Page 4 - Amigoe Aruba,Curacao

4 DONDERDAG
25 FEBRUARI 2016
Christel Cosijn (Breda,
1962) streek in 1992 neer
op Bonaire. Samen met
Richelle van den Dungen
Gronovius schreef ze onder
pseudoniem Rosee Benta-
na de jeugdthriller Black
Mamba. Haar dochter Niki-
ta (Bonaire, 1996) studeert
Toegepaste Psychologie aan
Hogeschool Leiden en woont
samen met haar vriend Er-
rol (Aruba, 1991) in Haar-
lem. Christel als moeder en
Nikita als overzeese dochter hond Wolf plat geknuffeld,
delen regelmatig in Amigoe
hun ervaringen met de le-
zer.
En hier zit ik dan achter
mijn laptop. Lichtelijk be-
duusd. Want zo heb je an-
derhalf jaar alleen digitaal den gemist van deze kost-
contact en zo heb je haar
gewoon een hele week in
3D om je heen. Vandaag is
Nikita aan boord van de Sa-
mur, een Siamese junk, om
net als vroeger, een dagje
mee te helpen met de toe-
risten. Dat geeft mij even
ruimte om te schrijven.
Vreemde maar mooie da-
gen achter de rug. Flarden
van verleden en heden we-
ven zich door elkaar tot een immers gewoon altijd al,
nieuwe dimensie.
Vrijdag stapt Nikita als
eerste de TUI-trap af. Ze
begroet haar wachtende ei-
landbroertjes Chip en Urs,
haar vader, nichtje Kelly
en ook Richelle. Dan loopt
Vincenzo Sangermano
Eglanteen E.J. Howell
Karoll J. Martijn – Kock
Siguëlly D. Kock
Catharina Z. Loefstok –
Henriquez
Antolin J.J. Webb
Rolando L. Brooks
Sr. Carlos E. Mastinez- Granados 21-02-2016
Ann L. Maxwell – Lynch
Ruperto E. Santana
Calisto F. Dirksz
Nicolina V. Peterson
Margarita Pinzon – Britten
Sr. Ruben P. Maduro
Edna M.P. de Palm – Newton 23-02-2016
Sra. Fabiana S. Maduro – Maduro23-02-2016
Josina C.J. Wientjes – Booi
Uitgevlogen
Om op te vreten!
ze naar mij toe. We kijken
elkaar aan. En dan ineens
zijn haar armen om me
heen. Ze begraaft haar ge-
zicht in mijn hals. Ik voel
haar even schokschoude-
ren, streel haar zijdezach-
te lange haren en knuffel
haar. Mijn meisje is weer
thuis.
De pasteichi’s op de air-
port hebben helaas niet op
haar gewacht, dus wordt de
koffer naar huis gebracht,
Nederland-bestellingen
uitgedeeld en haar winterse
out-fit verwisseld voor een
tropische. Hoezo, een lange
reis gehad? Op naar Playa!
Er mag geen seconde wor-
bare week.
Bij Cuba Compagnie zitten
Chip en Urs tegenover Ni-
kita. Ze fluistert tegen me,
wijzend op haar brothers-
from-another-mother: ‘Ei-
genlijk vind ik dit nu het
allerleukste.’ Ik slik even.
‘Ik begrijp helemaal wat
je bedoelt.’ Het komt uit
de grond van mijn hart. Je
moeder en je vader heb je
maar eilandbroertjes, die
zijn bijzonder. Hun onder-
linge band is enorm hecht.
Als het even kan zoeken ze
elkaar op, live of via inter- zonder veters bestonden,
net.
Terwijl ik wrapvulling
maak voor morgen op Klein
Bonaire, flitst ineens een
herinnering door me heen.
