Page 6 - Q8 -

5

บทที่ ๑

บททั่วไป

๑.๑ บทบาทอํานาจหนาที่ของอธิบดีผูพิพากษาภาค ๒

ตามพระธรรมนูญศาลยุติธรรม มาตรา 13 บัญญัติไววา ใหมีอธิบดีผูพิพากษาภาค ภาคละ
หนึ่งคนจํานวนเกาภาค มีสถานที่ตั้งและเขตอํานาจตามที่คณะกรรมการบริหารศาลยุติธรรมกําหนดโดย
ประกาศในราชกิจจานุเบกษากับใหมีรองอธิบดีผูพิพากษาภาค ภาคละสามคน ในกรณีที่มีความจําเปน

เพื่อประโยชนในทางราชการ คณะกรรมการบริหารศาลยุติธรรม โดยความเห็นชอบของประธาน
ศาลฎีกาจะกําหนดใหมีรองอธิบดีผูพิพากษาภาคมากกวาสามคน แตไมเกินหกคนก็ได
อํานาจหนาที่ของอธิบดีผูพิพากษาภาคและรองอธิบดีผูพิพากษาภาค ตามที่บัญญัติไวใน
พระธรรมนูญศาลยุติธรรม มาตรา ๑๔ มีอํานาจหนาที่ดังตอไปนี้
1) สั่งใหหัวหนาสํานักงานประจําศาลยุติธรรมรายงานเกี่ยวกับคดี หรือรายงานกิจการอื่น

ของศาลที่อยูในเขตอํานาจของตน
2) ในกรณีจําเปนจะสั่งใหผูพิพากษาคนใดคนหนึ่งในศาลที่อยูในเขตอํานาจของตนไปชวย
ทํางานชั่วคราวมีกําหนดไมเกินสามเดือนในอีกศาลหนึ่งโดยความยินยอมของผูพิพากษานั้นก็ได

แลวรายงานไปยังประธานศาลฎีกาทันที
นอกจากนี้อธิบดีผูพิพากษาภาคยังทําหนาที่ในฐานะผูพิพากษาผูรับผิดชอบราชการของศาล
ซึ่งตามพระธรรมนูญศาลยุติธรรม มาตรา 11 กําหนดใหมีอํานาจหนาที่ ดังนี้
1) นั่งพิจารณาและพิพากษาคดีใด ๆ ของศาลนั้นหรือเมื่อไดตรวจสํานวนคดีใดแลวมีอํานาจ

ทําความเห็นแยงได
2) สั่งคํารองคําขอตาง ๆ ที่ยื่นตอตนตามบทบัญญัติแหงกฎหมายวาดวยวิธีพิจารณาความ
3) ระมัดระวังการใชระเบียบวิธีการตาง ๆ ที่กําหนดขึ้นโดยกฎหมายหรือโดยประการอื่นให
เปนไปโดยถูกตอง เพื่อใหการพิจารณาพิพากษาคดีเสร็จเด็ดขาดไปโดยเร็ว

4) ใหคําแนะนําแกผูพิพากษาในศาลนั้นในขอขัดของเนื่องในการปฏิบัติหนาที่ของ
ผูพิพากษา
5) รวมมือกับเจาพนักงานฝายปกครองในบรรดากิจการอันเกี่ยวกับการจัดวางระเบียบและ
การดําเนินงานสวนธุรการของศาล

6) ทํารายงานการคดีและกิจการของศาลสงตามระเบียบ
7) มีอํานาจหนาที่อื่นตามที่กฎหมายกําหนด
คณะกรรมการบริหารศาลยุติธรรมไดกําหนดใหอธิบดีผูพิพากษาภาค ๒ มีอํานาจหนาที่
รับผิดชอบราชการศาลในสํานักงานอธิบดีผูพิพากษาภาค ๒ และยังมีอํานาจรับผิดชอบ ดูแล

ใหคําแนะนําในการบริหารราชการศาล และการพิจารณาคดีแกศาลจังหวัดและศาลแขวงในเขตอํานาจ
รวม ๑๓ ศาล ไดแก