Page 15 - ANTILL DGB

Achtergrond elkaar probeert te rijmen, of voor iemand die in een moederland is geboren als ‘kleurling’ en dan naar het door ‘blanken’ bevolkte vaderland gaat en daardoor de on- uitgesproken vanzelfsprekendhe- den, de door iedereen ‘gewoon’ gevonden referentiekaders, met een bepaalde b
15
Lerarenkorps van het PSC 1969. Het kledingvoorschrift voor de docent van toen: overhemd
met lange mouwen en stropdas. Twee mannen hebben korte mouwen. Ik zie één vrouw.
Herinneringen van Siebe Sonnema

Hollanders’ op wie de schrijver veel kritiek heeft. Of overbrug je alleen voor jezelf? Hopelijk dat dit boek een inspi- ratiebron is voor een schrijver die geboren is in een overwegend ‘wit’ land uit ‘zwarte’ ouders en dan als adolescent naar het ge- boorteland van zijn ou

FOTO’S UIT BESPROKEN BOEK schien een brug te ver is (ge- weest). En filosofisch gezien, hoeveel mensen heb je nodig om te overbruggen, voor wie over- brug je? ,,Hij hoopt de Nederlan- ders hiermee een handvat te heb- ben gegeven”, staat nogal preten- tieus op de website van

Donderdag 23 november 2017 Joan Mauritsschool, leergang 1955. Veel foto’s verluchtigen de teksten. Sonnema noemt ze apart, Jeanne Gielen, Rob Schatborn en Wim ter Hart met piloot John van Meerten omdat ze ‘een bijzondere rol hebben vervuld in het ‘raadplegen’ van mijn geheugen’. Daarnaast noemt hij zijn

Antilliaans Dagblad Wouters,

liefotograaf. KLM en gaat via een paar stappen gouverneur terug, Chris Engels en niet verder ge- noemde joodse bewoners, naar ‘De vriendelijk ogende tukker Van der Kamp, met geslepen blik achter de spiegelende brillengla- zen’, ‘en de PVV-politici die zich ‘tijdens de beg

tweede druk, van vorig jaar, is op de redactie van het Antilliaans Dagblad terechtgekomen en blijkt de moeite
,,Dit boek heeft me iets anders gebracht dan ik vooraf had verwacht toen ik aan het project begon”, schrijft
Siebe Sonnema aan het eind van zijn boek Overbruggen. Het boek is twee jaar geleden gepubliceerd. De
Donderdag 23 november 2017 Antilliaan en ook geen echte Nederlander blijkt te zijn. Terug naar de eerste zin van deze bespreking. De schrijver heeft deze essays alleen maar kunnen schrijven met de hulp van zandbakvrienden en andere vrienden. Daardoor heeft het boek hem iets anders gebracht dan hij van t

waard voor een mipa, zoals een middenpagina liefkozend in het redactiejargon heet.

Antilliaans Dagblad zijn voor de Nederlanders die met vragen en onbegrip zitten over Curaçao. De titel geeft aan dat de schrijver dat onbegrip wil overbruggen. Hij doet dat onder meer door aan de meeste van zijn 15 hoofdstukken (hij noemt ze zelf ‘brughoofden’) in dit boek van ruim 310 bladzijden een

‘Onbegrip overbruggen’

olgens de website van uitgeverij Elikser is Siebe A. Sonnema in 1951 geboren op Cura- çao. Hij is naar het Pe- ter Stuyvesant College (PSC) ge- gaan en heeft dierbare herinne- ringen aan zijn leraar Nederlands daar, Dick Boukema. ,,Kritische geest en inspirator die mij heeft leren

V de Nederlandse Antillen.

Door Jeroen Heuvel

Achtergrond De kaft van het besproken boek. Zoon en vader bij een vliegtuigwrak. Hare Koninklijke Hoogheid Juliana op Curaçao, 1955.

14 Siebe Sonnema