Page 18 - ANTILL DGB

18 Antilliaans Dagblad Vrijdag 20 december 2019

Conny Fikse: Voelen en Spelen
In 2006 zette zangeres en toetsenist Conny Fikse voor het eerst voet aan Curaçaose
wal. Die eerste kennismaking met het eiland was een bevestiging dat dit de plek is waar
ze hoorde te zijn. Sinds die tijd is ze een vaste en zeer gewaardeerde kracht in de lokale
muziekscene. Haar open vizier, enorme repertoirekennis en oog voor wat het publiek
wil maakt haar geliefd. Maar er zit ook een andere kant aan haar bestaan: hard werken,
tegenslagen overwinnen en de helende kracht van een sterke familieband.

r zijn veel plek- Banjo in de handen. begon dat betaald spelen mijn
ken in de lokale Vond ik vreselijk leven te beheersen.”
Ehoreca die her- maar we speelden Tot aan 1996 leidt ze een
inneringen oproepen overal: in de kerk, soort dubbelleven: overdag
bij Conny Fikse. De maar ook op school werkt ze als receptioniste, ’s
Heeren waar ze haar en mijn vader regelde avonds het hele land door als
eerste Curaçaose optredens bij beken- achtergrondmuzikant. Nét op
optreden had, Le Clochard en de tv-shows als Stuif Es In en het moment dat ze besluit om
de warme band met Freddy Met 28 Liedjes het Land In van volledig van muziek te leven,
Berends en de themafeesten bij Ted de Braak. Muziek werd me slaat het noodlot toe. ,,In augus-
Kokomo. Mundo Bizarro, waar opgedrongen maar het was net tus had ik mijn baan opgezegd
we elkaar spreken, hoort ook in zo goed een verrijking. Dankzij en in oktober werd er borstkan-
dat rijtje thuis. ,,Ik heb hier zes die muziek kwam ik ook in ker bij mij geconstateerd. Dan
jaar lang gespeeld met Matthijs contact met Julian Coco, die bij valt er ineens heel veel weg.
Spaltman, misschien wel één ons gitaarles gaf. Mijn eerste Maar het heeft me ook veel
van mijn langstlopende ‘gigs’ kennismaking met een Cura- gegeven denk ik: ik ben sinds-
ooit. Als je in het muziekvak zit, çaoënaar was dat. Later ben ik dien uitstekend in staat om heel
dan is het belangrijk dat je ge- hem met Angel Salsbach nog minimaal te leven en het zette
zien wordt, zeker op Curaçao is eens op gaan zoeken, heel bij- me nog meer met de voetjes op Conny prijst het vrije karakter van de Curaçaose muziekscene. ,,We
zichtbaarheid de basis voor zonder.” de vloer. Inmiddels heb ik drie weten van elkaar waar we goed in zijn en we gunnen elkaar het
erkenning en waardering. Gita- Terwijl de rest van het gezin van mijn zusjes verloren aan werk.” FOTO DIANA HORST
rist Willem Blankenburgh kon- ook allemaal paardrijdt, legt die rotziekte, het heeft ons als
digde mij laatst aan als ‘een Conny zich volledig toe op mu- gezin nog hechter gemaakt. plekken kennen, mijn reper- het liep als een speer. Tekenend
instituut’. Toen moest ik wel ziek. Ze leidt een vrij onbezorgd Hoe cru het ook klinkt, ik hoop toire werd breder en ik leerde vind ik dat, die flexibiliteit en
even slikken: zo’n woord kun je bestaan, waarin ze gemakkelijk dat ik als eerste ga, ik wil nooit nog beter het publiek te ‘lezen’. vrijheid, gewoon voelen en
zien als een blijk van waarde- vrienden maakt met de mensen meer een familielid wegbren- Want dat is het belangrijkste spelen.”
ring, of hij vindt dat ik niet ben om haar heen, of dat nu de gen naar het graf.” van mijn vak: weten wat die Nu ze 58 is, doet Conny het
weg te sláán.” Niet voor de boeren van het platteland zijn of Met percussionist Matthijs mensen op het terras willen.” wat rustiger aan, maar het
laatste keer laat ze een bulde- de Molukse bewoners van de Spaltman ontwikkelt ze een Ze prijst het vrije karakter liefst speelt ze door tot aan
