Page 117 - Van Spruitenpad tot Centrecourt
P. 117
naar maart. De wintertennisers zullen dan op kwalitatief slechte ba nen in de winter moeten spelen. De verhuur zou daar best eens on der kunnen gaan lijden.
In september wordt besloten om er een deskundige van de KNLTB bij te halen en op basis daarvan binnen het bestuur een oplossing te zoeken.
Er is in het archief een weergave van de gang van zaken aangetrof fen, opgesteld door Leo Duursma, de groundsman van het park. Duidelijk komt tot uitdrukking dat de aannemer weinig benul heeft van het aanleggen van tennisbanen. De groundsman en de commis saris materiaal verschillen duidelijk van mening en de aannemer ge bruikt dit om deze twee tegen elkaar uit te spelen.
Als uiteindelijk wordt afgesproken wat er moet worden gedaan om de problemen op te lossen gebeurt dit nog maar half en wordt het probleem eigenlijk niet weggenomen. Ook de deskundige van de KNLTB constateert dat de gebruikte materialen niet goed zijn en de dikte van de gravel laag onvoldoende is. In oktober vindt het bestuur dat de zaak naar tevredenheid is opgelost. De aannemer zal, als com pensatie voor alle ellende, in het voorjaar 9 ton gravel gratis leveren. In de ALV van november 1989 wordt er door de groundsman op te ruggekomen. Het rapport van de KNLTB zal dan alsnog worden op gevraagd (dit is kennelijk nog niet binnen). De groundsman zal in ieder geval worden gevrijwaard van aantijgingen omtrent de kwali teit van de banen. Deze laten dus nog duidelijk te wensen over on danks het goedkeuren van de kwaliteit door het bestuur.
TENNIS (1988-1990)
De competitie voor 1988 is ingedeeld. Er zijn problemen met het eer ste en tweede team. Men kan niet samen door de deur. In het bestuur worden de betrokken leden gehoord. De principiële vraag komt weer aan de orde of de competitie spelers kunnen bepalen met wie zij in een team spelen. Het wordt uiteindelijk opgelost doch er heerst een gespannen sfeertje.
De zeggenschap van de technische commissie is nog steeds niet zo danig dat alle competitie spelers zich daarin schikken.
Er blijkt tijdens het open toernooi weinig eigen leden te hebben mee gedaan. Het open jeugdtoernooi blijkt een telkenjare terugkerend succesnummer te worden van de vereniging.
Aan de andere kant wordt geconstateerd dat een scheefgroei waar neembaar is in de verhouding van jongens en meisjes bij de mini's. De oudere maxi's (16 en 17 jarige) krijgen in dit jaar seniorfaciliteiten.
Voor de competitie van 1989 stapelen de problemen zich op. De één wil niet met die in een team, de ander raakt daar weer door van de
115