Page 12 - Antilliaanse Dagblad
P. 12
12 Antilliaans Dagblad Donderdag 3 maart 2016
Feuilleton
Mester a deré, promé ’t Was nodig hem te begraven
FEUILLETON 10WILLEM E. KROON el a drenta na casa voor hij in het huwelijk tradDOOR
Mijn vriend Benúa een tobbe met wasgoed. Een Uitzicht over de pontjesbrug en de handelskade. FOTO’S NATIONAAL ARCHIEF
vervolgde zijn relaas kind van ongeveer vier jaar
over zijn ontmoeting, stond bij de deur een koekje te verhogen als ik dat zou willen; ‘Zei ik je niet dat je je rom- siroop, frio frio, te verkopen;
als schijndode, met een eer- eten en een ander van twee zij betalen niet.’ mel vanochtend vroeg moest dat alles omdat de Venezolaan
waardig oude man met een jaar stond achter de rug van de wegbrengen?’ schreeuwde hij aanbood een rijksdaalder meer
grote gouden sleutel in de ene wasvrouw; met een open Mijn oude gids gaf mij een tegen de vrouw en zonder een te geven dan de vrouw kon
en een weegschaal in de ande- handje vroeg het om nog een teken en we gingen weg. Iets antwoord af te wachten, nam betalen.’
re hand. ,,Hij bracht mij naar stuk van het koekje. De arme voorbij de plek waar mijn hij de bundel met wat de kus-
een andere poort die door de vrouw riep de jongen toe dat huisjes staan, zagen wij een sens waren van het arme Ik dacht aan de regering en
aanraking van zijn hand de hij het kleintje een stukje koffer en een bundel kleding mens, hield die met twee ik vroeg: ‘Waarom gedoogt de
gedaante aannam van een moest geven, maar hij weiger- bij de deur van een woning. vingers vast, opdat ze zijn regering zulke misbruiken?’
geweldig stuk wolk, dat in ’t de. Een vrouw kwam eruit met handen niet vuil zouden ma-
midden begon te openen en een veldbed op haar schouder ken, en wierp het toen voor de ‘Zoiets gebeurt, mijn zoon,
een toneel onthulde dat me ‘Dat getob met die kinderen en ze zette het naast de koffer. voeten van de vrouw. Zonder doordat de groep die de rege-
heel goed bekend was. Ik hier’, sprak zij in zichzelf. Toen verscheen een meisje haar mond te openen, ring vormt geen last heeft van
stond voor ons land, ons ei- ‘Jullie moeder heeft jullie even van zes, dat met de ene hand berustend in haar ongeluk, het betalen van huur; zij heb-
land, onze eigen stad met in de steek gelaten; zó kan ik een kleiner kind vasthield en nam het arme mens haar ben hun eigen huis en ze
Punda en Otrobanda. Mijn ook niet werken; kom, ik zal je in de andere twee half afge- boeltje op, gaf aan iedere buur- kunnen dan ook niet iets voe-
eerwaardige gids greep mijn laten slapen’, en zij nam het vlochten strohoeden had. Zij vrouw een stuk te bewaren en len voor een ander. Maar twij-
hand en, terwijl hij mij de kleintje bij de hand en legde ging bij de deur op haar moe- ging ‘logeren’, vermoedelijk fel er niet aan, ieder heeft zijn
verschillende plaatsen aan- het op haar schoot. der zitten wachten. Een ge- bij een familielid om onderdak eigen tijd van nood. Leef goed,
wees, sprak hij: ‘Nu ga ik u bij dwongen verhuizing! Er waren te hebben. handel goed en ge zult voor ’t
de onderdrukkers brengen, De moeder kwam juist geen vijf minuten verlopen aangezicht van God als een
om u ervan te overtuigen dat binnen. ‘Tida’, zei zij, ‘ze heeft terwijl de arme moeder, han- De grijsaard nam mij bij de goed mens gezien worden.
