसको सोचराइको कनै सीमरा नै हँदैन । उनीहरूमरा जवत कनै मराझीको जरालमरा पो पनने हँ हक भन्ने डरले मलराई जहहले पनन
ु
ै
ु
बेलरा मन लराग्यो, त्यवत बेलरा जे करराकरा बरारेमरा पनन सोचन सकने क्षमतरा सतराइरहेको हुन्थ्यो । त्यस परानीबराट एकहछन पनन बराहहर आउन
ै
हुनछ । शोच भनेक हराम्ो विचरार, धरारणरा र हराम्ो कलपनरा हो । मेरो पराउँददनथेँ म । त्यसैले म मराननस भएकीमरा खुसी छ हकनहक म
ु
ु
मनमरा पनन धेरै विचरारहरू खेललरहेकरा हुनछन्। परानीबराहहर िरा परानीभभत्र दुिैवतर जरान सकछ । कतै कनै मराझीको
ु
ु
ु
ै
जरालमरा पनने हँ हक भन्ने नपर छन मलराई । त्यसैले खुसी छ म मरानछ े
ँ
म कहहलेकराहीँ सोचछ, ्यदद म चररा भइददएकी भए क हुन्थ्यो होलरा ? भएर बराचन पराएकीमरा ।
े
ु
त्यो खुलरा आकराशमरा आफनरा पखेटरा नि ँ जराई उडन पराउँथेँ । म सितनत्र
ँ
ू
े
भएर आिलराई जहरा जरान मन लराग्यो, त्यहीँ जरानथेँ । ममरावथ ्यसतो मराछरा र चररा त किल दुई प्राणी मरात्र भए । म त सम्य सम्यमरा
नगर र उसतो नगर भनेर पनन रोकटोक लगराइँदैन्थ्यो । म आिलराई अन्य प्राणीहरू भइददएकी भए क गथथें होलरा भनेर पनन सोचचरहेकी
ू
े
ु
े
ु
जे गन्त मन लराग्थ्यो, त्यही गथथें । मराननस भएपहछ त सभ्य भएर हुनछ । मलराई क लरागछ भने हरामी मराननस भएर जे कररा गन्त सकछौँ,
्त
बोलनुपछ भनेर चसकराइनछ । चररा भएकी भए म बरादलसँग लुकरामरारी त्यो अरू प्राणी भइददएकरा भए गन्त सकदैन्थ्यौँ । वििेक भएकराले
खेलदै ददनभरर रमराइलो गथथें । चररा हुनुकरा ्यवतकरा िराइदराहरू त छन् मराननसलराई सि्तश्ेषि प्राणी भनननछ । वििेक मराननसमरा भेट्ट्ने ्यसतो
ु
तर ्यदद म चररा भइददएकी भए हरािरा चलेर भहतकएको मेरो त्यो गुँड क्षमतरा हो, जुन अरू कनै प्राणीमरा भेट्ट्ँदैन । त्यसैले म खुसी छ र गि्त
ु
ँ
ददनददनै ननमरा्तण गनु्तप्थ्ययो । ्यदद कतै जङलवतर घुमन जरादरा पनन गछ मराननस भएर बराचन पराएकीमरा । हरामीले आफनो वििेक प््योग
ँ
ु
्त
कनै चसकरारीको परासरामरा पो पनने हँ हक भन्ने डरले सधैँ सतराइरहन्थ्यो गरेर अरू प्राणीकरा बरारेमरा सोचन ननक आिश्यक छ । मराननस भएको
ै
ु
ु
ु
मलराई । त्यसैले खुसी छ म मराननस भएर जजउन पराएकीमरा । त्यसरी करारण अरू प्राणीको रक्षरा गनु्त र उनीहरूलराई आफनै अिसथरामरा
छोटो सम्यमरा घर बदलदै चसकरारीको डरमरा त बराचनुपरेन नन मलराई। सितनत्र छरानडददनु हराम्ो कत्तव्य हो, जसले हरामीलराई सि्तश्ेषि प्राणी
ँ
कहीँ कतैबराट सप्त िरा अन्य पशु आएर अनडरालराई िटराइददने पो हो हौँ भन्ने असली अथ्त बुझराउँछ ।
ु
ँ
हक भनेर चचनतरामरा त बराचनुपरेन नन मलराई । त्यसैले खुसी छ म एक
ु
मराननस भएर जनम ललएकीमरा र मराननस भएर बराचन पराएकीमरा । – अरा्युश्ी गुरुङ
ँ