Page 21 - Amigoe May 30 & 31, 2014
P. 21

6 Vrijdag                                                                                                                                                                                                      aMigoe
       30 Mei 2014

Vuur, vlammen, Frente Obrero

  ‘Degenen die zich het verleDen niet kunnen
  herinneren zijn ertoe veroorDeelD dit te herhalen’

                                                                                                                                                                            Bovenaanzicht Punda en Otrobanda.

Vandaag is het 45 jaar na dato. Het waren de tragische,              Het Arbeiders Bevrijdingsfront op bezoek bij gouverneur Cola Debrot. Vlnr:                             Ministerie door de regering werd gebruikt voor het ver-
donkere uren van plundering en brandstichting. De                    Amador P. Nita, Debrot, Stanley Brown en Wilson Godett op 15 september                                 volgen van mensen die het niet eens waren met hun ge-
uren ook van de mythevorming rond 30 mei 1969. Tus-                  1969.                                                                                                  voerde beleid. Als kleine jongen heb ik dit alles met ei-
sen het puin ontmoeten twee vrienden elkaar. De ene                                                                                                                         gen ogen gezien en meegemaakt. Natuurlijk ben ik opge-
man komt net uit Punda en de ander heeft de afgelo-                                                                                                                         groeid met een innerlijke haat, veroorzaakt door wat er
pen uren in Otrobanda doorgebracht. “Hoe gaat het in                                                                                                                        werd uitgehaald met mijn vader, met mijn familie. Voor
Punda?”, vraagt de ene vriend belangstellend. De ander                                                                                                                      de ogen van mijn moeder en ons werd hij weggebracht
grijnst zijn tanden bloot en stroopt de rechtermouw van                                                                                                                     en opgesloten in de gevangenis van Koraal Specht. Dit
zijn shirt omhoog. Zijn arm is van boven tot onder ge-                                                                                                                      zonder enige uitleg. We moeten niet uit het oog verliezen
drapeerd met dure merkhorloges. “Ik ga deze even thuis                                                                                                                      dat Wilson ‘Papa’ Godett bokskampioen was van zowel
afgeven en dan kom ik natuurlijk weer terug.” Medebe-                                                                                                                       Curaçao als van de Nederlandse Antillen. Dus, als het
woners uit Otrobanda slepen inmiddels in een roes van                                                                                                                       moest, gebruikte hij ook zijn vuisten. De familie Godett
drank koelkasten, wasmachines, juwelen, etenswaren                                                                                                                          staat echter niet bekend om het bij zich hebben van
en door het intense vuur zwartgeblakerde dozen whisky                                                                                                                       belastende papieren noch met het hebben van wapens.
door de straten. Anthony Godett, partijvoorzitter van                                                                                                                       Altijd leven we naar eer en geweten en hebben nooit ge-
de FOL, de Frente Obrero di Liberashon 30 di Mei, blikt                                                                                                                     probeerd ons te verrijken ten koste van de gemeenschap.
terug op deze bijzondere dag die hij als jonge scholier                                                                                                                     In de vroege ochtend van de 30e mei 1969 kwam Amador
van elf jaar meemaakte.                                                                                                                                                     Poulo Nita mijn vader ophalen in zijn beroemde olijf-
door                                                                                                                                                                        groene open jeep. Bijna altijd reden Nita, Stanley Brown
Hans Vaders                                                                                                                                                                 en mijn vader samen rond in die jeep. Na 30 mei hadden
Als jongen van pakweg elf jaar was hij getuige van het oplaai-                                                                                                              ze ook altijd een Charles de Gaulle-pet op.
ende vuur, het verstikkende rookgordijn, de bedreigende zwarte,                                                                                                             Nita en mijn vader reden naar Post 4 en steunden daar
door de wind uitwaaierende wolken boven Punda en Otrobanda,                                                                                                                 namens de vakbond Algemene Haven Unie, oftewel de
het nagloeiende hout.                                                                                                                                                       Union General Portuario, de staking van de arbeiders
Pure woede                                                                                                                                                                  die op het terrein van de olieraffinaderij werkten. Ama-
Om tien uur die bewuste ochtend van de 30e mei hoorde hij het                                                                                                               dor Nita was secretaris-generaal en mijn vader de voor-
nieuws op het St. Thomas College waar hij in de vijfde klas bij                                                                                                             zitter van die vakbond. De arbeiders eisten gelijke lo-
de fraters zat: “Anthony, ze hebben je vader doodgeschoten bij                                                                                                              nen voor gelijke arbeid. Ze trokken richting Berg Altena,
Berg Altena.”                                                                                                                                                               richting Punda.Er heerste woede en onrecht, met deze
