Page 64 - 18_LiryDram-2018_d

Uta Przyboś
Wspominam Ginczankę
piękna jak dziki storczyk
z jasnością na czole
kształtna główka Kleopatry
roześmiana wtedy jeszcze
„agrafkami oczu” ogromnych „ostro wpięta” w świat tamten jeszcze przed...
jeszcze zanim...
z gibkim ciałem do walca z umysłem do wzlotów ale walec historii...
bo po głowach toczyły się bure poglądy bezkształtne
do kamienowania
nawet po głowach tych co pielęgnują kwiaty
gdyby gdyby...
nie potra ę sobie wyobrażać tej śmierci
ona sama zapisała świadectwo na urzędowym papierze najdłuższy jest nagłówek:
„Bedarfsanmeldung – Zapotrzebowanie”
prośba o żywność, mydło, ligninę...
i wełniane skarpety ciemnym tuszem stężałym
nie poprosiła o pióro
ale ulotniła się
ze skamieniałego świata
ZUZANNA GINCZANKA, właściwie Zuzanna Polina Gincburg (ur. 9 marca 1917 r. w Kijowie, zm. 1944 w Krakowie) – polska poetka pochodzenia żydowskiego. Należała do kręgu Skamandrytów. Najprawdopodobniej została rozstrzelana wiosną 1944 roku na terenie niemieckiego obozu koncentracyjnego KL Płaszów jako Zuzanna Gincburg.
Zbiory poezji: O centaurach (1936), Wiersze wybrane (1953), Udźwignąć własne szczęście (1991), Krzątanina mglistych pozorów. Wiersze wybrane / Un viavai di brumose apparenze. Poesie scelte (wersja dwujęzyczna polsko-włoska; 2010), Wniebowstąpienie ziemi (wiersze wybrane przez Tadeusza Dąbrowskiego, 2014), Wiersze zebrane (2014 i 2016), Mądrość jak rozkosz (wiersze wybrane przez Agatę Araszkiewicz, 2017).
62 LiryDram styczeń–marzec 2018