Page 21 - 20_LiryDram_2018

gdzie by wyraziciele woli społeczeństwa piętnowali czyjekolwiek bezeceństwa lub żądali niezaśmiecania ulic,
lub orderu
dla cechu elektrotechników-monterów.
I jeszcze tylko podaruj nam, Panie,
w długie zimowe wieczory
wycinki z gazet skrzętnie poskładane i wspominanie – wspominanie –
i szloch serdeczny w noce niedospane, i sen lekki.
A nad ranem: świeże, pocerowane skarpetki.
WACŁAW BOJARSKI ps. Czarnota (ur. 30 października 1921,
zm. 5 czerwca 1943 w Warszawie) – polski poeta czasu wojny należący
do pokolenia Kolumbów. W czasie okupacji studiował polonistykę na
tajnym Uniwersytecie Warszawskim. Był jednym z inicjatorów wydania
podziemnego miesięcznika kulturalnego „Sztuka i Naród”, którego został
drugim redaktorem naczelnym w styczniu 1943. Był autorem licznych
piosenek wojskowych i artykułów. Pisał pod pseudonimami: Jan Marzec,
Wojciech Wierzejewski oraz Marek Zalewski. W piosence Natalia
utrwalił pseudonim swojej narzeczonej i przyszłej żony. Dostał pierwszą
nagrodę za liryk prozą pt. Ranny różą w konkursie „SiN”. W latach
1942–1943 publikował szereg opowiadań. 25 maja 1943 r. wraz z Tadeuszem Gajcym
i Zdzisławem Stroińskim składał wieniec z biało-czerwoną szarfą pod pomnikiem Kopernika
z okazji czterechsetnej rocznicy śmierci astronoma. W czasie odwrotu został postrzelony przez niemieckiego policjanta. Na łożu śmierci wziął ślub z „Natalią” – Haliną Marczak, córką Michała Marczaka – historyka, bibliotekarza-archiwisty, etnografa, pedagoga i publicysty, związanego przez wiele lat ze zbiorami Tarnowskich na zamku w Dzikowie.
lipiec–wrzesień 2018 LiryDram 19