Page 4 - 5 YAŞ

Çocuğumuza “ REHBER” Olalım…

* Çocuğun olaylar karşısında doğal olarak gelişen duygularını, çocuğun
anlamasına, fark etmesine sabırla yardımcı olmalıdır.
* Çocuğa duygularının (neşe, mutluluk, öfke, korkma vb.) doğal olduğunu,
düşünce ve isteklerinin olabileceğini anlatmalıdır.
* Çocuk anne-babanın davranışlarını örnek aldığı ya da taklit ettiği için, anne-
babanın kendi duygu, düşünce ve isteklerini açıkça ifade edebilmesi çok
önemlidir. Anne-baba duygu, düşünce ve isteklerini uygun bir dille ifade
etmelidir. Böylece çocuk, kendisi de duygu, düşünce ve isteklerini rahatça ifade
edebilir.
* Çocuğa duygu, düşünce ve isteklerini anlatabilmesi için gerekli kelime
hazinesini kazandırmalıdır.
* Çocuğa öfke, üzüntü, mutluluk, korku ve kırgınlık gibi
temel duyguları günlük konuşmalarında telaffuz etmelidir.
* Çocuğa duygu ile duygusunu ifade ettiği davranış arasındaki
farkı anlatmalıdır. Örneğin: arkadaşı tarafından elinden
oyuncağı alınan çocuğa sinirlenmesinin doğal olduğu
anlatılmalı, ancak sinirlenmesi sonucunda arkadaşına vuruyorsa, vurmak yerine
duygularını kelimelerle anlatmasının doğru olduğu öğretilmelidir.
* Çocuğu duygu ve düşüncelerini ifade etmesi için cesaretlendirmelidir.
* Çocuğun duygu, düşünce ve isteklerini ifade etme çabasına duyarlı olmalıdır.
* Çocuğa kendini ifade edebilmesi için zaman tanımalıdır.
* Çocuğun sözünü kesmeden söyleyeceklerini bitene kadar dinlemelidir.
* Çocuğu dinlerken baş hareketleri, "hı-mm, evet, anlıyorum" gibi ifadeler
kullanarak çocuğun anlattıklarını takip ettiğini göstermelidir.
* Çocuğu dinlerken anne-baba kendisini çocuğun yerine (empati) koymalıdır.
Çocuğun hissettiklerini hissetmeye, gördüklerini görmeye, çaba sarfetmeli,
olaylara çocuğun dünyasından, onun gözüyle bakmaya çalışmalıdır.
Kısacası, çocuklar tüm olumlu ve olumsuz duygularını ifade etmeli. Amaç onları
bastırmak değil, çocuğun bu duyguları sağlıklı bir şekilde yaşamasını sağlamak
olmalı.
Bunu deneyimleyen çocuk kendini her zaman değerli hisseder.