Anthony Godett: “Pure opgekropte woede, haat speelde de bo-                                                                                                                 uitbarsting op 30 mei tot gevolg. Ik zag Punda en Otro-
ventoon... Die lafaards, dat stelletje landverraders. De toenmali-                                                                                                          banda in brand vliegen. Later bezocht ik de mavo bij het
ge politieke partijen en regering hadden al van alles geprobeerd                                                                                                            St. Martinus College aan het Brionplein. Dat gebouw
om hem uit te schakelen. Mijn vader was een goede spreker,                                                                                                                  was niet uitgebrand, maar het lag naast het paleis van
een man met charisma. Ze hebben de hele tijd getracht om zijn                                                                                                               de bisschop dat wel tot as was gereduceerd. Mijn aan-
leven zo zuur, zo bitter mogelijk te maken, hem op te sluiten;                                                                                                              name op het katholieke college ging niet over rozen. Ik
doodschieten was hun ultimum remedium.”                                                                                                                                     denk dat het te maken had met de gebeurtenissen rond
“Niemand mocht het schoolterrein verlaten. Samen met een                                                                                                                    30 mei en de rol van mijn vader in dit verband. Uitein-
buurjongen zag ik kans om over het hek te springen. Thuis – aan                                                                                                             delijk werd ik – na een moeilijke test – toch tot die school
de Witteweg 57 – was het vrijwel uitgestorven. Paniek, informa-                                                                                                             toegelaten. Ironisch genoeg was ook het vlakbij gelegen
tie wat er eigenlijk precies was gebeurd ontbrak ten enenmale.                                                                                                              vroegere douanekantoortje aan het plein, later een snèk
Die avond laat gingen we bij onze grootmoeder in Stenen Koraal                                                                                                              en voor de meidagen favoriete ‘hang out’ van mijn vader
slapen.”                                                                                                                                                                    – geluk of niet – voor de vuurzee gespaard gebleven.”
Witte Nederlander
“De volgende dag naar de kliniek van Taams. Mijn vader was           Straatbeeld in die dagen.                                                                              Betere samenleving
door het oog van de naald gekropen. De operatie was naar tevre-                                                                                                             “Let wel, ik kom uit een eenvoudig gezin. Onze ouders
denheid verlopen, hoewel hij veel bloed had verloren.                                                                                                                       hebben ervoor gezorgd dat we allemaal een goede opvoe-
Jan Taams moet verschrikkelijk kwaad zijn geworden. Hij had                                                                                                                 ding kregen. We werken hard om ons doel voor een bete-
iedereen de operatiekamer uitgevloekt.                                                                                                                                      re samenleving te bereiken, met eerlijkheid, oprechtheid
Mijn vader is nooit een racist geweest. Voor hem stond de mens                                                                                                              en het opkomen voor degenen die het niet bepaald breed
altijd centraal zonder onderscheid des persoons te maken. Maar                                                                                                              hebben, de zogenoemde ‘have nots’. We zijn geworteld in
toentertijd leefden de verschillen, de discriminatie en diepe ran-                                                                                                          de Curaçaose bodem en samenleving. De geschiedenis
cune tussen blank en zwart nog sterk onder de bevolking. De                                                                                                                 heeft daarnaast bewezen, dat als je een van de Godetts
stakers wilden pertinent niet dat mijn vader werd geopereerd                                                                                                                uitschakelt, er altijd een ander opstaat.
door een witte Nederlandse dokter. Maar chirurg Taams toonde                                                                                                                Toen mijn vader werd getroffen door die politiekogels,
zich bij mijn weten geniaal in zijn handelen. Als de stakers de                                                                                                             deed hij een oproep aan iedereen om zijn strijd voor hem
operatie zouden blijven vertragen, tierde de chirurg, en moeilijk                                                                                                           voort te zetten: ‘Si mi muri, sigui mi lucha’. Ik heb hem
bleven doen, dan was de kans bijzonder groot dat mijn vader                                                                                                                 beloofd dat ik zijn strijd zou voortzetten en dat is ge-
dit niet zou overleven. Uiteindelijk is het de vakbondsleiders                                                                                                              schied. Ik heb zijn strijd overgenomen, ging nog harder
Willy Haize, Hubert Rojer en Diego Pontelira gelukt de woe-                                                                                                                 vechten voor gelijkheid, eer en oprechtheid en moest
dende, letterlijk in de operatiekamer samenscholende stakers,                                                                                                               hiervoor met mijn vrijheid betalen. De media beweer-
tot kalmte te manen. Zo kon Taams de operatie toch nog in alle                                                                                                              den dat ik gevaarlijker zou zijn dan mijn vader. Als een
