Page 17 - 11_LiryDram_2016

Sercu Ziemi
Napiąć ten łuk, niełuk – tęczę napiąć,
całą siłą woli ciągnąc za cięciwę
oczom czyimkolwiek niepochwytną. Wypuścić hen strzałę, niestrzałę – promień, mierząc celnie w tę niedostrzelną, a jakże ze wszystkich
lęków nam znaną tarczę. Niech odpryśnie gwiazda, z której może zrodzi się nadzieja
lub choćby mała najmniejsza uciecha,
tak potrzebna temu, co pomiędzy siódmym
a ósmym równoleżnikiem ludzko się szamoce, śpiesząc na każdą dobę tyle minut,
że ich w porę żaden zegarmistrz nie zawróci.
Moja gwiazda
Moja gwiazda
dla ciebie
świeci pełnym blaskiem.
Myśli wciąż o tobie jednakowo gorąco.
Na twój znak-niepokój gotowa puścić z parą najtwardsze lodowce.
Przedążyła pęd światła, zwyciężyła czas.
Rozprasza czający się nienawistny mrok.
Odwiecznie młoda i niepokonana, gdy pobłądzisz,
ześle
szybki promyk – dobrowskaz.
Irence
kwiecień–czerwiec 2016
LiryDram 15