Op de Pelikaanschool zat
het drietal bij elkaar in de
klas. Bij juf Femke. Een
fantastische leerkracht met
oog en oor voor haar leerlin- barrel het Washington Park
gen. Femke was van de mu-
sicals. Ik ben vergeten wel-
ke rol Urs had, maar Chip
was dokter. En de meisjes
10-02-2016
10-02-2016
18-02-2016
19-02-2016
20-02-2016
21-02-2016
21-02-2016
22-02-2016
22-02-2016
22-02-2016
23-02-2016
23-02-0216
23-02-2016
23-02-2016
AMIGOE
moesten een scène spelen matrassen. Het leek wel een zelfgemaakte snacks leek len bij haar. En hoe meer de supermarkten gaat op-
waarin ze verliefd waren volksverhuizing, want tot geen einde te komen. van haar eilandfamilie ze leveren. Er is in elk geval
op dokter Chip. Ze moesten ieders grote vreugde, was ‘s Nachts sliep ik buiten. om zich heen heeft als ze nog veel plaats in haar kof-
hem jammerend achterna bijna heel Nikita’s eilandfa- Ik was niet de enige. Naar- eet, des leuker ze het vindt. fer. Genoeg voor oude en
lopen over het toneel. Ni- milie compleet. Een heerlijk mate de maan ’onderging’ Ergens is dat niet zo bij- nieuwe family & food-her-
kita weigerde pertinent. Na gezicht om ook de jongeren werden er steeds meer ster- zonder, want al eeuwenlang inneringen. Nu snel terug
het oefenen was ze dan ook weer bij elkaar te zien in ren zichtbaar. De golven wisselen mensen die bij el- de keuken in voor de hapjes
steevast woest op de juf om- hun jeugdomgeving. Zwem- sloegen stuk op het strand kaar horen eten met elkaar op Klein Bonaire. Eigenlijk
dat ze toch MOEST. mend, snorkelend, vissend, onder me, terwijl het uni- uit. Samen eten schept een kan ik nauwelijks geloven
‘Mam, Chip is mijn vriend- barbecueënd en pannenkoe- versum zich laafde aan ons band. En te midden van al dat Nikita echt meegaat
je, daar kan je toch niet ver- ken bakkend. Het beruchte geluk. die verbondenheid van food morgen. Het was stil van-
liefd op doen! En hij is niet Uno-kaartspel werd fana- Maar al schrijvend ontdek & family is Nikita is een ge- daag, weer zonder haar.
eens een echte dokter.’ Ze tiek gespeeld en natuurlijk ik nu ineens een patroon in zegend kind. Na deze week Maar de overhoopgehaalde
had helemaal gelijk, vond kwam ook het dominospel Nikita’s drukke vakantie- kan ze er weer helemaal te- koffer spreekt gelukkig
ik, maar wat konden we tevoorschijn. En er werd schema: Eten! Alles draait genaan. boekdelen. Wat mij betreft
eraan doen? Belangrijk was onderling heel wat afgedold om samen-zijn-en-eten-de- Ik ben ook benieuwd naar is Nikita zelf gewoon om op
dat haar ‘Nee, ik wil niet’, en gekroeld. Aan de stroom wat haar strooptocht langs te vreten.
werd gehoord en dat de
door haar aangegeven gren-
zen werden gerespecteerd.
Zeker door volwassenen.
Samen een rollenspel spe-
len toverde altijd een lach
op haar betraande snuitje,
want ik overdrijf nu een-
maal graag. In dit geval
speelde ik eerst juf Femke,
die haar natuurlijk de klas
uitstuurde naar juf Wilma,
het hoofd van de school.
Mam-juf-Wilma leerde Ni-
kita dat ze het recht had
haar grenzen aan te geven
en dat oplossingen vaak in
simpele dingen liggen. Ze
kon de confrontatie aan-
gaan of de situatie ontwij-
ken. Nikita bedacht toen
dat er weliswaar schoenen
maar dat je die best even
kon gaan zitten strikken op
het toneel, toevallig precies
op het moment dat iemand
als dokter Chip voorbij
komt.
Voor het kampeerweekend
op Slagbaai had ik een auto
gehuurd, omdat mijn oude
vast niet heelhuids zou ver-
laten. Aan de ingang van
het park waren onze mede-
kampeerders direct herken-
baar aan hun uitpuilende
achterbakken, afgedekt met
Losse
Verkooppunten
Amigoe di Aruba
S-chow Supermarket
Moko minimarket
Oranjestad
The Market Alhambra Mall