Page 129 - 22_LiryDram_2019

może jej przyswoić? Tomik tu przywołany rzeczywiście znamionował pełniejsze wy- danie utworów, choćby z rękopisów poet- ki. Jak jednak wytłumaczyć jedną z ostat- nich publikacji wyboru jej wierszy, wyda- nych przez Port Literacki z okazji promocji dokumentu o Ginczance (zainicjowanego, co znamienne, przez włoskich twórców), re- klamowaną jako „powrót Ginczanki”? Poet- ka wraca przez prawie trzy dekady i wrócić nie może. Istnieje takie przekonanie, że kul- tury silne umieją dbać o swoje bogactwo, a mierne je wypierają, podlegając podrzęd- nym uzależnieniom. Gdy wraz z Sarmenem Beglarianem i Sylwią Szymaniak oraz ze- społem Muzeum Literatury przygotowywa- liśmy wystawę sztuki współczesnej poświę- coną Ginczance Tylko szczęście jest praw- dziwym życiem, właśnie chęć zerwania z owym „wiecznym powrotem” najbardziej nam przyświecała. Chcieliśmy pokazać, że Ginczanka jest obecna w przeżyciach
współczesnych artystek i artystów, w kata- logu piszą o niej najwybitniejsi polscy pi- sarze i intelektualistki. Tymczasem w bo- daj ostatnim wakacyjnym wydaniu week- endowym „Gazety Wyborczej” pewien zna- ny pisarz oznajmia, że odkrywa właśnie dla czytelników Ginczankę... Ręce opada- ją. To recenzja z niezwykłej, właśnie wyda- nej książki Marii Stauber, córki przyjaciółki Ginczanki, Lusi, zatytułowanej Musisz tam wrócić... No właśnie – to nie Ginczanka po- winna stale wracać, to ty musisz tam umieć wrócić – dla siebie oraz aby przemyśleć na nowo, jak tworzyć bogatą, atrakcyjną pol- ską kulturę.
Dziękuję za rozmowę i mam nadzieję, że ten wywiad będzie dowodem, że Gin- czanka wróciła do polskiej poezji na sta- łe, a odkrywanie jej na nowo będzie miało miejsce już tylko w sercach czytelników, którzy będą zachwycać się jej wierszami.
AGATA ARASZKIEWICZ – doktor nauk humanistycznych, historyczka literatury, krytyczka sztuki, działaczka feministyczna. Opublikowała monografię Wypowiadam wam moje życie. Melancholia Zuzanny Ginczanki (2001), zbiór esejów Nawiedzani przez dym (2012) oraz książkę Zapomniana rewolucja. Rozkwit kobiecego pisania w dwudziestoleciu międzywojennym (2014). Jest współinicjatorką umieszczenia tablicy pamiątkowej na domu przy ul. Mikołajskiej 26
w Krakowie, gdzie Ginczanka ukrywała się w latach 1943– 1944, odsłoniętej w stulecie jej urodzin 9 marca 2017 r. Opracowała i opatrzyła posłowiem tomik poezji Zuzanny Ginczanki Mądrość jak rozkosz (2017). Współzałożycielka Porozumienia Kobiet 8 Marca i członkini Rady Programowej Kongresu Kobiet, jest też inicjatorką i współtwórczynią belgijskiego Kongresu Kobiet oraz opiekunką naukową Uniwersytetu Trzech Pokoleń w Belgii. Mieszka w Brukseli.
styczeń-marzec 2019 LiryDram 127