Page 92 - LiryDram_17-2017

W recepcji piekła – Rozmowy
z diabłem
Maciej Serweta
Kiedyś modne było Morskie Oko, dziś Le Scandale. Najbardziej popularna dyskoteka... przepraszam, klub muzycz-
ny w Zakopanem. Wchodzi się do podziemi Hotelu Aries. A tam pomarańczowe światło gryzące w oczy bardziej niż siwy dym wy- pluwany z agregatów dymotwórczych. Wy- godne sofy i fotele ustawione w równych rzędach. Przed nimi stół przykryty czarnym suknem. Poczekalnia w domu uciech? Nie. To recepcja piekła.
Na pierwszy rzut oka niepozorna ksią- żeczka Leszka Kołakowskiego pt. Rozmo- wy z diabłem stała się punktem wyjścia do niesamowitego monodramu w reżyserii i wykonaniu Marka Wrony – aktora Teatru im. St.I. Witkiewicza w Zakopanem. Niesa- mowitego – albowiem Marek Wrona z wła- ściwą sobie nonszalancją w sposób ironicz- ny i dowcipny porusza kwestie dotyczące ludzkiej natury. Ludzkiej natury wystawio- nej na diabelskie pokuszenie. Interpretacja tekstu Leszka Kołakowskiego w wykona- niu Marka Wrony ma w sobie coś z lekko- ści, pozornej powierzchowności, jakby ce- lowo diabelski monolog miał się ślizgać po kwestiach zasadniczych dla ludzkiej natu-
ry. Bo i diabelska per dia jest najwyższej próby. Kluczenie, niedopowiedzenia, zwo- dzenie i namowa do złego – to sztandaro- we diabelskie atrybuty. A głównym moty- wem piekielnych rozważań jest ludzka py- cha i rozdęte do monumentalnych rozmia- rów ego.
Sama recepcja piekła to miejsce ciem- ne, zadymione, w którego tle przesuwa- ją się obrazy. A to wielki niekończący się hall z olbrzymimi kolumnami podtrzymują- cymi sklepienie, a to zdobna w ornamenty komnata czy wreszcie mury bliżej nieokre- ślonego zakładu przemysłowego... albo ja- kiejś masarni?
Podczas trwania spektaklu obok diabelskie- go monologu pojawiają się na scenie rzeczy i postacie niezwykłe. Jest ogień, pokaźna siekiera, wielki kawał mięsa i sporej wielko- ści garnek, a nawet rzeźnik oprawiający... tu już powiedziałbym za dużo.
Scenogra ę multimedialną do spektaklu przygotował zespół z Pracowni Multime- diów Instytutu Sztuki Uniwersytetu Opol- skiego: dr hab. Bartosz Posacki, mgr Michał Misiura, mgr Paulina Ptaszyńska. Muzyka została skomponowana przez Maxa Kowal-
90 LiryDram październik–grudzień 2017