rende lach horen. ,,Ik hoop tóch nabijgelegen wijk. Na een vrij bijzondere band. In Nederland van de Curaçaose muziekscene. haar laatste snik. ,,Voor betaald
dat het het eerste was.” korte schoolcarrière vertrekt ze laat ze hem een paar keer mee- ,,Kijk, je hebt concurrentie, werk moet je zichtbaar zijn, je
Conny groeit op in een gezin op haar negentiende naar Isra- spelen in Big Bands en als hij competitie en collega’s. Ik heb overal laten zien. Daar heb ik de
met zeven kinderen, in het ël. ,,Ik heb daar drie maanden verhuist naar Curaçao blijft ze vooral heel veel fijne collega’s. energie niet meer voor. Er is
landelijke Teuge, tussen Apel- in een Kibboets gewerkt, dat contact houden met hem. Een We weten van elkaar waar we ook veel meer aanbod, ik snap
doorn en Deventer. Vader be- was alleen maar feest. In de jaar na zijn verhuizing hangt goed in zijn en we gunnen dat de keuze minder vaak op
stiert er een fabriek die paar- kantine stond een piano en daar Matthijs aan de lijn. ,,Hij nodig- elkaar het werk. Ik ben geen mij valt. Maar voor een jamses-
denvoer maakt en moeder is het stonden elke avond lokale muzi- de me uit voor een paar optre- ster in Latinmuziek dus die sie mogen ze mij altijd uitnodi-
bindmiddel van een heel hecht kanten te spelen. Een openba- dens op het eiland. Ik ging voor dingen schuif ik door naar gen, niets leukers dan dat.” Na
gezin. Muziek speelt in Conny’s ring vond ik dat: die mensen tien dagen, maar ik ben nooit anderen, maar mijn vrienden een uur vrolijk praten, valt ze
herinnering een allesbepalende stonden te jammen, terwijl ik meer weggegaan. Hier voel ik weten weer dat ik breed inzet- plots stil. ,,Mijn vader stierf
rol. ,,Ik weet niet beter dan dat alleen maar muziek van blad me thuis, ik denk dat onze lieve baar ben op Europese muziek. toen ik 14 was, dus hij heeft dit
we muziek speelden, ieder kind kon lezen. Terug in Nederland Heer echt een fout heeft ge- Heel organisch gaat dat alle- allemaal niet meegemaakt. Ik
kreeg verplicht pianoles tot z’n ben ik me daarop gaan concen- maakt door mijn wieg niet in de maal, net als samenspelen: weet niet of hij trots op me
zestiende en daarnaast mochten treren: muziek op gevoel spe- Cariben te zetten. Na een korte iedereen schuift aan zonder zou zijn, maar ik weet zeker
we dan nog een eigen instru- len. Via mijn broer kreeg ik een flirt met Jamaica kwam ik zo op gedoe. Mooi voorbeeld vind ik dat hij van boven met een brede
ment spelen, uitgekozen door eerste gig in Terwolde: dood- Curaçao terecht. Met Matthijs gitarist Henk Grooten: we had- glimlach naar me kijkt: de
mijn vader. Ik heb altijd het eng, in mijn eentje op piano en maakte ik meteen een vliegende den laatst een Janis Joplin- Conny van toen is niet veel
vermoeden gehad dat hij van zang. Maar ik sloeg me er door- start: we hadden veel werk en avond in 27, hij moest op het anders dan nu, ik doe wat hij
ons een Dixielandorkest wilde heen en het leverde heel veel ook muzikaal klikte het gewel- laatste moment invallen. Geen verwacht had dat ik zou gaan
maken: mij duwde hij een werk op: langzaam maar zeker dig. Van daaruit leerde ik alle probleem, hij voegde zich in en doen.”

Samen met haar familie won Conny (uiterst rechts) Percussionist Matthijs Spaltman speelt een belangrijke
Ze is regelmatig bij vrije jamsessies te vinden, hier bijvoor- de befaamde Gouden Stuiver in het razendpopulai- rol in Conny’s carrière, via hem komt ze uiteindelijk op
beeld met trombonist Martien van Haren. FOTO CISCA RUSCH re programma Stuif Es In. FOTO CONNY FIKSE Curacao terecht. FOTO CISCA RUSCH