Page 77 - 18_LiryDram-2018_d

Pytasz, w jaki sposób realizuje się takie prace. Wszystko zaczyna się od identy kacji prze- strzeni, w której taka kompozycja będzie ist- nieć. Obraz 3D powstaje w realnej sytuacji, w związku z tym nie można sobie pozwolić na jakąkolwiek improwizację. Musi do nie- go być wykonany precyzyjny projekt malar- ski, uwzględniający kontekst wizualny real- nego otoczenia. Na początku trzeba wybrać najlepsze miejsce i określić wielkość malo- widła. Prace koncepcyjne zawsze poprzedza sesja fotogra czna. Zdjęcia są robione z wy- sokości, na jakiej znajdują się oczy stojącego człowieka (ok. 160 cm nad ziemią). Potem ma miejsce analiza i wybór najlepszego punk- tu obserwacji. Punkt ten warunkuje wszyst- kie późniejsze prace. W następnej kolejności przenosi się zdjęcie na podobrazie malarskie i w pracowni wykonuje dokładny obraz tego, co będzie przedstawiane na malowidle. Nie- jako uzupełnia się zdjęcie o nieistniejący jesz- cze obraz 3D. Obraz ten nie jest zniekształ- cony. Jest dokładnym odpowiednikiem póź- niejszych zdjęć właściwego malowidła. Malu- je się go żmudnie – wymaga to dużej wiedzy perspektywicznej i benedyktyńskiej cierpli- wości, ponieważ ważna jest hiperrealistycz- na precyzja. Dopiero po namalowaniu tego obrazu można przystąpić do pracy w tere- nie. Na początku mojej działalności związa- nej z malowidłami 3D przenosiłem linearny rysunek na posadzkę za pomocą perspekto- grafu – dosyć prymitywnego urządzenia wy- myślonego w dobie renesansu. To proces, w którym można się wiele razy pomylić. Dzisiaj maluję już bez użycia perspektografu, stosu- ję tylko odpowiednią siatkę perspektywiczną. Gdy są już naniesione wszystkie główne li- nie szkicowe, można przystąpić do malowa- nia. Sam proces realizacji jest dosyć trudny
ze względu na to, że w trakcie malowania nie do końca widzi się, który fragment jest malo- wany i co ten fragment akurat przedstawia. Szczególnie przy bardzo dużych malowidłach wszystko jest bardzo porozciągane i znie- kształcone. Dochodzi do tego gimnastyka, bo malarz musi się poruszać tylko po wyschnię- tych fragmentach malowidła. W pozycji klę- czącej odbywa się 90 procent procesu malo- wania. Wreszcie pojawia się sygnatura i ob- raz jest gotowy.
Na czym polega działanie takich obrazów 3D? Skąd bierze się w nich iluzja optycz- na?
– Sztuka 3D z reguły jest tworzona w miej- scach publicznych i twoje pytanie jest jed- nym z najczęściej zadawanych przez oglą- dających takie kompozycje. W internecie widzieli przecież takie zdjęcia, znają cza- sem wiele sławnych kompozycji 3D, ale bezpośrednio nigdy nie zetknęli się z takim malowidłem. Stojąc nad obrazem, są często skonsternowani, gdyż zupełnie nie wiedzą, o co artyście chodziło. Pytają, gdzie jest ten efekt 3D, dodając, że tu nic takiego nie wi- dać. Miała być jakaś dziura w ziemi, a oni widzą tylko obraz namalowany na płaskiej posadzce.
Oko człowieka i jego mózg nie da się zwieść. Człowiek postrzega anamorfo- zę jako płaski obraz. Są obrazy na su - cie, na ścianach, są na płótnie... Ten aku- rat jest namalowany na ziemi. Ludzie wi- dzą przed sobą ogromny zniekształcony obraz, po którym można swobodnie cho- dzić, tańczyć, biegać, ale nie wiedzą, jak się z nim obchodzić. Podprowadzam ich wtedy do tego szczególnego miejsca, jakim jest główny punkt anamorfozy, i wreszcie
styczeń–marzec 2018 LiryDram 75