Page 182 - สนง.ศาลภาค 2 กฎหมาย ระเบียบ และบทความที่เกี่ยวกับการค้ามนุษย์ เล่ม 2
P. 182
บทสรุปผู้บริหาร
ปัจจุบันสถานการณ์การค้ามนุษย์ได้ทวีความรุนแรงขึ้นตามลําดับ ซึ่งการกระทําดังกล่าวนอกจาก
จะถือว่าเป็นภัยคุกคามร้ายแรงต่อสวัสดิภาพของมนุษย์ โดยเฉพาะอย่างยิ่งเด็กและสตรีแล้ว ยังพบว่า
ขบวนการค้ามนุษย์ยังมีความเชื่อมโยงกับการประกอบอาชญากรรมอื่นๆ โดยเฉพาะอย่างยิ่งมักจะ
ถูกใช้เป็นช่องทางในการหารายได้ให้แก่กลุ่มก่อการร้ายและองค์กรอาชญากรรมข้ามชาติ ด้วยเหตุนี้
ทั่วโลกจึงได้เริ่มหันมาให้ความสําคัญต่อการต่อต้านและปราบปรามกิจกรรมการค้ามนุษย์อย่างจริงจัง
และเพิ่มมากขึ้น
จากกรณีที่สหรัฐอเมริกาได้แถลงรายงานประจําปีเรื่อง สถานการณ์การค้ามนุษย์ ประจําปี 2557
ที่วอชิงตัน ดีซี เมื่อวันที่ 20 มิถุนายน 2557 เผยแพร่รายงานสถานการณ์การค้ามนุษย์ทั่วโลก 188 ประเทศ
ผลปรากฏว่าประเทศไทยถูกลดอันดับจาก Tier 2 Watch List ไปอยู่ Tier 3 ซึ่งเป็นอันดับต่ําสุด ร่วมกับอีก
23 ประเทศ รวมทั้งมาเลเซียด้วย หลังจากที่ไทยถูกจัดอยู่ใน Tier 2 ที่ต้องจับตามองมาก่อนหน้านี้ 4 ปี
แล้ว ในรายงานระบุเหตุผลว่าเป็นเพราะรัฐบาลไทยไม่ได้แสดงให้เห็นถึงความพยายามในการจัดการกับ
ปัญหาการค้ามนุษย์ รวมทั้งความล้มเหลวในระบบการสืบสวนตรวจสอบและตัดสินผู้กระทําผิด รวมทั้ง
การดําเนินคดีกับเจ้าหน้าที่ที่มีส่วนเกี่ยวข้อง แม้ว่าไทยจะมีการจับกุมและดําเนินคดีด้านการค้ามนุษย์ถึง
225 คดีก็ตามแต่ก็ยังไม่เพียงพอ กล่าวได้ว่าประเทศไทยเป็นทั้งประเทศต้นทาง ประเทศทางผ่าน และ
ประเทศปลายทาง สําหรับการค้าผู้ชาย ผู้หญิง และเด็ก เพื่อการบังคับใช้แรงงานและการบังคับค้าประเวณี
เหยื่อทั้งหลายมาจากประเทศเพื่อนบ้าน รวมทั้ง จีน, เวียดนาม, รัสเซีย, อุซเบกิสถาน, อินเดีย และฟิจิ
ซึ่งเข้ามาไทยเพื่อหางานทํา มีแรงงานอพยพประมาณสองถึงสามล้านคนในประเทศไทย โดยส่วนใหญ่
เป็นชาวเมียนมาร์ กัมพูชา และลาว เหยื่อค้ามนุษย์ที่พบในไทยส่วนใหญ่ถูกบังคับ ขู่เข็ญ หรือล่อลวงมา
บังคับใช้แรงงานหรือในธุรกิจทางเพศหรือค้าประเวณี เหยื่อการค้ามนุษย์เพื่อการบังคับใช้แรงงานในไทย
จํานวนมากมักถูกแสวงประโยชน์ในอุตสาหกรรมต่าง ๆ เช่น อุตสาหกรรมประมง การผลิตเสื้อผ้าราคาถูก
การทํางานในโรงงานต่าง ๆ เป็นต้น และงานรับใช้ตามบ้าน นอกจากนั้นยังปรากฏว่าบางคนถูกบังคับให้
ขอทานตามถนน
ในรายงาน TIP Report ระบุว่ามีความพยายามของการบังคับใช้กฎหมายต่อต้านการค้ามนุษย์
ยังถือว่าไม่เพียงพอเมื่อเทียบกับขนาดของปัญหาในไทย และที่สําคัญปัญหาการทุจริตคอรัปชั่นในทุกระดับ
เป็นตัวขัดขวางความสําเร็จของความพยายามนี้ นอกจากนี้ไทยยังประสบปัญหาการขาดแคลนผู้ทําหน้าที่
สื่อสารล่ามภาษาต่างชาติ อย่างหนักในหน่วยงานของรัฐ ส่งผลให้การระบุสัญชาติและการปกป้อง
เหยื่อการค้ามนุษย์ถูกจํากัดลงไปอีก
กล่าวสําหรับประเทศไทยแล้ว ได้มีการดําเนินความพยายามในมาตรการต่าง ๆ เพื่อป้องกันและ
ปราบปรามการค้ามนุษย์มาอย่างต่อเนื่อง โดยประกาศใช้พระราชบัญญัติป้องกันและปราบปรามการค้ามนุษย์
พ.ศ. 2551 และมีกลไกการดําเนินงานที่สําคัญตามกฎหมาย คือ กําหนดให้มีคณะกรรมการป้องกันและ
ปราบปรามการค้ามนุษย์ ต่อมาประเทศไทยได้ประกาศใช้นโยบาย ยุทธศาสตร์ และมาตรการในการ
ป้องกันและปราบปรามการค้ามนุษย์ เป็นแผนระยะยาว 6 ปี ตั้งแต่ปี พ.ศ. 2554 – 2559 โดยคํานึงถึง
สภาพปัญหารายงานการค้ามนุษย์และข้อเสนอแนะของสหประชาชาติ องค์การระหว่างประเทศที่เกี่ยวข้อง
และสหรัฐอเมริกา ในส่วนของข้อเสนอแนะต่อการแก้ไขปัญหาการค้ามนุษย์ สิ่งที่สําคัญที่สุดต้องเริ่มต้น
จากการศึกษาข้อมูล ระมัดระวังตัว และอาศัยความรอบคอบของผู้เสียหายด้วยเหตุที่การค้ามนุษย์
เป็นปัญหาที่มีความเกี่ยวข้องกับหลาย ๆ หน่วยงาน จึงควรมีการบูรณาการการทํางานร่วมกันอย่างจริงจัง
