Page 14 - 06_LiryDram

HANKA NOWOBIELSKA (prawdz. Jarosława Janina Fiutowska, 1912–1992) – wybitna poetka ludowa Podhala, urodziła się 11 maja 1912 roku
w Łużyczanach w powiecie Bóbrka na ziemi lwowskiej. W wieku dwóch lat,
po śmierci ojca, zamieszkała z matką
– Marią Łukasiewicz w Ludźmierzu,
a następnie w Białce, gdzie zdobywała wiedzę elementarną. Następnie pobierała nauki w Nowym Sączu, Warszawie
i Zakopanem w słynnej szkole dla dziewcząt, prowadzonej w Kuźnicach przez hrabinę Zamoyską.
W 1937 roku Jarosława Janina Łukasiewicz wyszła za mąż za
Józefa Fiutowskiego, znanego artystę budowlańca – absolwenta Szkoły Kenara w Zakopanem, i zamieszkała w domu przez niego zbudowanym, w pobliżu rzeki górskiej z widokiem na Tatry. Szum wody
i widok na góry stał się motywem i tłem wierszy poetki.
Niestety, w 1945 roku zmarł mąż Jarosławy Janiny pozostawiając
poetkę z trójką małych dzieci, 7-letnią Marią, 3,5 rocznym Jarosławem oraz siedmiomiesięczną Iwoną. Jedyną żywicielką rodziny została matka poetki ze skromną nauczycielską emeryturą. Jeszcze trudniej było wyżyć, gdy matka zmarła w 1955 roku. Wtedy poetce przyszło zmagać się ze wszystkim samej, zresztą z sukcesem, gdyż dzieci nie tylko odchowała, ale i wykształciła. Córka Maria została historykiem, Jarosław – księdzem, a Iwona – prawnikiem.
Poetka zmarła 3 lutego 1992 roku
i została pochowana na starym, białczańskim cmentarzu, nieopodal zabytkowego kościółka.
Do dziś żyje tylko najstarsza z dzieci Maria licząca 76 lat.
12 LiryDram
styczeń-marzec 2015
wartości ponadczasowych: wiarę w Boga i człowieka, walkę z cierpieniem i zwątpie- niem oraz różne aspekty miłości. Nazywa- liśmy ją „krzesnomatką”, bo taką była dla wszystkich, którzy ją spotykali: mądrą, po- cieszającą, usłużną swoimi wierszami oko- licznościowymi dla białczan i sympatyków jej poezji. Nie skarżyła się na swój trudny los, a troski skrywała za miłym uśmiechem dla każdego napotkanego człowieka.
W dobie, gdy czytelnika nużą długie teksty, akurat wiersz pomoże mu wzbogacić się in- telektualnie poprzez oszczędność, ale peł- nię i sztukę słowa.
Tak jak nasze oczy składają w całość szkieł- ka w oglądanym witrażu, tak i nasza wy- obraźnia musi złożyć słowa Hanki No- wobielskiej w obraz słowem malowany. Dostrzeżemy wtedy w jej wierszu coś z na- szego serca i życia.
W uznaniu zasług dla literatury i kultury Hanka Nowobielska otrzymała wiele na- gród i odznaczeń. Oto niektóre z nich: I na- groda w konkurskie poetyckim w Krakowie i Lublinie (1961, 1966, 1978), Złoty Krzyż Zasługi (1973), Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1988), Złota Odznaka Za Zasługi dla Gminy Bukowina Tatrzańska (1977).
Zasłużony Działacz Kultury. Najbardziej jednak ceniła sobie gratulacje i podzięko- wania przysłane od Ojca Świętego Jana Pawła II za dar poezji.
Pamięć o poetce przejawia się także w co- rocznym Gminnym Konkursie Recytator- sko-Gawędziarskim im. Hanki Nowobiel- skiej w Białce Tatrzańskiej, w którym bierze udział wielu uczniów szkół podstawowych i gimnazjów z terenu gminy Bukowina Ta- trzańska.