Page 96 - children040661
P. 96
“…จริงๆ ก็อยากรับตั้งแต่แรกแล้วล่ะ เพราะเป็นคนชอบท�าบุญ ชอบท�างาน
***รูปต้นฉบับไม่ชัด (จากปกสารสาร) ให้สังคม ช่วยคนด้อยโอกาส แต่ที่ยังไม่ตอบทันที... ประการแรก ถ้าผมรับแล้ว
ช่วยเขาไม่ได้ พลังไม่พอ เวลาไม่พอ ยังติดงานโน้นยังติดงานนี้ จะให้มารับงาน
ใหญ่อีกอันก็ไม่กล้า แต่จิตใจอยากท�า...
ประการที่สอง ผมมีโอกาสได้ไปเห็นโรงพยาบาลเด็ก เห็นความเดือดร้อน
ของผู้ปกครอง ที่กินเข้าไปในใจผม ที่ส�าคัญที่สุด ผมไปเห็นน�้าใจของคุณหมอ
พยาบาลเจ้าหน้าที่ทั้งหลายทั้งที่เกษียณไปแล้ว คนรุ่นใหม่ ผมไม่เคยเห็นกรรมการ
หาทุนที่ไหนที่มีกรรมการมากมาย แต่ช่วยกันคนละไม้คนละมือ ช่วงอายุตั้งแต่
๒๐ เศษไปจนถึง ๘๐ เศษนั่งอยู่ด้วยกัน ๖๐-๗๐ ท่านไม่ได้ถือศักดิ์ศรี ไม่ได้ถือ
อัตตา ช่วยกันคนละนิดคนละหน่อย ผมว่านี่คือพลังบริสุทธิ์...
ผมต้องเรียนว่าผมมีความดีใจเป็นอย่างยิ่งที่ผมได้เข้ามาท�างาน ได้เห็น
บุคคลากรทั้งหมดมีความทุ่มเทในการท�างานในหน้าที่อย่างเต็มความสามารถ
ไม่หยุดยั้ง ไม่ว่าจะเป็นการสัมนา เรียนต่อ การเรียนรู้วิวัฒนาการใหม่ๆ เพื่อที่จะ
ดูแลสุขภาพเด็กของเรา เยาวชนเราเป็นพื้นฐานของการพัฒนาประเทศ เยาวชน
วันนี้จะเป็นผู้ใหญ่ในอนาคตและเป็นอนาคตที่กว้างขวาง พวกเรามีอดีตที่กว้าง
ขวาง แต่มีอนาคตที่น้อยกว่าเขา เราก็ต้องช่วยให้เขามีอนาคตที่ดีมีความมั่นคง
ทั้งสุขภาพร่างกายสุขภาพใจ เป็นสิ่งส�าคัญที่ท�าให้เขาเติบโตเป็นพลังในสังคมเรา
ได้...”
(เหตุผล) ประการที่สามที่ผมรับ คือผมได้คุยกับคุณหมอเอ๋ว่าสถาบันฯ นี้
มีนามว่า สถาบันสุขภาพเด็กแห่งชาติมหาราชินี และจะถึงปีที่สมเด็จพระนางเจ้าฯ
ท่านจะเจริญพระชนม์ ๘๐ พรรษา ท�าไมเราไม่ท�าเรื่องนี้ถวายพระองค์ท่าน...”
ศาสตราจารย์ (พิเศษ) ดร.สุรเกียรติ เสถียรไทย
ประธานคณะกรรมการอ�านวยการ
การจัดหาทุนอาคารเฉลิมพระเกียรติ ๘๐ พรรษามหาราชินี
จำกวำรสำรสำนรักสำนฝัน ฉบับ……
96 97