het veel gemakkelijker is om slaap, geef mij haar om haar den aan ’t hoofd, stond te hand en wij gingen verder. Want alles waarvoor zij vech-
de huurprijs te verhogen dan in slaap te wiegen; kijk, ik bedenken waar ze haar boeltje ‘Ziet gij wat er gebeurt, mijn ten om meer op aarde te verza-
om die op te brengen.’ wachtte een uur op Mosa om zou heenbrengen, toen er een zoon?’ vroeg hij. ‘De mensen melen, dient voor niets anders
mij ’t geld te geven voor ’t man uit Venezuela aankwam zijn zo wreed dat zij een arme dan tot hun eigen lijden hier-
Toen schroefde mijn hart goed dat ik heb gestreken, samen met de huisheer en een vrouw op straat zetten om aan namaals. Dat zal ik u voor uw
ineen, en ik overtuigde mij er maar een bediende is mij werkman die een toonbank een vreemdeling gelegenheid eigen ogen tonen.’”
werkelijk van hoeveel opoffe- komen zeggen: ‘Mosa heeft sjouwde. De Venezolaan te geven om geraspt ijs met
ring het verschillende mensen hoofdpijn en zij kan mij van- haastte zich om zijn toonbank DEEL 11: Dinsdag 8 maart
kost om te zorgen dat zij zon- daag niet ontvangen.’ Op die voor de deur te pronk te stel-
der schulden leven. Wij allen manier lijd ik gebrek, mijn len en hij droeg de werkman WILLEM E. KROON
die huizen verhuren denken kinderen wachten hongerig tot op om de flessen met stroop
steeds aan hetgeen de armen de hoofdpijn van Mosa over is; en de ijskruik te halen. Intus- W illem E. Kroon schreef
tegenwoordig verdienen, maar is dat geen schande? Ze heb- sen was de huisheer gestrui- de korte Papiamentstali-
’t kan ons weinig schelen ben geld om feest te vieren, keld over een bundel die aan ge roman ‘Mester a deré,
hoeveel zij moeten uitgeven om een auto te kopen, zich een slaapmatje was gebonden. promé el a drenta na casa’.
voor eten, water enzovoort, mooi te kleden, en trots te zijn Die verscheen als feuilleton
hetgeen erop neerkomt dat de tegenover arme mensen als in de rooms-katholieke krant
nieuwere loonschaal minder wij; maar zoek ze op en dan La Union van 25 november
voordelig blijkt te zijn dan in verlies je je tijd voor een paar 1926 tot en met 27 januari
de tijd waarin de verdienste ellendige kwartjes die ze je 1927. De Nederlandse taal-
geringer was. moesten geven.’ kundige D.C. Hesseling
werkte in 1933 aan een verta-
Daar wij onzichtbaar waren ‘Ja, Fema, zo zijn de men- ling onder de titel ‘’t Was
voor het oog der levenden, sen tegenwoordig; ze geloven nodig hem te begraven voor
gingen we een huis binnen dat dat alleen hún kinderen op tijd hij in het huwelijk trad’. Deze
op aarde van mij was, en wij eten moeten hebben, met de vertaling werd niet gepubli-
gingen zitten zonder dat men onzen hebben ze niets te ma- ceerd, maar wél in manu-
ons zag. Een kamer met vier ken. Kijk, ’t wordt weer donke- script bewaard en verschijnt
stoelen, een tafel met een blik re maan; nu Benúa is gestor- nu als feuilleton in het Antilli-
erop, dat door een man met ven, weet de Hemel of de aans Dagblad. De spelling van
een waterkar, onder veel bid- nieuwe eigenaar niet een rijks- de vertaling werd aangepast,
den en smeken, juist was daalder of meer op de huur zal onduidelijkheden met kleine
gevuld. Dichter bij de deur een leggen, misschien wel met de ingrepen toegelicht, verschrij-
vrouw, waarschijnlijk de huur- pretentie dat wij zijn uitgaven vingen en evidente onjuisthe-
ster van het huis, zittend voor voor de rouw moeten betalen. den werden bijgesteld. Dit is
Maar ik kan het wasgeld niet niet tot in detail gedaan, om
De Roodeweg. de oorspronkelijke inspan-
Willem E. Kroon (Curaçao,
1886-1949).
ningen van de vertaler te
respecteren. De redactionele
aangelegenheden zijn niet
nader aangegeven in de tekst.
Redactie: Aart G. Broek; met
dank aan Jan Noordegraaf.