rust uitvoeren. Na enkele uren kwam hij melden dat de ingreep                                                                                                               gewone volksjongen won ik diverse verkiezingen. Men
succesvol was verricht. Tevens verklaarde de arts dat zelfs als                                                                                                             vroeg zich af, hoe ik 19.462 stemmen kon behalen. Dus
Wilson ‘Papa’ Godett vijftien kogels in zijn lijf had gekregen, hij                                                                                                         men moest iets tegen mij doen.”
het had overleefd omdat Papa sterker was dan een beer!”
“Hij, mijn vader, herkende ons, maar kon amper spreken. Hij                                                                                      Foto: Archief Jacky Voges  Herhaling
gebaarde ons om thuis te blijven en van niemand iets aan te ne-                                                                                                             “De geschiedenis herhaalde zich en ook ik werd op-
men. Nadat hij was ontslagen uit het ziekenhuis werd hij over-       De puinhopen bij Tauber.                                                                               gesloten in de gevangenis, vermoedelijk in dezelfde
gebracht naar de gevangenis. Wij, moeder, drie zusters en vier                                                                                                              cel als waar mijn vader destijds vastzat. Ik werd be-
broers – een van mijn broers overleed helaas op jonge leeftijd       werd hij gevolgd. Soms kwamen ze zelfs met brandweerwagens en zetten dan                               ticht van corruptie. In eer en goede naam aangetast.
na een ongeluk – bleven al die tijd bij grootmoeder die aan de       ons huis onder water. Gestapo-praktijken noem ik dat. Puur machtsvertoon...                            Men dacht dat ik niet levend uit de gevangenis terug
Esmeraldaweg woonde, in de kunuku. Er was geen straatver-            Er was noch brandalarm laat staan brand. Dit gebeurde verschillende malen.                             zou komen. Gelijk aan mijn vader. Maar je hebt nu
lichting en er waren ook geen geasfalteerde wegen. In de avond-      Ze kwamen demonstratief aan met tientallen politiemannen en sloten de weg                              eenmaal de drang om te overleven of niet. Ik garan-
uren was het er beangstigend donker. De familie Godett had en        voor en achter ons huis aan de Witteweg af. Elke keer was er grote water-                              deer dat: ‘Those who can not remember the past are
kreeg echter geen enkele rust, geen enkele bescherming van de        schade aan de inboedel en die schade werd nooit vergoed.                                               condemned to repeat it’. De strijd van Tula, van Felix
toenmalige justitiële autoriteiten.”                                 In die tijd was bijna iedereen bang voor de regering, exclusief enkele militan-                        Chakutu, van Papa Godett ten faveure van de minder-
Spanning                                                             ten die dan ook meteen werden opgepakt als ze protest aantekenden.”                                    bedeelde bevolking en arbeidersklasse en de gemeen-
“De dagen voor 30 mei voelden we als gezin de spanning oplopen       Innerlijke haat                                                                                        schap in het algemeen, zal in welke vorm dan ook
als een strakke veer die op springen staat. Vader was minder         “Mijn vader kwam altijd wanneer er onrecht geschiedde – tegen wie dan ook                              voortgezet worden. Ooit, op een dag, zijn we bevrijd!
thuis en had het erg druk met verschillende activiteiten voor        – voor hen op, zonder onderscheid, ras of religie. Jammer dat het Openbaar                             Een 30 mei kan zich ook herhalen, maar ik denk niet
de vakbond. Ons huis aan de Witteweg werd frequent bezocht                                                                                                                  in dezelfde vorm. Geen plunderingen en brandstich-
door de politie. Alle vergaderingen vonden daarom plaats ach-                                                                                                               ting meer. Onze bevolking in nood zal op een andere
ter gesloten gordijnen of elders ondergronds. Ik erken dat mijn                                                                                                             manier aandacht eisen voor hun leefsituatie. We zijn
vader Wilson ‘Papa’ Godett geen gemakkelijke of brave jongen                                                                                                                echter nog steeds op tijd om een catastrofe te kunnen
was. Hij was wel een bezielde man die alles op alles zette om                                                                                                               voorkomen.
gelijkheid, respect en gerechtigheid teweeg te brengen. Hij eiste                                                                                                           We dienen aandacht te besteden aan opvoeding, on-
op zijn manier een rechtvaardige behandeling voor de armen en                                                                                                               derwijs, het bestrijden van onrecht en het bevorderen
de zwarte bevolking.                                                                                                                                                        van een eigen identiteit. Nog steeds heersen er in onze
De politie doorzocht – in opdracht van het Openbaar Ministerie                                                                                                              gemeenschap ontevredenheid, discriminatie, armoede,
– vrijwel dagelijks ons huis.                                                                                                                                               klassenjustitie, ongelijkheid en stijging van de werk-
Ze waren duidelijk ‘op zoek’ naar mijn vader. 24 uur per dag                                                                                                                loosheid. En nogmaals: ooit, eens komt de dag dat we
                                                                                                                                                                            ons bevrijd zullen voelen.”
                                                                                                                                                                            Vaders is eindredacteur van de Ñapa, journalist, colum-
                                                                                                                                                                            nist, schrijver en dichter.
   16   17   18   19   20   21   22   23   24   25   26